Μετά από 2 χρόνια σχέσης, έχασα τον ενθουσιασμό μου. Θέλω να είμαστε ξανά όπως πριν!

<p style="text-align: justify;">Βρίσκομαι σε μια σχέση 2 χρόνια και 3 μήνες. Δυστυχώς όμως τον τελευταίο μήνα είμαι ψυχολογικά ένας ράκος. Δεν έχει γίνει κάτι μεταξύ μας απλά πήγε στρατό και για έναν μήνα ήταν μακριά μου αν και κάθε Σάββατο ή Κυριακή τον έβλεπα. Νομίζω πως έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου. Παρόλο που θέλω να τον βλέπω, να βρίσκομαι μαζί του, να τον αγκαλιάζω, να τον φιλάω, δεν νιώθω όπως ένιωθα πριν έναν μήνα. Όταν βγαίνω μαζί του ή όταν καθόμαστε σπίτι του δεν νιώθω κάτι.</p>
<p style="text-align: justify;">Με την έννοια πως πριν ένιωθα ένα απερίγραπτο άγχος πριν τον δω, ενθουσιασμό, χαρά και ακόμα τα νιώθω πριν τον δω όμως. Όταν τον βλέπω, σαν να χάνονται όλα και να μην νιώθω ούτε όμορφα ούτε άσχημα, απλά ένα τίποτα. Όλο αυτό με πονάει, γιατί ήμουν καλά ψυχολογικά, όταν βρισκόμουν μαζί του. Τουλάχιστον ένιωθα ευτυχισμένη, πλήρης, χαρούμενη και τώρα αυτά τα συναισθήματα χάθηκαν κάπου.</p>
<p style="text-align: justify;">Διάβασα λοιπόν ένα <a href="/100229/" target="_blank">άρθρο</a> στο site σας και κάπου προς το τέλος έλεγε αυτή τη φράση: <strong>“Μπορούμε να μάθουμε να ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας χωρίς να πρέπει οπωσδήποτε ν' αλλάξουμε σύντροφο”.</strong> </p>
<p style="text-align: justify;">Πώς λοιπόν μπορώ να το κάνω αυτό; Απλά θέλω να είμαι ξανά όπως πριν. Δεν θέλω με τίποτα να τον χάσω! Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας</p>
<p style="text-align: justify;"><span><span><strong>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Ζωή Στραβοπόδη,</strong> τηλ. 6972462110, email: [email protected], website: <a href="http://www.psychotherapy4all.gr/" target="_blank">www.psychotherapy4all.gr</a></span></span><br /><br /></p>
<p>Αν καταλαβαίνω καλά από αυτά που περιγράφετε μάλλον μετά από δύο χρόνια σχέσης (και ίσως και λόγω της "αποστασιοποίησης” που μπορεί να επέφερε στη σχέση σας ο στρατός), μόλις τελείωσε η πρώτη φάση του “έρωτα” σας! Ίσως αν είναι η πρώτη φορά που ερωτεύεστε, να μην γνωρίζετε ότι ο έρωτας δεν βιώνεται με τον ίδιο τρόπο σε βάθος χρόνου αλλά αλλάζει μορφές και από “καταρράκτης συναισθημάτων”, “πεταλούδες στο στομάχι”, έντονη σεξουαλική έλξη κλπ κλπ μεταμορφώνεται σε συντροφική αγάπη με πιο ήπια συναισθήματα.</p>
<p>Ο τερματισμός της πρώτης αυτής φάσης του έρωτα βιώνεται καμιά φορά τραυματικά, μιας και η ύπαρξή του αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στην ανθρώπινη φύση. Επίσης, η πρώτη αυτή φάση του έρωτα έχει μια ακόμα ιδιότητα: Συχνά μας βοηθάει να ξεχνάμε άλλα προβλήματα που τυχόν αντιμετωπίζουμε ή καλύπτει συναισθηματικά κενά που μπορεί να έχουμε. Ιδιαίτερα σε αυτές τις περιπτώσεις η λήξη του μπορεί να είναι βασανιστική μιας και όλα όσα μας ταλαιπωρούσαν πριν επανέρχονται στο προσκήνιο.</p>
<p>Δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας το μηνυμά σας, σκέφτηκα μήπως το “τίποτα” που αναφέρετε ότι νιώθετε έχει να κάνει με κάτι τέτοιο, δηλαδή με κάποια δικά σας συναισθηματικά κενά που δεν έχουν σχέση με τον σύντροφό σας αλλά με το δικό σας ψυχολογικό υπόβαθρο. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να διακρίνει μέσα από ένα μήνυμα και αποτελεί απλά τροφή για σκέψη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αυτό που βιώνετε επί του παρόντος δεν είναι άλλο από το ξεθόλωμα του ροζ σύννεφου του έρωτα, πράγαμ που από τη μια μπορεί να μην είναι ότι πιο ευχάριστο, από την άλλη όμως θα σας επιτρέψει να αναρωτηθείτε με “τα μάτια ανοιχτά” αν αυτός που έχετε απέναντί σας είναι ο ”σωστός” σύντροφος και αν η σχέση σας μαζί του έχει να σας προσφέρει κάτι παραπάνω εκτός από τον πρωταρχικό ενθουσιασμό που βιώσατε.</p>

Σχετικά άρθρα