Η αγαπημένη μας παρουσιάστρια Ελεονόρα Μελέτη δίνει την δική της οπτική για την ημέρα των απανταχού ερωτευμένων και εμείς δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε τα λόγια της που σίγουρα μας αγγίζουν.
Η ημέρα που γιορτάζει ο έρωτας και η αγάπη έφτασε. Οι απόψεις διίστανται καθώς υπάρχουν εκείνοι που περιμένουν αυτήν την μέρα πως και πως, αλλά και οι άλλοι που την απεχθάνονται και ανυπομονούν για την Τσικνοπέμπτη.
Είναι δικαίωμα του καθενός και καθαρά προσωπική του επιλογή το πώς και το αν θα γιορτάσει σήμερα. Η ανάρτηση της Ελεονόρας Μελέτη, λίγο πολύ μας κάνει να αναβιώνουμε τα ηλικιακά στάδια που περάσαμε και το πώς νιώθαμε στο καθένα για τις 14 του Φλεβάρη.
Σαν κοριτσάκια θέλαμε διακαώς να μας προσφέρουν λουλούδια και ένα κρυφό σημείωμα μέσα στο τετράδιο. Αν δεν τα παίρναμε υπήρχε μεγάλη δυσαρέσκεια και κρυφοζηλεύαμε τις φίλες που έλαβαν το πολυπόθητο γράμμα αγάπης. Και εμείς στα πατώματα, κλάμα, λύπη αλλά και θυμός που κάποια άλλη είναι στην θέση που εμείς θα θέλαμε να είμαστε.
Μεγαλώνοντας λίγο αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως επιδρούσε η γιορτή αυτή στην ψυχοσύνθεσή μας και το πόσο σημαντική είναι τελικά για εμάς. Πολλές κοπέλες μάλιστα την απεχθάνονται δηλώνοντας πως ούτε να ακούν θέλουν για αυτήν την ημέρα. Επειδή είναι μόνες ή επειδή πραγματικά την θεωρούν μία περιττή ένδειξη καταναλωτισμού, ποιος ξέρει!
Κάνοντας την δική μας οικογένεια λίγο αργότερα κατασταλάζουμε στα πράγματα εκείνα που μας γεμίζουν ευτυχία και δύναμη να προχωρήσουμε. Είμαστε πλέον πλήρως συνειδητοποιημένοι για το τι θέλουμε από την ζωή μας. Τότε με πλήρης συναίσθηση του κόσμου, των ανθρώπων και των πραγμάτων που μας περιβάλουν ξέρουμε πως θέλουμε να περάσουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου!
Δείτε αναλυτικά την ανάρτηση που έκανε η γνωστή παρουσιάστρια:
«Στα εφηβικά μου χρόνια αν δεν με γιόρταζαν τέτοια μέρα ήμουν να πεθάνω.
Λίγα χρόνια μετά, στο άκουσμα και μόνο της ημέρας, μια αντιδραστική, ειρωνική μικρή αναγούλα σκαρφάλωνε τα σωθικά μου.
Σήμερα αντιμετωπίζω με συμπάθεια τη μέρα, κατανοώντας τόσο εκείνους που τη γιορτάζουν όσο κ εκείνους που τη θεωρούν μια γραφική γιορτή.
Το θέμα δεν είναι η ημέρα.
Το θέμα είναι να υπάρχουν στη ζωή σου άνθρωποι που ξέρεις ότι σε αγαπούν.
Ανιδιοτελώς.
Σε μια εποχή όπου βασιλεύει η τοξικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, η δυσπιστία μεταξύ των ανθρώπων, η οσκαρική υποκρισία στο φεστιβάλ συμπεριφορών και η βαθιά σκοπιμότητα στη σκέψη κ τα αισθήματα ,
αν έχεις δίπλα σου ανθρώπους για τα συναισθήματα των οποίων δεν αμφιβάλεις, είσαι ένας τυχερός απάνθρωπος.
Κ αυτός είναι ένας λόγος να γιορτάζεις.
Δεν θέλω πολλούς.
Έχω ανάγκη μόνο από αυτούς τους λίγους που βλέπουν τα μάτια, κ όχι τα ρούχα ή τα κραγιόν.
Από εκείνους που καταλαβαίνουν τα πάντα στις σιωπές, πατάνε like στην αυθεντική ζωή κ κάνουν το story τους αληθινό κ ουσιώδες.
Αν διαβάζοντας αυτό νιώθεις τυχερός χρόνια σου πολλά!
Αν προβληματίζεσαι, να θυμάσαι πως σήμερα είναι μια καλή αφορμή να πάρεις την απόφαση να πετάξεις από δίπλα σου σου όλα τα τοξικά απόβλητα.
Να επιμένεις στους λίγους αλλά παντοτινούς”.
