<p style="text-align: justify;">0 Νταν και η Μάβις ήρθαν να με δουν κατόπιν προτροπής κάποιων γιατρών οι οποίοι ανησυχούσαν με τους συχνούς καυγάδες του ζευγαριού, καβγάδες που ήταν επικίνδυνοι για την υγεία του Νταν, διότι προσπαθούσε να αναρρώσει από ένα πολύ βαρύ εγκεφαλικό που είχε υποστεί τρία χρόνια πριν. Οι επιπτώσεις της ασθένειας του ήταν σοβαρές. Ο Νταν, 46 χρόνων, έχασε την καριέρα του και το ζευγάρι σχεδόν έχασε το σπίτι του. Ανήμπορος να μιλήσει ένα χρόνο μετά το εγκεφαλικό, ο Νταν καταφέρνει τώρα να μιλάει, αλλά σε πολύ αργό ρυθμό και περπατάει με δυσκολία. Στα μισά των συνεδριών συνειδητοποιώ ότι αυτό το ζευγάρι δεν χρειάζεται καμία βοήθεια από μένα. Έχουν ο ένας τον άλλον! Είναι τρυφεροί και ανταποκρίνονται ο ένας στον άλλον, η Μάβις φωτίζεται με υπερηφάνεια όταν περιγράφει πώς ο Νταν κατάφερε να ξεκινήσει μια καινούργια δουλειά φτιάχνοντας πολύ όμορφα έπιπλα. Ρωτάω πώς τα έβγαλαν πέρα με το εγκεφαλικό. «Απλά κράτησε ο ένας τον άλλον και κλάψαμε για δύο περίπου μήνες», λέει η Μάβις. «Όλοι θέλανε να μας βάλουν να φτιάξουμε συγκεκριμένα σχέδια, αλλά εμείς είχαμε ανάγκη να θρηνήσουμε μαζί. Ήταν τόσο μεγάλη απώλεια».</p>
<p><strong>Γράφει η Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας </strong><strong>Dr</strong><strong> </strong><strong>Sue</strong><strong> </strong><strong>Johnson </strong></p>
<p><strong>M</strong><strong>ετάφραση, επιστημονική επιμέλεια κειμένου Ρίτα Βεντούρα</strong><strong> </strong></p>
<p><strong><img src="http://focusing.gr/wordpress/wp-content/uploads/2015/01/rita-ventoura-small.jpg" alt="" width="99" /></strong></p>
<p>Μ.Α. ΕCP, ψυχοθεραπεύτρια, προσωποκεντρική εκπαιδεύτρια καιπιστοποιημένη EFT επόπτρια.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Μάβις αξιολύπητα παραδέχεται ότι δεν υπήρξε πάντοτε ευγενική και γεμάτη φροντίδα. Καμιά φορά και αυτή, σαν τον Νταν, ένιωθε ματαιωμένη και γινόταν ευερέθιστη. «Μια μέρα έχασα την ψυχραιμία μου μαζί του και του φώναξα ότι θα έπρεπε να προσπαθήσει πιο πολύ να περπατήσει, διότι απλά δεν άντεχα να φροντίζω τα πάντα. Και για μια ολόκληρη μέρα αρνήθηκε να με κοιτάξει ή να μου μιλήσει». 0 Νταν χαμογελάει και συμπληρώνει: «Έτσι, το απόγευμα της είπα ότι ήμουν ένας σακάτης και τελείως άχρηστος γι’ αυτήν και αυτή ήταν τόσο χαριτωμένη που θα μπορούσε άνετα να βρει κάποιον άλλον άντρα. Όμως παραδέχτηκε ότι έχει κολλήσει μαζί μου, ακόμη και ας ήμουν ένας πραγματικός σακάτης».</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν ο Νταν δεν μπορεί να βρει την ενέργεια για να προσπαθήσει ακόμη πιο πολύ, η Μάβις την βρίσκει γι’ αυτόν. «Λέει τότε: “Απλά τραγούδησέ μου λίγο από το τραγούδι μας. Κάνε το για μένα”. Έτσι κάπως κατάφερα να αρχίσω να μιλάω ξανά». Η Μάβις βλέπει το καλύτερο κομμάτι του πληγωμένου άνδρα της και τον επιβεβαιώνει ότι είναι ακόμη πολύτιμος γι’ αυτήν, μαζί με τις πληγές του. Με επιμονή του δίνει το μήνυμα ότι πιστεύει πως μπορεί να καλυτερέψει και να δημιουργήσει μια καινούργια ζωή γι’ αυτόν. Βάζει φρένο στην κατηφόρα του Νταν προς την απελπισία και την κατάθλιψη. Του προσφέρει έναν λόγο για να συνεχίσει να προσπαθεί.</p>
<p style="text-align: justify;">Παρατήρησα ότι, παρόλο που ο Νταν μιλάει αργά και τραβάει λίγο μερικές λέξεις, η ιστορία που μου λένε είναι μια αφήγηση που ως επί το πλείστον δημιούργησαν μαζί. Γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της θεραπείας του τραύματος οφείλεται στο να μπορεί κανείς να αρπάξει ένα κατακλυσμιαίο γεγονός και να το δομήσει σε μια συνεκτική ιστορία, μια ιστορία που θα βγάζει νόημα μέσα στο χάος και μπορεί να δημιουργήσει ένα όραμα για την επανάκτηση του χαμένου ελέγχου. Όταν ο ένας σύντροφος βάζει μια αρνητική κηλίδα στα γεγονότα, τότε έρχεται ο άλλος να τον παρηγορήσει και να δείξει μια ευρύτερη εικόνα.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Μάβις εκμυστηρεύεται: «Μετά από λίγους μήνες, όταν το μεγαλύτερο μέρος της ιατρικής στήριξης έμοιαζε να χάνεται, ένιωσα τέτοια πίεση να τα βγάλω πέρα. μου είχε κολλήσει η ιδέα ότι αυτό θα συνέβαινε ξανά. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτω ήταν τα χάπια του Νταν και πώς θα αποφεύγαμε όλα τα ρίσκα του εγκεφαλικού. Έτσι καθίσαμε και επαναλάβαμε όλα τα πράγματα που οι γιατροί μάς είχαν πει και αποφασίσαμε ότι το πιθανοτερο ήταν πως το εγκεφαλικό συνέβη διότι είχε υψηλή πίεση και ήταν κληρονομικό. Συμβαίνει συχνά στην οικογένεια του. Κτσι διαλέξαμε το άτομο στην οικογένεια του που έζησε μέχρι τα 87 του. τον θείο Όστιν, και κοιτάξαμε πώς έζησε τη ζωή του. Κάναμε τέσσερις αλλαγές και αποφασίσαμε ότι είχαμε τη βάση για το πώς θα αποφεύγαμε ένα καινούργιο εγκεφαλικό. Αριθμήσαμε ότι είχαμε ήδη κάνει για να τα βγάλουμε πέρα και τι κατάληξη είχαν. Μετά από αυτό είχα λιγότερη αγωνία». Το βασικό πράγμα που έκαναν ήταν Οτι αντιμετώπισαν μαζί το τέρας.</p>
<p style="text-align: justify;">Ένας ασφαλής δεσμός μας βοηθάει να αντιμετωπίσομε το τραύμα και να το θεραπεύσουμε με το:</p>
<p style="text-align: justify;">• Να καταπραΰνει τον πόνο και να μας παρηγορεί. Η φυσική και η συναισθηματική εγγύτητα στην πραγματικότητα ηρεμεί το νευρικό μας σύστημα και μας βοηθά να βρούμε τη χαμένη ισορροπία μας. οργανικά και συναισθηματικά. Για έναν πληγωμένο σύντροφο η παρηγοριά της αγαπημένης του είναι απελπιστική ανάγκη και τον ενδυναμώνει τόσο όσο το καλύτερο φάρμακο. Καμιά φορά δεν προσφέρουμε τη συμπόνια μας διότι τρομοκρατούμαστε και πιστεύουμε ότι η συναισθηματική μας ανταπόκριση θα αποδυνάμωνε περισσότερο τον σύντροφό μας. Δεν καταλαβαίνουμε τη δύναμη της αγάπης που έχουμε να δώσουμε.</p>
<p style="text-align: justify;"> Να μας κάνει να κρατιόμαστε από την ελπίδα. Οι σχέσεις μας δίνουν ένα λόγο να συνεχίσουμε να παλεύουμε. 0 Νταν μου λέει ήσυχα: «Εάν η Μάβις είχε πάρει την απόστασή της από μένα, θα είχα απλά υποχωρήσει και 6α είχα παραιτηθεί». Ένα χρόνο μετά το εγκεφαλικό του. η Μάβις ήταν εκείνη που χάρισε στον Νταν μια εργαλειοθήκη για να δουλεύει το ξύλο! Αυτή η εργαλειοθήκη είχε ίΛηγήσει τον Νταν σε μια τελείως καινούργια κα- ριέ(>α και η Μάβις ήταν πολύ υπερήφανη γι' αυτόν.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Μας επιβεβαιώνει ότι αιηός ο «καινούργιος» άνθρωπος που γίναμε ακόμη εκτιμάται και είναι αξιαγάπητος. 'Οταν έχουμε συγκλονιστεί από κάποια δύσκολα γεγονότα, χρειαζόμαστε να μας πουν ότι αυτό που μας συνέβη δεν είναι σημάδι αποτυχίας.</li>
<li>Μας βοηθά να βγάλουμε κάποιο νόημα από αυτό που συνέβη. Οταν μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας μπορούμε να βρούμε κά- πον> νόημα να δημιουργήσουμε τάξη στο χάος και να *πανα κτήσουμε μια αίσθηση ελέγχου.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">0 συναισθηματικός δεσμός είναι ζωτικής σημασίας για την επούλωση των τραυμάτων. Στην πραγματικότητα, οι ειδικοί σε θέματα τραυμάτων συμφωνούν απόλυτα ότι η καλύτερη πρόβλεψη για την επίπτωση που μπορεί να έχει ένα τραυματικό γεγονός στα άτομα Λεν είναι η σοβαρότητα του γεγονότος, αλλά εάν μπορούμε να το ζητήσουμε και να μας δοθεί παρηγοριά από τους συνανθρώπους μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Να μας κάνει να κρατιόμαστε από την ελπίδα. Οι σχέσεις μας δίνουν ένα λόγο να συνεχίσουμε να παλεύουμε. </p>