<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Εδω και 4 χρόνια μένω με τους γονεις μου και τον αδερφό μ σε ενα μικρο χωριό της βόρειας Γερμανιας Απο την πρωτη μέρα που ήρθαμε εδώ δεν μου άρεσε και συνεχίζει ακόμα να μην μου αρέσει Νόμιζα οτι το πρόβλημα ηταν η γλώσσα και με τον καιρό θα συνηθιζα όμως συνεχίζει να μην μ αρέσει τιποτα Κάθε μέρα είναι πολύ βαρετή δεν έχω φιλους έχω χασει χρονιές απο το σχολείο και ενω τώρα πρωην συμμαθητές μου στην Ελλάδα βρίσκονται ηδη στο δεύτερο έτος τους εγώ κατάντησα να θέλω αλλά 5 χρόνια για να μπω σε ενα πανεπιστήμιο που παντα το ήθελα μιας και ημουν καλη μαθητρια παντα </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Πήγα Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι και πέρασα πολύ όμορφα αλλά πέρα απο την φιλη μ π δεν έχω χασει επαφες μαζί της είχα χαθεί με όλους όσους ήξερα Παρολα αυτά πέρασα πολύ ωραία γνώρισα καινουριο κοσμο ένιωσα λίγο ήλιο Ελλάδα θάλασσα που μου είχε λείψει Φέτος άρχησε η σχολη εδώ </span><span lang="EL">και δεν μπορω να πω παει καλά αλλά στην τάξη αυτή είμαι με πολύ μικρότερα παιδιά και γενικά παλι δεν μπορω να βρω παρέα 4 χρόνια </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Εντωμεταξυ δεν έχει ουτε έλληνες ουτε να βγεις μια καφετέρια η ενα σινεμα μαγαζιά με ρούχα τίποτα έχει μονο σπίτια σχολε ία σουπερμάρκετ Δεν αντεχω άλλο εδώ βαριεμαι πολύ Και οι γονεις μου δεν θέλουν να φύγουν Θα μπορουσα μα φύγω γιατί η ηλικία μου μου το επιτρέπει αλλα ακόμα δν εχω τελειώσει ενα σχολείο κάτι και θέλω να γίνω κάτι στη ζωή μου όμως νιώθω πολύ μονη μου</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<p><span><img src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR4cU1OZZAdIZm-CpSTWAt7FrAIskNFu1MeG8JgiYOqjln7ccrr" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για δημήτρης Κατσαρός" width="100" /></span></p>
<div id="m_-8932169389637114732yui_3_16_0_1_1476090715675_3463" dir="ltr"><span id="m_-8932169389637114732yui_3_16_0_1_1476090715675_3464">Αγαπητή αναγνώστρια:</span></div>
<div dir="ltr">
<div id="m_296839251069508519yui_3_16_0_1_1476090715675_3450" dir="ltr"> </div>
<div id="m_296839251069508519yui_3_16_0_1_1476090715675_3452" dir="ltr"><span id="m_296839251069508519yui_3_16_0_1_1476090715675_3453"><br id="m_296839251069508519yui_3_16_0_1_1476090715675_3454" /></span></div>
<div id="m_296839251069508519yui_3_16_0_1_1476090715675_3455" dir="ltr"><span id="m_296839251069508519yui_3_16_0_1_1476090715675_3456">Φαίνεται πως έχετε συνδέσει την κοινωνικότητά σας με το σχολείο και τις κοινές συνήθειες. Αυτό δεν είναι παράξενο για ένα παιδί στην ηλικία σας. Όμως η ιδιαιτερότητα της συνθήκης που ζείτε (μετανάστευση) φαίνεται να σας κάνει να βλέπετε τα κοινωνικά πράγματα απ'έξω και μάλιστα να νιώθετε πως εσείς "μένετε πίσω". Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν μένετε πίσω. Η κατάσταση που ζείτε έχει να κάνει με την ανάγκη της οικογένειάς σας και μέλος της οικογένειας αυτής είστε κι εσείς. Ζείτε μια ξεχωριστή εμπειρία από τα άλλα παιδιά που δεν πήγαν με τους γονείς τους στο εξωτερικό, όμως ταυτόχρονα είστε μέλος μιας κοινότητας ανθρώπων που το έκαναν. Ίσως η ιδιαιτερότητα αυτή να σας αναγκάζει να προσπαθήσετε παραπάνω για να έχετε μια κοινωνική επαφή όμως αυτό δεν είναι ανέφικτο στην περίπτωσή σας. Αναζητήστε στο διαδίκτυο ή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή σε φόρουμ ανθρώπους σαν εσάς που ζουν σε πόλεις της Γερμανίας και προσπαθήστε να τους προσεγγίσετε. Θα δείτε ότι κάποιοι απ' αυτούς θα είναι πολύ χαρούμενοι γι'αυτό. Θα έχετε πολλές κοινές ανησυχίες και κοινές αναζητήσεις μ'αυτούς τους ανθρώπους. Θα μιλήσετε για την εμπειρία σας με τρόπο που να σας κάνει να δείτε ότι δεν είστε μόνη σ'αυτό και πως υπάρχει διέξοδος πέρα από τη βαρεμάρα της μοναξιάς που ζείτε τώρα. Αρκεί να μην αφήσετε τον εαυτό σας να νιώσει ότι δεν έχει επιλογές. Φτιάξτε τις επιλογές ερευνώντας που υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σαν εσάς. Μη διστάζετε να στέλνετε κι εδώ όποτε θέλετε.</span></div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br /></span></p>