<p><strong>Η Mαίρη εξομολογείτε</strong></p>
<p>"Εβλεπα παράλληλα τον Γιάννη και τον Άλεξ:  Tον Γιάννη όταν ήμουν στη σχολή, και τον Αλεξ όταν ήμουν στο πατρικό σπίτι,αφού έμενε εκεί κοντά. Ο Γιάννης είναι υπέροχος και έχει καλή ψυχή. Έχει ειδικευτεί στην ψυχολογία και είναι πολύ διορατικός και υποστηρικτικός.  Mε βοήθησε πραγματικά να ωριμάσω ως άτομο. Μερικές φορές όμως, αναρωτιόμουν αν και αυτός θα κατάφερνε τίποτα στη ζωή του. Δεν ήταν καθόλου φιλόδοξος. Ούτε καν τις εργασίες τους θα έκανε, ούτε και θα μελετούσε, αν δεν τον έσπρωχνα εγώ.</p>
<p><strong>Απόσπασμα απο το βιβλίο του John Townsend "Τι θέλουν οι γυναίκες, τι θέλουν οι Άντρες" Εκδόσεις Θυμάρι </strong></p>
<p>Ο Άλεξ είναι πολύ πιο εντυπωσιακός. Κατάφερε να μπει σε μια από τις πιο καλές σχολές ιατρικής, και τα πάει μια χαρά με τις σπουδές του. Είδα τον Άλεξ  σαν μια ευκαιρία για μια άλλη σχέση, που θα μ έκανε να νιώθω ασφαλής. Όμως , ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα πραγματικά. Ένιωθα, βέβαια λιγάκι ενοχή που εξαπατούσα και τους δυο, αλλά πάλι, δεν ένιωθα μεγάλες ενοχές γιατί ο Άλεξ δεν δεσμευόταν.</p>
<p>Κάποια στιγμή, εγώ και ο Γιάννης αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα-εν μέρει, γιατί δυσκολευόμουν να χειρίζομαι όσο επιδέξια χρειαζόταν και τις δυο αυτές σχέσεις. Στη συνέχεια,  εντελώς ξαφνικά ο Γιάννης μου είπε ότι ήθελε να βλέπει και άλλες γυναίκες. Δεν του επέτρεψα, γιατί ένιωσα πως θα με χρησιμοποιούσε, αν κοιμόταν μαζί μου και μετά έβγαινε με κάποια άλλη-παρότι συνέχιζα να βλέπω τον Άλεξ. Ένιωθα πως θα μπορούσα να συνεχίσω να αγαπώ τον Γιάννη παρόλο που εξακολουθούσα να βλέπω κάποιον άλλον. Δεν πίστευα όμως  πως και αυτός θα έκανε κάτι τέτοιο.</p>
<p>Τελικά, σταμάτησα να βλέπω το Γιάννη.  Νομίζω πως με κατατρόμαξε για όλη μου τη ζωή. Του είπα: Σκότωσες ένα ανοιχτόκαρδο άτομο. Από δώ και στο εξής, θ’αρχίζω μια σχέση και θα σκέφτομαι ότι δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει , και επιπλέον  θα ελπίζω να μην λειτουργήσει. Αν δεν ήσουν εσύ , θα πίστευα οποιονδήποτε μου έλεγε «σ’αγαπώ». Τώρα πια δεν πιστεύω κανέναν.  Ίσως θα έπρεπε να του ήμουν και ευγνώμων ! Μέχρι τότε δεν είχα αφήσει ποτέ τον εαυτό μου ν άγαπήσει κάποιον, όπως είχα αγαπήσει τον Γιάννη.  Όταν χωρίσαμε, γνώρισα το Πέτρο.</p>
<p>‘Εβγαινα μαζί του για δυο μήνες , πριν κάνουμε έρωτα. Όταν κοιμάμαι με κάποιον, μου είναι πραγματικά δύσκολο να ελεξω τα συναισθήματά μου. Γι αυτό άφησα να περάσει τόσος καιρός, πριν κοιμηθώ μαζί του. Τώρα πια φοβάμαι να βάλω όλα μου τα αυγά στο ίδιο καλάθι . Πάντα κοιτάζω γύρω μου, και πάντα έχω κάποιον σε αναμονή για ασφάλεια.</p>
<p>Πραγματικά έχω αρχίσει να κουράζομαι απ’αυτήν την προσπάθεια εξισορρόπησης, κι απ’όλα τα παιχνίδια με τον Πέτρο και τον Άλεξ. Μερικές φορές σκέφτομαι να διακόψω τις σπουδές μου στη νομική και να αρχίσω  να εργάζομαι, να βγάλω χρήματα και να μπορώ να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη.</p>
<p>Παρόλο που νιώθω ότι έχω τον έλεγχο με τον Πέτρο, αν αφήσω τον Άλεξ, θα μου είναι αδύνατον να μην ερωτευθώ τον Πέτρο. Θα εξαρτώμαι απόλυτα απ’αυτόν, και δεν νιώθω ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Γι αυτό χρησιμοποιώ διάφορα μικρά τρικ για να διατηρώ τον έλεγχο. Για παράδειγμα, υπενθυμίζω  στον εαυτό μου τα ελαττώματά του Πέτρου-δεν είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος και το πιθανότερο είναι να μην πετύχει ποτέ κάτι ιδιαίτερο στην καριέρα του-ή σκέφτομαι αυτόματα τον Γιάννη και το πόσο με πλήγωσε. Είναι κάτι που το κάνω συνειδητά , για να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να μη πέσω με τα μούτρα στον Πέτρο»</p>
<p><strong>Ο καθηγητής ανθρωπολογίας συμβουλεύει: </strong></p>
<p>Η Μαίρη προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία ανάμεσα σ’αυτά που δίνει η ίδια και σ’αυτά που της προσφέρουν οι σύντροφοί της. Μ’αυτό  τον τρόπο  δυσχεραίνει τη σεξουαλική οικειότητα, και κρατάει σε αναμονή διάφορους άντρες, για να νιώθει η ίδια ασφαλής , και να μπορεί να ελέγχει τα συναισθήματά της. Όμως , όσες περισσότερες τεχνικές χρησιμοποιεί για να ελέγξει τα συναισθήματά της-όπως το να υπενθυμίζει τα ελατωματα του Πέτρου- τόσο αμφιθυμία και άγχος φαίνεται να έχει. Η σύγκρουση της δεν έχει να κάνει με την ηθική. Στην πραγματικότητα, είναι ειλικρινής με τον εαυτό της, όσο αφορά τα τεχνάσματα και τις απιστίες της, παρόλο που δεν επιτρέπει στους συντρόφους της την ίδια ελευθερία. Η δύναμη των συναισθημάτων της της επιτρέπει να εκλογικευει τις πράξεις της.</p>