Είμαι 21 ετών και επίσης μητέρα. Στα 17 μου έμεινα έγκυος. Είχα ήδη σχέση με τον αρραβωνιαστικό μου 3 χρόνια, οπότε γνώριζα τα κουσούρια του. Η σχέση μας φαινομενικά έδειχνε μια χαρά. Μου δείχνει ενδιαφέρον, αλλά με εκνευρίζει γιατί κοιτάει άλλες γυναίκες και καμιά φορά το κάνει και μπροστά μου, ενώ του έχω αναφέρει πολλές φορές ότι με ενοχλεί να κοιτάει τόσο έντονα όταν περνάει κάποια άλλη γυναίκα κι αυτός μου λέει ότι «πρέπει όταν βγαίνουμε αυτός να είναι με σκυμμένο το κεφάλι». Του εξήγησα ότι δε ζητάω κάτι τέτοιο και ούτε έχω την απαίτηση να κάνει κάτι που τον καταπιέζει, απλά του ζήτησα να κοιτάει λίγο διακριτικά.
Αυτός το έκανε, απλά έπιασα τον εαυτό μου να του κάνω σκηνή γιατί κοίταξε αυτήν που πέρασε από μπροστά μας και της έριξε απλά μια ανθρώπινη μάτια. Ένιωσα, όμως, ότι με πείραξε πολύ. Μετά από λίγο κατάλαβα τι βλακεία έκανα. Ποτέ δεν μου έχει δώσει δικαίωμα να σκέφτομαι κάτι κακό γι’ αυτόν. Απλά νιώθω ότι τον ζηλεύω σε υπερβολικό βαθμό και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό. Είμαι απογοητευμένη με τον εαυτό μου. Τώρα δεν ξέρω γιατί δεν κάνουμε τόσα πράγματα μαζί επειδή έχουμε και τη μικρή μας και από τότε που έγινα μανούλα, από κει που όλοι οι φίλοι ήμασταν μια κλίκα, τώρα χωριστήκαμε: οι γυναίκες με τις γυναίκες και οι άντρες με τους άντρες.
Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος Φωτεινή Λαγάρα:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Καταλαβαίνω από το μήνυμά σου πως είναι τόσα πολλά στο μυαλό σου που δεν μπορείς να μείνεις μόνο σε ένα. Μπορώ να φανταστώ πως η γέννηση ενός παιδιού είναι κάτι ευχάριστο και καλοδεχούμενο, ταυτόχρονα όμως είναι και ένα γεγονός που διαταράσσει τις μέχρι τώρα ισορροπίες που μπορεί να είχες εσύ ως άτομο, αλλά και ως ζευγάρι με τον σύζυγό σου. Εκτός από την καθημερινότητα και τους ρυθμούς που διαφοροποιούνται με τον ερχομό του νέου μέλους προστίθεται και ένας νέος ρόλος. Αυτός του γονέα.
Μου γεννώνται κάποιες σκέψεις και ερωτήματα που μπορεί να μην σχετίζονται τόσο με τα όσα μοιράζεσαι στο μήνυμά σου, ενδέχεται όμως και να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο :
- Η γέννηση ενός παιδιού μπορεί να δένει περισσότερο ένα ζευγάρι και παράλληλα σε άλλα σημεία να το απομακρύνει (ερωτική, κοινωνική ζωή).
- Τι γίνεται στο ζευγάρι όταν η προσοχή και το ενδιαφέρον από εκεί που είχε έναν αποδέκτη, τώρα μοιράζεται και στο νέο μέλος της οικογένειας;
- Μήπως χρειάζεται κάποιος επαναπροσδιορισμός ώστε πέρα από την ενσωμάτωση των νέων δεδομένων να συνεχίσουν να υπάρχουν και τα όμορφα στοιχεία που είχε αρχικά η σχέση ενός ζευγαριού;
Πιο συγκεκριμένα σχετικά με το ζήτημα που περιγράφεις:
- Μου δίνεται η αίσθηση πως ενώ είναι κατανοητό αυτό που σε ενοχλεί, το ότι ο σύζυγός σου κοιτάει άλλες γυναίκες, δεν είναι ίσως τόσο ξεκάθαρο τι θα ήθελες εσύ να αλλάξει σε σχέση με τη συμπεριφορά του. Να μην κοιτάει καθόλου; Να κοιτάει, αλλά διακριτικά;
- Σαν να σε εκνευρίζει και να νιώθεις ζήλια όμως ταυτόχρονα ή λίγο αργότερα να νιώθεις άσχημα που ενοχλήθηκες από το γεγονός.
- Θα μπορούσες να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου και σε αυτά τα συναισθήματα που υπάρχουν, όταν γίνεται αυτό;
- Τι θα χρειαζόσουν από το σύζυγό σου για να είσαι καλύτερα όταν νιώθεις έτσι ή για να μην νιώθεις έτσι;
- Τι θα χρειαζόταν να του εκφράσεις εσύ;
Ίσως αν δοθεί ο χώρος και ο χρόνος σε όλα αυτά που νιώθεις, να δώσεις τις απαντήσεις στον εαυτό σου και να επικοινωνήσεις στον σύντροφό σου τι είναι αυτό που του ζητάς με σαφήνεια και σταθερότητα.
Με εκτίμηση,
Φωτεινή Λαγάρα
Ψυχολόγος
