Γίνομαι 31 ετών. Από μικρή ήθελα να δημιουργήσω οικογένεια. Δυστυχώς, όμως, μια λάθος σχέση με καθυστέρησε πολύ. Εδώ και 6 χρόνια, έχω σχέση με έναν χωρισμένο άντρα με παιδιά που μου ζητάει χρόνο να τακτοποιηθεί το ένα παιδί, καθόσον είναι 18 ετών, έχει εξετάσεις πανελλήνιες κτλ, και μετά να βάλει σε τάξη τη δική μας ζωή.

Έξι χρόνια είμαστε στάσιμοι. Όλος μας ο χρόνος είναι δυο ώρες τη μέρα ένας καφές. Έχω πολύ άγχος. Νιώθω πως δε θα προλάβω να κάνω τίποτα, δε θα προλάβω να γίνω μάνα. Έχω εγκλωβιστεί και δεν μπορώ να βρω τρόπο να φύγω. Κι αν φύγω, άραγε τι θα γίνει μετά; Φοβάμαι πολύ. Θα ήθελα πραγματικά τη συμβουλή σας.

Στο ερώτημα απαντά η ψυχολόγος – οικογενειακή θεραπεύτρια, Νίκη Λιώτη:

Το ζητούμενο είναι να βάλεις σε τάξη το τι θέλεις εσύ η ίδια να κάνεις στη ζωή σου, εν προκειμένω για το θέμα της οικογένειας. Θα δεχτείς την πρόκληση για το νέο και ταυτόχρονα άγνωστο, συναρπαστικό ή θα συνεχίσεις στο γνώριμο, ασφαλές και ταυτόχρονα περιοριστικό για εσένα; Θα σκέφτεσαι στον προσανατολισμό του προβλήματος ή της λύσης;

Θέσε προτεραιότητες στη ζωή σου, έχοντας στο μυαλό σου ότι η ευτυχία/συναισθηματική σου πληρότητα πρέπει να είναι ο κοινός παρονομαστής τους.

Παρόλ’ αυτά το ότι παραμένεις σε μία σχέση για 6 χρόνια υπό τις συνθήκες που περιγράφεις, αν μη τι άλλο δείχνει ότι κάτι σε κρατάει σε αυτήν. Οι όμορφες στιγμές/εμπειρίες; Η ασφάλεια; Η σταθερότητα σε σύγκριση με άλλους τομείς της ζωής;

Θα ήταν χρήσιμο να οραματιστείς  το μέλλον σου και είμαι σίγουρη ότι θα ξαφνιαστείς ευχάριστα για αυτά που θα ανακαλύψεις και θα πετύχεις!