Ο Φρανσουά Μωριάκ (1885-1970) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας που τιμήθηκε το 1952 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Καταγόταν από βαθιά θρησκευόμενη και αυστηρή μεγαλοαστική οικογένεια. Μετά τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Μπορντώ ασχολήθηκε αποκλειστικά με την συγγραφή. Το πρώτο του έργο ήταν η ποιητική συλλογή «Τα ενωμένα [σε προσευχή] χέρια» (1909). Καθιερώθηκε ως μυθιστοριογράφος πρώτης σειράς με το έργο του Το φιλί στον λεπρό (1922) και έφτασε στο απόγειο με τον Κόμπο των εχιδνών. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα, με σημαντικότερο τον Ασμοδαίο, και πολλά αυτοβιογραφικά. Το 1933 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Ο Φρανσουά Μωριάκ Καταδίκασε κάθε μορφής ολοκληρωτισμό, και κατά την Γερμανική κατοχή έγραφε για την Αντίσταση. Έγραψε ένα βιβλίο εξυμνητικό του στρατηγού Ντε Γκωλ και υποστήριξε την ανεξαρτησία των γαλλικών αποικιών.

Ο Μωριάκ θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος Γάλλος μυθιστοριογράφος του 20ου αιώνα μετά τον Μαρσέλ Προυστ. Ανατέμνει ανελέητα την ανθρώπινη ψυχή. Τα έργα του είναι αυστηρά ψυχολογικά δράματα, με κλίμα αμείωτης έντασης, έλλειψη αγάπης και πάθη αρρωστημένα. Υπάρχει βέβαια σε κάθε έργο του μια μορφή με συναίσθηση της αμαρτίας, πίστη στον Θεό και στην τελική σωτηρία, αλλά η γενική εικόνα είναι σκοτεινή. Αν και ο σημαντικότερος καθολικός συγγραφέας του 20ου αιώνα, κατηγορήθηκε από καθολικούς συγγραφείς για την απαισιοδοξία των έργων του και για το αντιδογματικό των απόψεών του.

Το πιο γνωστό έργο του Φρανσουά Μωριάκ: «Thérèse Desqueyroux» (1927).