<p style="text-align: justify;"><span>Θελω την συμβουλη σας  πριν λιγο καιρο ξεκινησαμε την συμβιωση με τον συντροφο μου ειναι η 1η φορα και για τους 2 μας ως τωρα μεναμε στο πατρικο μας το βασικοτερο προβλημα που εμενα προσωπικα με προκαλει αγχος και αρνητικες διαθεσεις ειναι το κομματι το οικονομικο ο καθενας μας εχει το δικο του πορτοφολι με αυτον μεγαλυτερο εισοδημα αρχικα μου ζητησε να πληρωνει αυτος το ενοικιο και καποια παγια του σπιτιου και εγω τα τρεχοντα εξοδα του σπιτιου εχω μαθει στην ζωη μου ολη να τακτοποιω παντα πρωτα τις υποχρεωσεις μου και να προσπαθω να κανω οτι μπορω και αν καταφερνω να κρατω και κανα 50αρικο για ωρα αναγκης </span></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτός ειχε μαθει να μην κρατα ουτε λεπτο σαυτο τον τροπο που προτεινε ναι μεν κανονιζα μονη μου το νοικοκυριο ας πουμε αλλα απο μεριας του υπηρχε μια σπαταλη πχ ενα προιον που θα μπορουσε να μας ικανοποιησει μια βδομαδα το καταναλωνε σε λιγες ωρες  ετσι ενιωθα συνεχως αγχος απογοητευση γιατι δεν τον προλαβαινα και τα λεφτα μου φευγαν νερο και επισης ειχε την απαιτηση να εχω χρηματα για να του δωσω για βενζινεσ κλπ τα δικα του που ξοδευονταν δεν γνωριζα με λιγους υπολογισμους επρεπε αν οχι να του περισσευουν να του φθανουν ετσι δεν τολμουσα να κανω κανενα εξοδο για μενα να δουλευω να πληρωνομαι και να μην μενει τπτ για μενα ενιωθα ριγμενη  δοκιμασαμε τωρα να μοιραζομαστε τα παντα ενοικια λογαριασμους ψωνια παλι ομως δεν με καθησυχασε παλι ενω διναμε τα ιδια χρηματα παλι να ζητα λεφτα για βενζινη πχ βεβαια η βενζινη που καιει ειναι αρκετη αλλα ειναι η διαφορα που εχουμε στο εισοδημα μας και παλι νιωθω αγχωμενη απογοητευμενη και φοβισμενη να κανω οτιδηποτε για μενα με τα λεφτα που περισσευουν απτον μισθο μου γιατι θα χρειαστει βενζινη ή ψωμι πχ καθως θαταχει ξοδεψει τα δικα του επισης με τον νεο τροπο εξαιτιας του δεν εχουμε την δυνατοτητα να ψωνιζουμε καθε βδομαδα για οτι χρειαζομαστε δεν αντιλεγω οτι ειμαστε ακομη στην αρχη αλλα φταιει ισως οτι εχει και παλιες οικονομικες εκκρεμμοτητες χρεη και να πω την αμαρτια μου δεν θελω εγω να επιβαρυνθω γιαυτες του τις αμελιες οταν δεν ηταν συνεπης</p>
<p style="text-align: justify;">Έχω μαθει μια ζωη να στερω τον εαυτο μου πολλα πραγματα αλλα τις υποχρεωσεις μου τις ειχα τακτοποιημενες και αν κατι ηθελα πολυ να το κανω  αυτο με πνιγει ασφυκτιω και το βλεπω και στην συμπεριφορα μου απεναντι του νιωθω μεγαλο αγχος ενω ονειρευομουν τωρα με τον συντροφο μου να τακτοποιουμε τις υποχρεωσεις μας να εχουμε ενα σπιτικο φυσιολογικο με οτι χρειαζεται και να μπορουμε να κανουμε πολλα πραγμτα μαζι αντιθετως ομως στερουμε πολλα περισσοτερα τωρα εξαιτιας του ακουγομαι εναντιωμενη απεναντι του το ξερω αλλα οταν με κανει να νιωθω οτι πρεπει να στερησω και αλλα πραγματα για μενα για να καλυψω δικες του αναγκες που δεν φροντισε ο ιδιος επισης σε καποια πραγματα δεν προσπαθει να σεβαστει την γνωμη μου οσο και του φαινεται ασημαντη  οκ μπορει να ειναι ελατωμα των ανδρων καποια απο αυτα δεν λεω ειναι καλος  τον καταφερνω να βοηθα λιγο σε καποια θεματα εργατικος οταν εχει χρηματα ειναι ανοιχτοχερης αλλα αυτο γινεται υπερβολικο με αποτελεσμα για την ωρα απτην μερα που τα μοιραζομαστε ολα να ψωνιζουμε 1 φορα τον μηνα τροφιμα κλπ και μετα να μην μπορουμε να ξαναπαμε νιωθω εκμεταλλευση γιατι αυτος δεν στερητε ουτε τα τσιγαρα του ουτε πτοείται και αυξανει καθε μηνα τον λογαριασμο του τηλεφωνου του με το ιντερνετ δεν στερηται τον καφε του και αντι να παρει σαντουιτς φαγητο απτο σπιτι καταληγει να παιρνει απεξω οταν πεινασει ενω σε αντιθεση εγω να θελω καποια πραγματα για μενα και να δισταζω γιατι περα οτι δεν φτανουν τα λεφτα αυτα που εχω τα κρατω γιατι το πιο πιθανον να χρειαστει βενζινη για την δουλεια του και σολο αυτο το φταιξιμο το ριχνει στις βενζινες Δεν ξερω αν σας κατατοπισα αρκετα εν ολιγοις το προβλημα μου ειναι το οικονομικο μαζι του και η προκαταληψη μου οτι πληρωνω τις δικες του σπαταλες εις βαρος μου  εσεις και σαν συζυγος και μητερα μπορειτε να με συμβουλεψετε;</p>
<p style="text-align: justify;">Μπορειτε να μου πειτε πως να το χειριστω  θελω να νιωσω ευτυχισμενη θελω να νιωσω ασφαλεια και στηριγμα μου τον αντρα που εχω διπλα μου οχι να πνιγομαι επιπλα και ηλεκτρικα ακομη τα πληρωνουμε ειμαστε 6 μηνες στην συμβιωση σας ευχαριστω πολυ για τον χρονο σας</p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αυτό που κατάλαβα από την αφήγησή σας είναι ότι εσείς μάθατε να κάνετε λογαριασμούς για τα έσοδα και τα έξοδα ενώ ο άνδρας σας όχι τόσο. Ίσως σας χρειάστηκε περισσότερο από ότι σε αυτόν στη ζωή σας κυρίως πριν να καταλήξετε μαζί. Ωστόσο βλέπω πως είναι πιο εύκολο σε σας να γυρνάτε στη λιτότητα και τη νηστεία παρά σ'αυτόν να κάνει σκόντο σε δικές του προτεραιότητες. Δε νομίζω λοιπόν ότι είναι συνέπεια της αμέλειάς του ότι στερείστε κι ότι αυτός περνάει καλύτερα, αλλά έχει να κάνει με τον τρόπο που έχετε ζήσει και οι δύο από πιο παλιά: Φαίνεται δηλαδή ότι αυτός έχει ζήσει πιο άνετα απ'ότι εσείς. Καταλαβαίνω ταυτόχρονα ότι είναι λεπτό το ζήτημα για σας και δε θα θέλατε να υπάρχει θέμα σύγκρισης, όμως είναι δύσκολο να μη γίνει αυτή η σύγκριση γιατί απ' ότι φαίνεται έχετε εκνευριστεί μαζί του ως προς την ευκολία με την οποία ξοδεύει τα χρήματα. Ενώ εσείς μέσα από τη δική σας ιστορία και σκοπιά βλέπετε τα χρήματα σαν ένα εργαλείο για να επιτύχετε καινούργια πράγματα μοιάζει γι'αυτόν τα χρήματα να είναι μια λέμβος που διατηρεί χωρίς άλλο σκοπό το επίπεδο διαβίωσης, το "επίπεδο ζωής" που λέμε. Είναι σημαντικό αν θέλετε να συνεργαστείτε ως προς τους στόχους να δείτε αυτή τη διαφορά και να βρείτε από κοινού ένα τρόπο συνεργασίας ακόμα κι αν αυτό περνάει από το να χωρίσετε κάποια έξοδα σε "δικά μου-δικά σου". </span></p>