Αν η τραγωδία είχε σήμερα όνομα τότε θα την έλεγαν “Γάζα”. Πρωτοφανείς είναι οι σκηνές φρίκης που ζουν καθημερινά οι άνθρωποι στη Γάζα όπου έρχονται στη θλιβερή κατάσταση να αντικρύζουν τους συγγενείς τους νεκρούς.
Ένα ακόμη κορίτσι καταρρέει όταν βλέπει το άψυχο σώμα της μητέρας του. Το κορίτσι δεν μπορεί να πιστέψει στα μάτια του και το σοκ που υφίσταται η νεαρή ψυχή του είναι τεράστιο.
“Αυτή είναι. Είναι αυτή, ορκίζομαι ότι είναι αυτή, την κατάλαβα από τα μαλλιά της. Γιατί έπρεπε να φύγει; Γιατί πέθανε; Ορκίζομαι ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα μαμά. Σε παρακαλώ, δείξε μου το σώμα της. Σε παρακαλώ, δείξε μου το σώμα της.” ακούγεται να λέει απαρηγόρητο το μικρό κορίτσι και συνεχίζει: “Γιατί έπρεπε να πεθάνει; Γιατί μόνο οι καλοί φεύγουν; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν. Μακάρι να πέθαινα μαζί της. Ξέρω ότι είναι μάρτυρες, αλλά δεν έχουν ήδη σκοτωθεί αρκετοί;”
Το μυαλό του μικρού κοριτσιού δεν μπορεί να συλλάβει όσα συμβαίνουν και το μόνο που λέει είναι γιατί “Σκότωσαν τον παππού μου και τη γιαγιά μου και τη θεία μου και τα παιδιά της και τη μαμά μου και την αδελφή μου. Γιατί δεν μπορούν να δείξουν έλεος; Τι κάναμε;”
