Οι Γερμανοί πολιτικοί πιέζουν για την απαγόρευση της πορνείας, δύο και πλέον δεκαετίες μετά τη νομιμοποίησή της, εν μέσω σκληρών προειδοποιήσεων ότι η χώρα μετατρέπεται γρήγορα ο «οίκος ανοχής της Ευρώπης». Το κεντροδεξιό κόμμα CDU είναι μεταξύ εκείνων που ζητούν τη μερική εκ νέου ποινικοποίηση της πρακτικής, υποστηρίζοντας ότι η νομιμοποίηση του 2002 απέτυχε στους στόχους της να δώσει στις εργάτριες του σεξ περισσότερα δικαιώματα και αναγνώριση βάσει της γερμανικής νομοθεσίας.
Η πορνεία νομιμοποιήθηκε το 2002 από μια προηγούμενη κεντροαριστερή κυβέρνηση, με στόχο να δώσει στους 250.000 εργαζόμενους του σεξ που δραστηριοποιούνται στη Γερμανία εργασιακά δικαιώματα, πρόσβαση σε επιδόματα πρόνοιας και το δικαίωμα να μηνύσουν πελάτες που αρνούνται να πληρώσουν για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Παρ’ όλα αυτά κορυφαίοι πολιτικοί ισχυρίστηκαν ότι στην πράξη, στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του σεξ στη Γερμανία δεν παρέχονται αυτά τα δικαιώματα ούτε και η προστασία.
Η Dorothee Bär, η αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των δύο βασικών Χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων της Γερμανίας, του CDU και του CSU, δήλωσε ότι σχεδόν όλες οι εργάτριες του σεξ της χώρας είναι από το εξωτερικό και δεν έχουν έγγραφα και επομένως βρίσκονται στο έλεος εκμεταλλεύσεων των εμπόρων ανθρώπων και μαστροπών. «Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ισότητα, εφόσον δεχόμαστε ότι εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν σκλάβες. Είναι μια προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που πρέπει επειγόντως να τερματίσουμε», είπε η Bär στην Bild ενώ συμπλήρωσε ότι «Η Γερμανία έχει γίνει ο οίκος ανοχής της Ευρώπης. Οι γυναίκες υφίστανται κακομεταχείριση με τον χειρότερο δυνατό τρόπο από τους πελάτες και τους μαστροπούς τους», προειδοποίησε.
Το CDU, το κόμμα της αντιπολίτευσης της Γερμανίας, θέλει να υιοθετήσει αυτό που είναι γνωστό ως σκανδιναβικό μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο οι πελάτες μπορούν να διώκονται για αγορά σεξ, αλλά οι εργαζόμενες του σεξ δεν τιμωρούνται. Θεσπίστηκε για πρώτη φορά από τη Σουηδία το 1999. Μετά από μια κυβέρνηση που διόρισε ειδική επιτροπή για τις επιπτώσεις της μερικής αποποινικοποίησης της σεξουαλικής εργασίας, η οποία διαπίστωσε ότι μεταξύ 1999 και 2008, η πορνεία στο δρόμο μειώθηκε στο μισό.
Λίγο μετά από αυτό, μια σειρά από χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Νορβηγίας, της Ισλανδίας, του Καναδά και της Βόρειας Ιρλανδίας, υιοθέτησαν κάποια μορφή νομοθεσίας με βάση το σκανδιναβικό μοντέλο για να αποποινικοποιήσουν εν μέρει τη σεξουαλική εργασία.
Η προτεινόμενη νομοθεσία του CDU προβλέπει το κλείσιμο των οίκων ανοχής και την απαγόρευση της ενοικίασης διαμερισμάτων σε εργάτριες του σεξ. Αυτά τα μέτρα, ισχυρίζεται η Bär ότι θα μείωναν αλλά δεν θα εξαφάνιζαν τη σεξουαλική εργασία στη Γερμανία. Η πρόταση έχει κερδίσει έδαφος από το κυβερνών κόμμα της Γερμανίας, τους Σοσιαλδημοκράτες. Η Leni Breymaier, βουλευτής του SD, χαρακτήρισε την πρόταση της αντιπολίτευσης «ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση».
Φαίνεται ότι η κατάσταση είχε σημαντικό αντίκτυπο στα κορυφαία πολιτικά κλιμάκια της Γερμανίας, με τον καγκελάριο της χώρας, Όλαφ Σολτς, να ισχυρίζεται την περασμένη εβδομάδα ότι ήταν πάντα «ηθικά αγανακτισμένος» από τους άνδρες που πλήρωναν για το σεξ. Η κυβέρνηση αργότερα έκανε πίσω, με την υπουργό οικογενειών της Γερμανίας Lisa Paus να λέει ότι δεν υπάρχουν σχέδια για αλλαγή των ισχυόντων νόμων.
Οι οργανώσεις που εκπροσωπούν τις εργάτριες του σεξ δεν είναι ικανοποιημένες με τις προτάσεις, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η νομοθεσία που βασίζεται σε σκανδιναβικό μοντέλο βοηθά τις γυναίκες ή μειώνει τη σεξουαλική εργασία.
Η Επαγγελματική Ένωση για Ερωτικές και Σεξουαλικές Υπηρεσίες, η οποία εκπροσωπεί οίκους ανοχής και ανεξάρτητες ιερόδουλες, είπε ότι η τιμωρία των πελατών θα κάνει το έργο του ακόμη πιο επικίνδυνο, λέγοντας ότι «Από τη στιγμή που η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που εισήγαγε απαγόρευση αγοράς σεξ πριν από 25 χρόνια, δεν έχουν υπάρξει μελέτες που να υποδηλώνουν ότι το σκανδιναβικό μοντέλο ήταν επιτυχημένο. Είναι πάντα αξιοσημείωτο να βλέπουμε τα μέσα με τα οποία οι αντίπαλοι του σεξ προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τις ηθικές ιδέες τους — εις βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων του σεξ, των πελατών και των ιδιοκτητών των οίκων ανοχής και τελικά εις βάρος ενός ελεύθερου δικαιώματος που βασίζεται στην κοινωνία».
