Time out σημαίνει η απώλεια όλων των εξής προνομίων για ένα σύντομο χρονικό διάστημα απο ένα έως δύο λεπτά, ανάλογα με την σοβαρότητα της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς που μπορεί να παρουσίασε ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του:
Σωματική επαφή
Οποιαδήποτε χαλαρή συζήτηση (έχει προηγηθεί σύντομη εξήγηση όσον αφορά για ποιο λόγο βρίσκεται εκεί)
Παιχνίδια
Παρέα με άλλα παιδιά
Οι φίλοι
Όλοι θέλουμε να αποκτούμε φίλους, όλοι ανησυχούμε αν θα καταφέρουμε να χτίσουμε νέες φιλίες. Αυτό ισχύει ακόμα και για τα άτομα που μοιάζουν να έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν πολλούς φίλους ενώ κάποιοι άλλοι είναι ευτυχισμένοι με έναν-δυο στενούς φίλους. Αν νιώθεις ότι δεν έχεις ούτε ένα φίλο, μπορεί να αισθάνεσαι συχνά μόνος. Επιπλέον, πολλοί φίλοι μας προδίδουν και μας απογοητεύουν.
Συμβουλές προς εφήβους από τον Επίκουρο Καθηγητή Ψυχιατρικής ου Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Πέτρο Σκαπινάκη
Τα 8 είδη της νοημοσύνης: Ποια διαθέτει το παιδί σας;
Δεν υπάρχει μόνον ένα αλλά πολλά είδη νοημοσύνης. Και όπως δεν μπορούμε να βρούμε δύο ανθρώπους με πανομοιότυπα δακτυλικά αποτυπώματα, έτσι δεν μπορούμε να βρούμε και δύο ανθρώπους με τον ίδιο συνδυασμό απ αυτά τα είδη νοημοσύνης!
Αποδεδειγμένοι τρόποι για να γίνεις πιο… ευτυχισμένος
Ποιος (υγιής) άνθρωπος δεν θα ήθελε να είναι ευτυχισμένος; Αναμφίβολα η ευτυχία είναι κάτι που όλοι θα θέλαμε, όμως ο τρόπος – ή καλύτερα οι τρόποι – για να το καταφέρουμε έχουν κατά καιρούς υπάρξει αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης και ερευνών. Τι προτείνουν λοιπόν οι ειδικοί για να είμαστε ευτυχισμένοι;
Πετάξτε (κυριολεκτικά) τις αρνητικές σκέψεις
Τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουμε τις σκέψεις μας ως αντικείμενα; Σύμφωνα με αυτήν εδώ την έρευνα, όταν κάποιος ξεφορτωθεί μια οπτική παρουσίαση των κακών σκέψεών του σε κάποιο αντικείμενο (π.χ. τις γράψει σε ένα χαρτί και το πετάξει ή το κάψει), μπορεί να «ξεφορτωθεί» τις σκέψεις αυτές και από το μυαλό του. Για πάντα; Όχι. Επανέρχονται, όμως οι αναπαραστάσεις τους έχουν εξαφανιστεί (τουλάχιστον προσωρινά) και είναι λιγότερο εύκολο να τον ταλαιπωρήσουν ξανά.
Ο υπαρξιακός θεραπευτής δεν σπεύδει να βρει λύσεις που θα καταπραύνουν την οδύνη του θεραπευόμενου, ούτε επιθυμεί να μεταδώσει το νόημα που έχει δώσει ο ίδιος στη ζωή του στους άλλους. Έχει το κουράγιο να συντροφεύσει τον θεραπευόμενο στο επίπονο ταξίδι της αυτογνωσίας και έχοντας θέσει ο ίδιος ερωτήματα για το νόημα της ζωής και του θανάτου του, μπορεί να καταλάβει τον πόνο και τη φθορά του άλλου. Έχοντας βιώσει την αξία της αυθεντικότητας στις σχέσεις, μπορεί να εμπνεύσει τον θεραπευόμενο στο να ξεπερνάει την απομόνωσή του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη να ευτυχίσει.
Kατα τον Μεσαίωνα, ονομαζόταν μελαγχολία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, ήταν γνωστό ως νευρασθένεια. Aπό τη δεκαετία του 1930 έως περίπου το 1970, έγινε γνωστός ως νευρικός κλονισμός. Η"Νευρική κρίση" είναι ένας όρος που το κοινό χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει μια σειρά ψυχικών ασθενειών, αλλά γενικά περιγράφει την εμπειρία ανθρώπων που "σπάνε" κάτω από τεράστια πίεση, την ψυχική κατάρρευση ή την ψυχική και σωματική εξάντληση. Γενικά δεν υπάρχει επιστημονικός όρος για αυτό που αποκαλούμε εμείς ως «νευρικό κλονισμό».
Οι αμερικανοί ψυχολόγοι από την πλευρά τους διαπίστωσαν ότι το στρες που βίωναν τα συγκεκριμένα άτομα κάθε φορά που ξεστόμιζαν ένα ψέμα δεν τους επέτρεπε να ελέγχουν τις συσπάσεις των μυών του προσώπου τους. Στα βίντεο που ανέλυσαν εμφανίζονταν 26 ψεύτες και 26 άτομα που έλεγαν αλήθεια. Συγκεκριμένα, μελέτησαν περισσότερα από 20.000 καρέ από τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, διαπιστώνοντας σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.Οι ειδικοί επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα σε μυϊκές ομάδες του προσώπου που σχετίζονται με τη λύπη, τη χαρά και την έκπληξη – όπως π.χ. οι μετωπιαίοι μύες, ο επισκύνιος μυς των βλεφάρων, ο σφιγκτήρας μυς του στόματος, ο μείζων ζυγωματικός μυς, ο καθελκτήρας μυς της γωνίας του στόματος. Βάσει των ευρημάτων των ερευνητών, οι μύες που σχετίζονται με την έκφραση της θλίψης – ο επισκύνιος μυς των βλεφάρων και ο καθελκτήρας μυς της γωνίας του στόματος – φάνηκαν να συσπώνται συχνότερα σε άτομα που έλεγαν την αλήθεια. Αντίθετα, στο πρόσωπο όσων ψεύδονταν παρατηρείτο μια μικρή σύσπαση του μείζονος ζυγωματικού μυ και πλήρης σύσπαση των μετωπιαίων μυών. Οι κινήσεις αυτές, σύμφωνα με τους ειδικούς, συνέβαλλαν στην αποτυχημένη προσπάθειά τους να μοιάζουν λυπημένοι.
Αυστηρά ακατάλληλο για ενηλίκους: Έγινα 18!
Είσαι 18 ετών! Τι καινούριες καταστάσεις θα αντιμετωπίσεις σ' αυτή την ηλικία;
Συμβουλές από
Πώς επιλέγουμε επαγγελματία ψυχικής υγείας;
Σε προηγούμενα ποστ σε αυτό το μπλογκ δώσαμε μεγάλη έμφαση στο πόσο σημαντική είναι η απόφαση ενός ατόμου να επισκεφτεί έναν επαγγελματία για θέματα ψυχικής υγείας. Σε αυτό το ποστ θα προσπαθήσουμε να ξεμπερδέψουμε λίγο το τοπίο σχετικά με το πώς επιλέγουμε έναν ειδικό και πώς αυτοί διαφοροποιούνται μεταξύ τους:
Ειδικότητα: στο εξωτερικό ένα βασικό πτυχίο ψυχολογίας δεν αρκεί ώστε να μπορεί κάποιος να ασκήσει το επάγγελμα. Στην Ελλάδα όμως οι άδειες δίνονται και στους απόφοιτους γενικής ψυχολογίας χωρίς ειδικότητα. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχουν άνθρωποι με μεταπτυχιακά ή μετεκπαίδευση που τους εφοδιάζει με τα απαραίτητα προσόντα. Ιδανικά, ο κάθε συνάδελφος αναλαμβάνει μόνο όσα περιστατικά εμπίπτουν στην ειδικότητά του. Έτσι, ο σχολικός ψυχολόγος δε θα αναλάβει σχιζοφρενή ασθενή, ούτε ο κλινικός θα αναλάβει επαγγελματικό προσανατολισμό. Αν γνωρίζουμε τι ακριβώς επιθυμούμε από την επίσκεψή μας στον ειδικό (π.χ. αξιολόγηση δυσλεξίας), καλό θα είναι να επιλέξουμε κάποιον με την ανάλογη εξειδίκευση. Βέβαια συχνότατα προκύπτουν στην ψυχοθεραπεία θέματα τα οποία δεν τα γνωρίζαμε οι ίδιοι. Ή άλλες φορές μπορεί από την αρχική μας επίσκεψη να μη γνωρίζουμε ακριβώς τι μας ενοχλεί, ώστε να επιλέξουμε την κατάλληλη ειδικότητα. Τότε, επιλέγουμε έναν επαγγελματία, συζητάμε μαζί του τους προβληματισμούς μας και σε συνεργασία με αυτόν θα γίνει η αντίστοιχη παραπομπή, αν συμπεράνουμε μαζί του ότι το πρόβλημα αφορά κάτι εκτός των δικών του αρμοδιοτήτων.
Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που μπορείτε να μάθετε σε κάθε στιγμή της ζωή σας
Irene Henriette Oestrich, ψυχολόγος
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η αυτοεκτίμηση είναι κάτι με το οποίο γεννιέται κανείς και είτε το έχει είτε όχι. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνδέεται συχνά με την κατάθλιψη. Εμφανίζεται ως αυτοκριτική και αυτομομφή – με άλλα λόγια, αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό σας.
Από τον Επίκουρο Καθηγητή Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κύριο Πέτρο Σκαπινάκη.
Οι καταθλιπτικές σκέψεις είναι γενικά αρνητικές. Όταν πάσχετε από κατάθλιψη, σκέπτεστε αρνητικά για εσάς, το μέλλον, τους άλλους ανθρώπους και τις επιλογές σας. Θυμάστε, επίσης, κυρίως αρνητικά γεγονότα.
Οι αρνητικές σκέψεις αυξάνουν το αίσθημα θλίψης και την κακή διάθεση και υπάρχουν στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι η εκπαίδευση για αύξηση της αυτοεκτίμησης είναι πολύ αποτελεσματική κατά της κατάθλιψης.
Παρόλα αυτά, από χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν υποφέρουν μόνο όσοι πάσχουν από κατάθλιψη. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση εμφανίζεται, επίσης, με άλλες ψυχικές νόσους και παρατηρείται ακόμη σε άτομα που μπορεί να μην πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια αλλά δεν πιστεύουν καθόλου στον εαυτό τους.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε ψυχική ασθένεια κατά τον ίδιο τρόπο όπως και η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων.
Time out σημαίνει η απώλεια όλων των εξής προνομίων για ένα σύντομο χρονικό διάστημα απο ένα έως δύο λεπτά, ανάλογα με την σοβαρότητα της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς που μπορεί να παρουσίασε ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του:
Σωματική επαφή
Οποιαδήποτε χαλαρή συζήτηση (έχει προηγηθεί σύντομη εξήγηση όσον αφορά για ποιο λόγο βρίσκεται εκεί)
Παιχνίδια
Παρέα με άλλα παιδιά
Οι φίλοι
Όλοι θέλουμε να αποκτούμε φίλους, όλοι ανησυχούμε αν θα καταφέρουμε να χτίσουμε νέες φιλίες. Αυτό ισχύει ακόμα και για τα άτομα που μοιάζουν να έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν πολλούς φίλους ενώ κάποιοι άλλοι είναι ευτυχισμένοι με έναν-δυο στενούς φίλους. Αν νιώθεις ότι δεν έχεις ούτε ένα φίλο, μπορεί να αισθάνεσαι συχνά μόνος. Επιπλέον, πολλοί φίλοι μας προδίδουν και μας απογοητεύουν.
Συμβουλές προς εφήβους από τον Επίκουρο Καθηγητή Ψυχιατρικής ου Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Πέτρο Σκαπινάκη
Τα 8 είδη της νοημοσύνης: Ποια διαθέτει το παιδί σας;
Δεν υπάρχει μόνον ένα αλλά πολλά είδη νοημοσύνης. Και όπως δεν μπορούμε να βρούμε δύο ανθρώπους με πανομοιότυπα δακτυλικά αποτυπώματα, έτσι δεν μπορούμε να βρούμε και δύο ανθρώπους με τον ίδιο συνδυασμό απ αυτά τα είδη νοημοσύνης!
Αποδεδειγμένοι τρόποι για να γίνεις πιο… ευτυχισμένος
Ποιος (υγιής) άνθρωπος δεν θα ήθελε να είναι ευτυχισμένος; Αναμφίβολα η ευτυχία είναι κάτι που όλοι θα θέλαμε, όμως ο τρόπος – ή καλύτερα οι τρόποι – για να το καταφέρουμε έχουν κατά καιρούς υπάρξει αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης και ερευνών. Τι προτείνουν λοιπόν οι ειδικοί για να είμαστε ευτυχισμένοι;
Πετάξτε (κυριολεκτικά) τις αρνητικές σκέψεις
Τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουμε τις σκέψεις μας ως αντικείμενα; Σύμφωνα με αυτήν εδώ την έρευνα, όταν κάποιος ξεφορτωθεί μια οπτική παρουσίαση των κακών σκέψεών του σε κάποιο αντικείμενο (π.χ. τις γράψει σε ένα χαρτί και το πετάξει ή το κάψει), μπορεί να «ξεφορτωθεί» τις σκέψεις αυτές και από το μυαλό του. Για πάντα; Όχι. Επανέρχονται, όμως οι αναπαραστάσεις τους έχουν εξαφανιστεί (τουλάχιστον προσωρινά) και είναι λιγότερο εύκολο να τον ταλαιπωρήσουν ξανά.
Ο υπαρξιακός θεραπευτής δεν σπεύδει να βρει λύσεις που θα καταπραύνουν την οδύνη του θεραπευόμενου, ούτε επιθυμεί να μεταδώσει το νόημα που έχει δώσει ο ίδιος στη ζωή του στους άλλους. Έχει το κουράγιο να συντροφεύσει τον θεραπευόμενο στο επίπονο ταξίδι της αυτογνωσίας και έχοντας θέσει ο ίδιος ερωτήματα για το νόημα της ζωής και του θανάτου του, μπορεί να καταλάβει τον πόνο και τη φθορά του άλλου. Έχοντας βιώσει την αξία της αυθεντικότητας στις σχέσεις, μπορεί να εμπνεύσει τον θεραπευόμενο στο να ξεπερνάει την απομόνωσή του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη να ευτυχίσει.
Kατα τον Μεσαίωνα, ονομαζόταν μελαγχολία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, ήταν γνωστό ως νευρασθένεια. Aπό τη δεκαετία του 1930 έως περίπου το 1970, έγινε γνωστός ως νευρικός κλονισμός. Η"Νευρική κρίση" είναι ένας όρος που το κοινό χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει μια σειρά ψυχικών ασθενειών, αλλά γενικά περιγράφει την εμπειρία ανθρώπων που "σπάνε" κάτω από τεράστια πίεση, την ψυχική κατάρρευση ή την ψυχική και σωματική εξάντληση. Γενικά δεν υπάρχει επιστημονικός όρος για αυτό που αποκαλούμε εμείς ως «νευρικό κλονισμό».
Οι αμερικανοί ψυχολόγοι από την πλευρά τους διαπίστωσαν ότι το στρες που βίωναν τα συγκεκριμένα άτομα κάθε φορά που ξεστόμιζαν ένα ψέμα δεν τους επέτρεπε να ελέγχουν τις συσπάσεις των μυών του προσώπου τους. Στα βίντεο που ανέλυσαν εμφανίζονταν 26 ψεύτες και 26 άτομα που έλεγαν αλήθεια. Συγκεκριμένα, μελέτησαν περισσότερα από 20.000 καρέ από τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, διαπιστώνοντας σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.Οι ειδικοί επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα σε μυϊκές ομάδες του προσώπου που σχετίζονται με τη λύπη, τη χαρά και την έκπληξη – όπως π.χ. οι μετωπιαίοι μύες, ο επισκύνιος μυς των βλεφάρων, ο σφιγκτήρας μυς του στόματος, ο μείζων ζυγωματικός μυς, ο καθελκτήρας μυς της γωνίας του στόματος. Βάσει των ευρημάτων των ερευνητών, οι μύες που σχετίζονται με την έκφραση της θλίψης – ο επισκύνιος μυς των βλεφάρων και ο καθελκτήρας μυς της γωνίας του στόματος – φάνηκαν να συσπώνται συχνότερα σε άτομα που έλεγαν την αλήθεια. Αντίθετα, στο πρόσωπο όσων ψεύδονταν παρατηρείτο μια μικρή σύσπαση του μείζονος ζυγωματικού μυ και πλήρης σύσπαση των μετωπιαίων μυών. Οι κινήσεις αυτές, σύμφωνα με τους ειδικούς, συνέβαλλαν στην αποτυχημένη προσπάθειά τους να μοιάζουν λυπημένοι.
Αυστηρά ακατάλληλο για ενηλίκους: Έγινα 18!
Είσαι 18 ετών! Τι καινούριες καταστάσεις θα αντιμετωπίσεις σ' αυτή την ηλικία;
Συμβουλές από
Πώς επιλέγουμε επαγγελματία ψυχικής υγείας;
Σε προηγούμενα ποστ σε αυτό το μπλογκ δώσαμε μεγάλη έμφαση στο πόσο σημαντική είναι η απόφαση ενός ατόμου να επισκεφτεί έναν επαγγελματία για θέματα ψυχικής υγείας. Σε αυτό το ποστ θα προσπαθήσουμε να ξεμπερδέψουμε λίγο το τοπίο σχετικά με το πώς επιλέγουμε έναν ειδικό και πώς αυτοί διαφοροποιούνται μεταξύ τους:
Ειδικότητα: στο εξωτερικό ένα βασικό πτυχίο ψυχολογίας δεν αρκεί ώστε να μπορεί κάποιος να ασκήσει το επάγγελμα. Στην Ελλάδα όμως οι άδειες δίνονται και στους απόφοιτους γενικής ψυχολογίας χωρίς ειδικότητα. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχουν άνθρωποι με μεταπτυχιακά ή μετεκπαίδευση που τους εφοδιάζει με τα απαραίτητα προσόντα. Ιδανικά, ο κάθε συνάδελφος αναλαμβάνει μόνο όσα περιστατικά εμπίπτουν στην ειδικότητά του. Έτσι, ο σχολικός ψυχολόγος δε θα αναλάβει σχιζοφρενή ασθενή, ούτε ο κλινικός θα αναλάβει επαγγελματικό προσανατολισμό. Αν γνωρίζουμε τι ακριβώς επιθυμούμε από την επίσκεψή μας στον ειδικό (π.χ. αξιολόγηση δυσλεξίας), καλό θα είναι να επιλέξουμε κάποιον με την ανάλογη εξειδίκευση. Βέβαια συχνότατα προκύπτουν στην ψυχοθεραπεία θέματα τα οποία δεν τα γνωρίζαμε οι ίδιοι. Ή άλλες φορές μπορεί από την αρχική μας επίσκεψη να μη γνωρίζουμε ακριβώς τι μας ενοχλεί, ώστε να επιλέξουμε την κατάλληλη ειδικότητα. Τότε, επιλέγουμε έναν επαγγελματία, συζητάμε μαζί του τους προβληματισμούς μας και σε συνεργασία με αυτόν θα γίνει η αντίστοιχη παραπομπή, αν συμπεράνουμε μαζί του ότι το πρόβλημα αφορά κάτι εκτός των δικών του αρμοδιοτήτων.
Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που μπορείτε να μάθετε σε κάθε στιγμή της ζωή σας
Irene Henriette Oestrich, ψυχολόγος
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η αυτοεκτίμηση είναι κάτι με το οποίο γεννιέται κανείς και είτε το έχει είτε όχι. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνδέεται συχνά με την κατάθλιψη. Εμφανίζεται ως αυτοκριτική και αυτομομφή – με άλλα λόγια, αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό σας.
Από τον Επίκουρο Καθηγητή Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κύριο Πέτρο Σκαπινάκη.
Οι καταθλιπτικές σκέψεις είναι γενικά αρνητικές. Όταν πάσχετε από κατάθλιψη, σκέπτεστε αρνητικά για εσάς, το μέλλον, τους άλλους ανθρώπους και τις επιλογές σας. Θυμάστε, επίσης, κυρίως αρνητικά γεγονότα.
Οι αρνητικές σκέψεις αυξάνουν το αίσθημα θλίψης και την κακή διάθεση και υπάρχουν στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι η εκπαίδευση για αύξηση της αυτοεκτίμησης είναι πολύ αποτελεσματική κατά της κατάθλιψης.
Παρόλα αυτά, από χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν υποφέρουν μόνο όσοι πάσχουν από κατάθλιψη. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση εμφανίζεται, επίσης, με άλλες ψυχικές νόσους και παρατηρείται ακόμη σε άτομα που μπορεί να μην πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια αλλά δεν πιστεύουν καθόλου στον εαυτό τους.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε ψυχική ασθένεια κατά τον ίδιο τρόπο όπως και η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων.