«Ο Άνθρωπος που Γελά» στο Εθνικό Θέατρο Rex

«Ο Άνθρωπος που Γελά» είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βικτώρ Ουγκώ. Αποτελεί μια μουσικοθεατρική σύνθεση του Θοδωρή Αμπαζή.

Το πιο πολιτικό έργο του αποκαλύπτεται πίσω από ένα θυελλώδες ειδύλλιο. Χάρη στην ιδιοφυή γραφή του κορυφαίου Γάλλου λογοτέχνη, μια ερωτική υπόθεση μας θέτει ενώπιον της ακρότητας της εξουσίας.

Μας δείχνει πόσο αποκρουστικό μπορεί να είναι το «αληθινό» της πρόσωπο, όταν εκφράζεται στην πιο χυδαία και απροκάλυπτη μορφή της.

Ένα χειμαρρώδες πολιτικό ρομαντικό μυθιστόρημα συνιστά την πρώτη ύλη για μια ανατρεπτική παράσταση σύγχρονου μουσικού θεάτρου σε σκηνοθεσία και πρωτότυπη μουσική Θοδωρή Αμπαζή, Αναπληρωτή Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.

Μια ομάδα ταλαντούχων ερμηνευτών – ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές και μουσικοί επί σκηνής, αναλαμβάνει να υπηρετήσει την πολυδιάστατη και απαιτητική μουσικοθεατρική παρτιτούρα, όπου συνυπάρχουν ισότιμα όλα τα μέσα της σκηνικής αφήγησης.

Ο άνθρωπος που γελά δημοσιεύτηκε το 1869, δύο μόλις χρόνια πριν από την εξέγερση της Παρισινής Κομμούνας.

Κάθε ζήτημα, όπως είναι η κοινωνική ανισότητα, λανθάνει. Έτσι, αποκαλύπτεται αριστοτεχνικά πίσω από μια πλοκή που ανάγει τον έρωτα σε κινητήριο δύναμη.

Ακριβώς με τον ίδιο απροσδόκητο μα ουσιώδη τρόπο, αποκαλύπτεται η υπαρξιακή τραγικότητα του ανθρώπου. Στην περίπτωσή μας, είναι η μάσκα του εύθυμου σαλτιμπάγκου. Με το βίαιο και τεχνητό γέλιο του κεντρικού ήρωα.

Άλλωστε ο άνθρωπος που γελά, δεν γελά ποτέ από επιλογή. Το χαμόγελό του αντικατοπτρίζει την παραμόρφωση που επιφέρει η εξουσία με τον πιο ακραίο και ευθύ τρόπο.

Λονδίνο, αρχές του 18ου αιώνα. Μια αυστηρά δομημένη, αριστοκρατική κοινωνία με απολύτως διακριτά όρια μεταξύ των τάξεων. Ο πλούτος και η υψηλή θέση στην ιεραρχία προκαλεί αλαζονεία.

Ο λαός, άνθρωποι εξαθλιωμένοι, άβουλοι, τρομοκρατημένοι. Χωρίς διάθεση για αντίσταση και κάποιες φορές χωρίς ελπίδα. Σε αυτό το σκληρό περιβάλλον, ο Γκουίνπλεν βιώνει τον απόλυτο έρωτα με την τυφλή Ντία.

Είναι ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο, ένα μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο ως εκδίκηση από τον βασιλιά.

Η σχέση τους φαίνεται να είναι ό,τι πιο σημαντικό για εκείνον. Ως μέλος ενός θιάσου, σύντομα, θα γίνει διάσημος λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Όταν τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αναλγησία των ισχυρών.

Ηχογραφημένη αφήγηση: ακούγονται στα ελληνικά ο Θανάσης Παπαγεωργίου και στα γαλλικά ο Ρήγας Αξελός.