Έχω εναν εφηβο στα 14 ενω στο δημοτικο ηταν πολυ κοινωνικος και με φιλους τωρα στην β γυμνασιου δεν εχει φιλους η οι φιλοι οι παλιοι εχουν αρχισει να κανουν παρεες και με κοριτσια ο δικος μου ακομη ειναι με τα ηλεκτρονικα με αποτελεσμα να καθεται σπιτι και αν δεν τον παρει καποιος τηλ να βγουν εξω εκεινος δεν επικοινωνει με κανενα. Τον βλεπω οτι στεναχωριεται αλλα ντρεπεται να παρει αυτος τηλ. δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω…
Το παιδί σας φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αγχωμένο, φοβισμένο τον τελευταίο καιρό όπως αναφέρετε στο μήνυμα σας. Θα σας έλεγα να σκεφτείτε από πότε περίπου βλέπετε αυτή την αλλαγή; πότε περίπου ξεκίνησε αυτό το άγχος και ο φόβος; Πότε συμβαίνει και με ποιους; Πότε δεν συμβαίνει και με ποιους; έχουν υπάρξει αλλαγές ή γεγονότα (θετικά ή αρνητικά) στην οικογένεια σας ή επίκεινται αλλαγές αυτή την περίοδο που να δικαιολογούν αυτή την αύξηση του άγχους και του φόβου; Μιλήστε μαζί του για αυτά τα συναισθήματα. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν αναζητήστε βοήθεια ειδικού.
Καλημερα σας. Με λενε Νίκη κ ειμαι 25 ετων.Απο μικρη φοβομουν να μπω στο ασανσερ.Ακομα κ σημερα αποφευγω τελειως να το χρησιμοποιω. Εχω προσπαθησει να το ξεπερασω μονη μου αλλα κ με τη βοηθεια του συζυγου μου αλλα ματαια. Μεχρι να φτασουμε στον 2ο οροφο οπου μενουμε υποφερω. Ιδρωνω, εχω ταχυκαρδια κ πολλες φορες ναυτια. Επισης μου συμβαινει το ιδιο κ οταν κλεισω οταν την πορτα του μπανιου καθως κ οταν προκειται να κανω μαγνητικη τομογραφια.
Πές τη γνώμη σου σε μια ομαδική συζήτηση. Πολλοί άνθρωποι διστάζουν να μιλήσουν σε μια ομαδική συζήτηση από φόβο ότι οι άλλοι θα τους κρίνουν αρνητικά. Αυτό τις περισσότερες φορές είναι αναληθές. Δοκίμασε να πείς τη γνώμη σου και θα διαπιστώσεις ότι οι άλλοι ίσως αντιδράσουν πολύ πιο θετικά απ’όσο νόμιζες. Σε τελική ανάλυση, μπορεί και οι γύρω σου να έχουν αντίστοιχους φόβους.
Ένας λόγος για τον οποίο οι διακοπές μπορεί να μην είναι αρκετές για κάποιον είναι επειδή μπορεί εύκολα να γίνει κάτι ανάλογο της εργασίας: δηλαδή, να πέσει το άτομο σε διακοπές με τα μούτρα στο να καταρτίσει λίστες με τα πράγματα που έχει να κάνει, να δει, τα μέρη που πρέπει να επισκεφτεί, τα εστιατόρια όπου θα πρέπει να φάει, και ο κατάλογος με τα «πρέπει να κάνω» συνεχίζεται επ' άπειρον.
<p>ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ</p> <p> </p> <p>Το ενδιαφέρον για την ΙΨΔ είναι ιδιαίτερα αυξημένο τα τελευταία 15 χρόνια και σημαντικές αλλαγές έχουν επέλθει
<p>Πώς “δουλεύει” η ψυχοθεραπεία;</p> <p>Μία συνέντευξη του Bruce E. Wampold* (2009)</p> <p>Πηγή: American Psychological Association, www.apa.org</p> <p>Εισαγωγή και Μετάφραση κειμένου:
Δυστυχώς, δεν υπάρχει το ένα και μοναδικό πράγμα που πρέπει να πείτε ή να κάνετε για να διορθωθούν όλα. Η θεραπεία και η αποκατάσταση στη διπολική διαταραχή χρειάζεται χρόνο, επομένως, αν και το τέλος μπορεί να μη φαίνεται στον ορίζοντα, το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό. Η υπομονή και η αισιοδοξία μπορεί να το δρόμο πιο ομαλό.
Περιστατικά τον τελευταίο μήνα με έκαναν να σκεφτώ πόσο τελικά διαφέρει αυτό που είμαστε, με αυτό που εκλαμβάνουν οι άλλοι, με αυτό που βλέπουνε ή με αυτό που λένε πως βλέπουνε… Πόσο σημαντικό τελικά είναι να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας όχι απαραίτητα με την έννοια ότι τα κάνουμε όλα σωστά, αλλά ως προς τη σιγουριά του να ξέρω τι είναι καλό ή άσχημο ή τα πλεονεκτήματα και τα ελαττώματά μου, και τι κάνω τελικά σωστά και τι λάθος!
Τα Γενετικά Σύνδρομα που σχετίζονται με σοβαρές εξελικτικές βλάβες(μαθησιακές δυσκολίες, διαταραχές Λόγου και Ομιλίας, προβλήματα επικοινωνίας και προσαρμογής, κτλ.) είναι τα εξής: Prader-Willi, Williams-Beuren, Fragiles-X, Sotos, Apert, Cornelia de Lange, Cri-du-Chat, Rett, Angelman, Noona, Rubinstein, Taybi, Lesch-Nyhan καμιά φορά με τρισωμία 18 και 13
Έχω εναν εφηβο στα 14 ενω στο δημοτικο ηταν πολυ κοινωνικος και με φιλους τωρα στην β γυμνασιου δεν εχει φιλους η οι φιλοι οι παλιοι εχουν αρχισει να κανουν παρεες και με κοριτσια ο δικος μου ακομη ειναι με τα ηλεκτρονικα με αποτελεσμα να καθεται σπιτι και αν δεν τον παρει καποιος τηλ να βγουν εξω εκεινος δεν επικοινωνει με κανενα. Τον βλεπω οτι στεναχωριεται αλλα ντρεπεται να παρει αυτος τηλ. δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω…
Το παιδί σας φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αγχωμένο, φοβισμένο τον τελευταίο καιρό όπως αναφέρετε στο μήνυμα σας. Θα σας έλεγα να σκεφτείτε από πότε περίπου βλέπετε αυτή την αλλαγή; πότε περίπου ξεκίνησε αυτό το άγχος και ο φόβος; Πότε συμβαίνει και με ποιους; Πότε δεν συμβαίνει και με ποιους; έχουν υπάρξει αλλαγές ή γεγονότα (θετικά ή αρνητικά) στην οικογένεια σας ή επίκεινται αλλαγές αυτή την περίοδο που να δικαιολογούν αυτή την αύξηση του άγχους και του φόβου; Μιλήστε μαζί του για αυτά τα συναισθήματα. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν αναζητήστε βοήθεια ειδικού.
Καλημερα σας. Με λενε Νίκη κ ειμαι 25 ετων.Απο μικρη φοβομουν να μπω στο ασανσερ.Ακομα κ σημερα αποφευγω τελειως να το χρησιμοποιω. Εχω προσπαθησει να το ξεπερασω μονη μου αλλα κ με τη βοηθεια του συζυγου μου αλλα ματαια. Μεχρι να φτασουμε στον 2ο οροφο οπου μενουμε υποφερω. Ιδρωνω, εχω ταχυκαρδια κ πολλες φορες ναυτια. Επισης μου συμβαινει το ιδιο κ οταν κλεισω οταν την πορτα του μπανιου καθως κ οταν προκειται να κανω μαγνητικη τομογραφια.
Πές τη γνώμη σου σε μια ομαδική συζήτηση. Πολλοί άνθρωποι διστάζουν να μιλήσουν σε μια ομαδική συζήτηση από φόβο ότι οι άλλοι θα τους κρίνουν αρνητικά. Αυτό τις περισσότερες φορές είναι αναληθές. Δοκίμασε να πείς τη γνώμη σου και θα διαπιστώσεις ότι οι άλλοι ίσως αντιδράσουν πολύ πιο θετικά απ’όσο νόμιζες. Σε τελική ανάλυση, μπορεί και οι γύρω σου να έχουν αντίστοιχους φόβους.
Ένας λόγος για τον οποίο οι διακοπές μπορεί να μην είναι αρκετές για κάποιον είναι επειδή μπορεί εύκολα να γίνει κάτι ανάλογο της εργασίας: δηλαδή, να πέσει το άτομο σε διακοπές με τα μούτρα στο να καταρτίσει λίστες με τα πράγματα που έχει να κάνει, να δει, τα μέρη που πρέπει να επισκεφτεί, τα εστιατόρια όπου θα πρέπει να φάει, και ο κατάλογος με τα «πρέπει να κάνω» συνεχίζεται επ' άπειρον.
<p>ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ</p> <p> </p> <p>Το ενδιαφέρον για την ΙΨΔ είναι ιδιαίτερα αυξημένο τα τελευταία 15 χρόνια και σημαντικές αλλαγές έχουν επέλθει
<p>Πώς “δουλεύει” η ψυχοθεραπεία;</p> <p>Μία συνέντευξη του Bruce E. Wampold* (2009)</p> <p>Πηγή: American Psychological Association, www.apa.org</p> <p>Εισαγωγή και Μετάφραση κειμένου:
Δυστυχώς, δεν υπάρχει το ένα και μοναδικό πράγμα που πρέπει να πείτε ή να κάνετε για να διορθωθούν όλα. Η θεραπεία και η αποκατάσταση στη διπολική διαταραχή χρειάζεται χρόνο, επομένως, αν και το τέλος μπορεί να μη φαίνεται στον ορίζοντα, το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό. Η υπομονή και η αισιοδοξία μπορεί να το δρόμο πιο ομαλό.
Περιστατικά τον τελευταίο μήνα με έκαναν να σκεφτώ πόσο τελικά διαφέρει αυτό που είμαστε, με αυτό που εκλαμβάνουν οι άλλοι, με αυτό που βλέπουνε ή με αυτό που λένε πως βλέπουνε… Πόσο σημαντικό τελικά είναι να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας όχι απαραίτητα με την έννοια ότι τα κάνουμε όλα σωστά, αλλά ως προς τη σιγουριά του να ξέρω τι είναι καλό ή άσχημο ή τα πλεονεκτήματα και τα ελαττώματά μου, και τι κάνω τελικά σωστά και τι λάθος!
Τα Γενετικά Σύνδρομα που σχετίζονται με σοβαρές εξελικτικές βλάβες(μαθησιακές δυσκολίες, διαταραχές Λόγου και Ομιλίας, προβλήματα επικοινωνίας και προσαρμογής, κτλ.) είναι τα εξής: Prader-Willi, Williams-Beuren, Fragiles-X, Sotos, Apert, Cornelia de Lange, Cri-du-Chat, Rett, Angelman, Noona, Rubinstein, Taybi, Lesch-Nyhan καμιά φορά με τρισωμία 18 και 13