«Η βία κατά των γυναικών και η προσχώρηση της Ε.Ε. στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», που δημοσιοποίησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Νοέμβριο του 2017, η έμφυλη βία και συγκεκριμένα η ενδοοικογενειακή βία, έχει καταστεί για τις γυναίκες της ΕΕ, μεταξύ 15 και 44 ετών, η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο
«Η βία κατά των γυναικών είναι κάθε πράξη βίας που βασίζεται στο φύλο και στοχεύει στην επιβολή του ελέγχου πάνω της. Η βία κατά των γυναικών είναι μία παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται για ένα διαταξικό και διαπολιτισμικό φαινόμενο που παραμένει αθέατο και σιωπηλό.
Ας αναλύσουμε τη σημερινή εικόνα της βίας ενάντια στη γυναίκα:
- Μία στις τέσσερις γυναίκες σήμερα κακοποιείται από τον σύντροφό της
- Το 85% των θυμάτων βίαιων περιστατικών είναι γυναίκες
- Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 7 στις 10 γυναίκες παγκοσμίως έχουν βιώσει κάποια στιγμή σωματική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφο τους
- Η βία κατά των γυναικών περιλαμβάνει την άσκηση σωματικής, ψυχολογικής και σεξουαλικής κακοποίησης
- Η σωματική βία μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο
- Η ψυχολογική βία είναι γκρίζα και ύπουλη, εξίσου επικίνδυνη για τον ψυχισμό της γυναίκας. Την οδηγεί στην κατάθλιψη, ακόμη και σε απόπειρες αυτοκτονίας,
- Μία στις δύο γυναίκες που δολοφονείται κάθε χρόνο είναι θύμα του πρώην ή του νυν συντρόφου της
- Το 70% των ανδρών που κακοποιούν τις γυναίκες τους, κακοποιούν και τα παιδιά τους.
- Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας,οι γυναίκες 15-44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βία παρά να πάθουν καρκίνο, ελονοσία, αυτοκινητικό ατύχημα ή να είναι θύματα πολέμου
Ποιο το προφίλ του βίαιου άνδρα;
Ο βίαιος άνδρας δεν είναι περιθωριακός ούτε άρρωστος. Είναι ο τύπος της διπλανής πόρτας. Ανήκει σε όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις. Βίαια βιώματα στην παιδική του ηλικία μπορεί αργότερα να τον οδηγήσουν στη χρήση βίας απέναντι στη σύντροφό του ή τα παιδιά του, χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία, παρά μόνο μία ένδειξη. Ο βίαιος άνδρας δεν πάσχει απαραίτητα από κάποια ψυχική νόσο, όπως πολύς κόσμος λανθασμένα πιστεύει. Αντίθετα, πρόκειται συνήθως για ένα άτομο «ευυπόληπτο», που ζει μία κατά τ’ άλλα φυσιολογική ζωή. Ο βίαιος άνδρας θεωρεί απόλυτο κεκτημένο του το δίχως όρια, τύψεις και μετάνοια δικαίωμά του να εξουσιάζει τη γυναίκα, επειδή πιστεύει στην ανωτερότητα του φύλου και του εαυτού του
Ποιος είναι ο φαύλος κύκλος της βίας;
Παρά τις προσπάθειές της να σταματήσει τη βία που υφίσταται, η κακοποιημένη γυναίκα αδυνατεί να προβλέψει την επόμενη στιγμή που θα την κακοποιήσει ο σύντροφός της, γιατί αφορμή είναι διαφορετική κάθε φορά. Μαθαίνει ότι είναι αβοήθητη (ψυχολογικός μηχανισμός «μαθημένης αβοηθησίας») δίχως τον έλεγχό της πάνω σε αυτό που της συμβαίνει. Στην πορεία αρχίζει να νιώθει απόγνωση και θλίψη και να αποδέχεται την κατάσταση της παύοντας να αντιδρά. Η συμβουλευτική στήριξη της κακοποιημένης γυναίκας κρίνεται απαραίτητη. Η διαδικασία αυτή θα την εμψυχώσει, θα την απενοχοποιήσει και θα τη βοηθήσει να διεκδικήσει το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα της: Το δικαίωμα στη ζωή.
Ορισμένα στατιστικά στοιχεία για την Ευρώπη και την Ελλάδα για το βιασμό
Περνώντας στο κομμάτι της σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών θα δούμε ότι τα υπάρχοντα στοιχεία είναι σοκαριστικά. Σύμφωνα με την Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας 1 στις 20 γυναίκες άνω των 15 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βιαστεί. Πράγμα που σημαίνει ότι 9 εκατομμύρια έχουν ζήσει τον εφιάλτη. Επιπλέον, 1 στις 10 έχει βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα τα στατιστικά στοιχεία είναι ελάχιστα και δεν επαρκούν για να δώσουν μία ξεκάθαρη και αξιόπιστη εικόνα του προβλήματος. Αυτό αποδίδεται πρώτον στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κεντρικός φορέας καταγραφής τέτοιων εγκλημάτων, που να λειτουργεί με ευθύνη του κράτους. Ακόμη και η ΕΛ.ΑΣ. παραδέχεται ότι τα στοιχεία που παρέχει και ορίζουν ότι γίνεται ένας βιασμός περίπου ανά 1,5 μέρα δεν είναι αξιόπιστα και πως τα πραγματικά περιστατικά είναι περισσότερα. Δεύτερον, στον χαμηλό αριθμός των καταγγελιών. Πολλές γυναίκες φοβούνται ή ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια σε περίπτωση βιασμού. Άλλες δεν καταγγέλλουν τα εγκλήματα εναντίον τους, φοβούμενες τον στιγματισμό και τη δημόσια διαπόμπευση, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουν ότι η διαδικασία εξέτασης μίας τέτοιας περίπτωσης φέρνει τη γυναίκα στη δύσκολη θέση να αποδείξει ότι δεν έφταιγε…
Article Image cover fromhttp://www.depositphotos.com/
