Είμαι με ένα παιδί εδώ και 4 χρόνια. Με αγαπάει και εγώ επίσης. Αλλά επειδή παλαιότερα είχα μία, ας πούμε σχέση, με έναν πολύ κοντινό άνθρωπο της οικογένειας μου και το ξέρει ο φίλος μου, δεν με αφήνει να πηγαίνω στο χωριό καταγωγής και να βλέπω τους γονείς  μου. Τι να κάνω;

Στο ερώτημα απαντά η ψυχοθεραπεύτρια, Δήμητρα Φιλοπούλου:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Το βασικότερο υλικό για μία σχέση είναι ο αμοιβαίος σεβασμός και η εμπιστοσύνη.

Το να δείτε τους γονείς σας είναι μία βασική σας ανάγκη, την οποία ο άνθρωπος που σας αγαπάει θα έπρεπε να σέβεται – χωρίς «μα», «αλλά», «ναι, όμως». Το κάθε πότε θα πηγαίνετε στην επαρχία να δείτε τους γονείς σας θα έπρεπε να αφορά εσάς και μόνο.

Αν εσείς έχετε μιλήσει στο σύντροφο σας για την πρώην σχέση σας και του έχετε εξηγήσει πως δεν νιώθετε πια κάτι για αυτόν, αν του έχετε συζητήσει ότι δεν έχει λόγο να ζηλεύει, τότε θα έπρεπε να σας έχει εμπιστοσύνη. Η απαγόρευση που αναφέρετε δείχνει μία παντελή έλλειψη αυτής.

Το πρόβλημα με αυτούς τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις είναι πως σχεδόν ποτέ δεν επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Με άλλα λόγια, αν εσείς θελήσετε κάποτε να τον απατήσετε, θα βρείτε τρόπο να το κάνετε, ακόμα και κλειδωμένη στη ντουλάπα που λέει ο λόγος. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης θα φέρει ρήγμα στα όποια καλά συναισθήματα υπάρχουν ανάμεσα σας. Η μικρή ζήλια μπορεί να λέει «ενδιαφέρομαι για εσένα», αλλά η ασφυκτική μορφή της φωνάζει «δεν πιστεύω ότι με αγαπάς».

Σε άσχετο χρόνο, όχι πάνω σε καβγά δηλαδή, προσπαθήστε να κάνετε μία ήρεμη κουβέντα με τον σύντροφο σας και συζητήστε τους δικούς σας προβληματισμούς, δώστε φωνή στις ανάγκες σας, και διεκδικείστε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό που σας αξίζουν.

Δήμητρα Φιλοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Παπαδιαμάντη 7, Άνω Πατήσια
Τηλ.: 213 0 292167, 6956 297109
Facebook: facebook.com/dimitraefilopoulou