Πώς η υγιής κοινωνική ζωή «σώζει» τα άτομα τρίτης ηλικίας;
16 Αυγούστου, 2019
Η υγιής κοινωνική ζωή και οι σχέσεις στη μέση ενήλικη ζωή, δηλαδή στα 50 και τα 60 χρόνια, μειώνουν τον
Menu
Η υγιής κοινωνική ζωή και οι σχέσεις στη μέση ενήλικη ζωή, δηλαδή στα 50 και τα 60 χρόνια, μειώνουν τον
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η έξοδος των εκδρομέων κορυφώνεται και δυστυχώς και τα ατυχήματα. Στη Βρετανία και στην Αμερική επιστήμονες όχι μόνο έχουν μελετήσει το φαινόμενο των ατυχημάτων στους αυτοκινητόδρομους αλλά έχουν δημιουργήσει και έναν ξεχωριστό κλάδο τη λεγόμενη κυκλοφοριακή ψυχολογία που μελετά τα χαρακτηριστικά των οδηγών που εμπλέκονται στα ατυχήματα αυτά. Μελετώντας κανείς το κείμενο της Δρ Λίζας Βάρβογλη μπορεί να αναζητήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που φέρουν οι επικίνδυνοι οδηγοί.
Η φοβία του αίματος ταλαιπωρεί πολύ κόσμο. Μια αιματοληψία είναι για πολλούς μια βασανιστική διαδικασία. Η θέα αίματος πολύ συχνά,
Η παρανοϊκή σχιζοφρένεια είναι ο συνηθέστερος τύπος σχιζοφρένειας. Η σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται ως χρόνια ψυχική διαταραχή, στην οποία το πρόσωπο χάνει
Αυτό που θα συνιστούσα στην αναγνώστρια είναι να απευθυνθεί άμεσα στην μη κυβερνητική οργάνωση Κλίμακα η οποία λειτουργεί και μια συμβουλευτική γραμμή ενημέρωσης για την αυτοκτονία το 1034. Έχουν μεγάλη εμπειρία στον χειρισμό τέτοιων δύσκολων καταστάσεων ακόμα και των περιπτώσεων όπου ένας άνθρωπος δεν αναγνωρίζει για οποιοδήποτε λόγο την κρισιμότητα μιας κατάστασης που βιώνει. Από κει και πέρα, δεν γνωρίζουμε αναλυτικά τι έχουν δοκιμάσει και τι όχι για να πειστεί να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού.Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχίατρο, κύριο Γεώργιο Φλώρο.
Ας κρατήσουμε την αισιοδοξία μας. Είναι και αυτό μια μορφή αντίστασης στους δύσκολους καιρούς. Καθημερινά τρέχουμε και αγχωνόμαστε για πολλές
Ήθελα κ εγώ να κάνω κατι για μένα εχω πολλα χρονια έτσι αλλα τελευταια παράγινε το κακό ..λοιπόν είμαι πολύ νευρική χωρίς λόγο, κλαίω συνέχεια, μια θέλω να βγαίνω και να μη γυρίζω σπίτι και μια να μην βγαίνω καθολου .νιωθω κούραση ασταθεια. Θέλω να κοιμάμαι συνέχεια. Δε ξέρω έχω συνέχεια αρνητικές σκέψεις. Σας παρακαλώ αν μπορείτε θα ήθελα να με συμβουλέψετε. Ειμαι παντρεμένη με ένα γιο 3,5 χρονών. Ο άντρας μου με στηρίζει πολύ αλλά ούτε αυτό με βοηθάει..
Διαταραχή Καταναγκαστικών Αγορών
Η διαταραχή καταναγκαστικών αγορών ανήκει στις διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων αν και για πολλούς μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με τα προβλήματα εθισμού. Χαρακτηρίζεται από επίμονη επιθυμία, σκέψεις και ενασχόληση με την διαδικασία αγορών καθώς και ανεξέλεγκτα επεισόδια αγορών. Στις περιπτώσεις καταναγκαστικών αγορών τα άτομα βιώνουν μια έντονη εσωτερική ένταση/διέγερση για αγορά που κορυφώνεται και τελικώς εκτονώνεται με την επιτέλεση της πράξης αγοράς. Η διαδικασία της αγοράς και της απόκτησης συνοδεύεται από συναισθήματα ευφορίας, χαράς, ικανοποίησης, ανακούφισης και πληρότητας, ενώ σε δεύτερο χρόνο από ενοχές απογοήτευση και λύπη για την αδυναμία αντίστασης σε αυτή την ορμή.
Γράφει η Ψυχολόγος και Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια, κυρία Λητώ Καλογεράκη.
Αποτελεί συνήθως χρόνιο πρότυπο συμπεριφοράς που φαίνεται να χρησιμοποιείται ως ένας ανεπιτυχής τρόπος αυτορρύθμισης του συναισθήματος. Συνήθως τα άτομα που εμφανίζουν καταναγκαστικές αγορές αναφέρουν ότι των επεισοδίων αγοράς προηγούνται αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις όπως λύπη, άγχος, καταθλιπτική διάθεση, θυμός, ανία.
Έτσι καταφεύγουν στις αγορές με στόχο την επιδίωξη της βραχύβιας ευχαρίστησης που προκαλεί η διαδικασία της αγοράς και η απόκτηση. Όμως μακροπρόθεσμα καταλήγουν να εγκλωβίζονται σε έναν φαύλο κύκλο συνεχούς επιδίωξης της ευχαρίστησης και της εκτόνωσης της ορμής καθώς και αποφυγής των δυσάρεστων συναισθημάτων.
Ο τρόπος όμως αυτός αποβαίνει τελικά δυσλειτουργικός και επιβλαβής. Το άτομο καταλήγει να ορίζεται παρά να ορίζει την συμπεριφορά αυτή με αποτέλεσμα ποίκιλες και σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή. Η ενασχόληση με το θέμα των αγορών (να τις σκέφτεται, να τις προσμένει, να τις σχεδιάζει, να απορροφάται κατά την διαδικασία) τείνει να καταλαμβανει μεγάλο μέρος του χρόνου της καθημερινότητας του ενώ συνήθης είναι και η μεγάλη οικονομική επιβάρυνση (συσσώρευση χρεών σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες).
Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το πρόβλημα των καταναγκαστικών αγορών δεν φαίνεται να σχετίζεται με το εισόδημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι και άτομα με χαμηλό εισόδημα δεν αποκλείονται από αυτήν την προβληματική συμπεριφορά. Στις περιπτώσεις αυτές η στόχευση τους έχει να κάνει με αντικείμενα μειωμένης αξίας, αντίστοιχης της δικής τους οικονομικής αγοραστικής δύναμης (π.χ. αγορές από καταστήματα outlet, μαζικές αγορές αγαθών μικρής αξίας ή προσφορών). Επίσης πολλές φορές παρατηρείται ότι η δυσλειτουργική αυτή συμπεριφορά συνεχίζεται ακόμα και σε περιόδους ένδειας και οικονομικής στενότητας με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν περαιτέρω την ήδη επιβαρυμένη οικονομική τους κατάσταση.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω η διαταραχή καταναγκαστικών αγορών διαφοροποιείται από τις απλές παρορμητικές αγορές με τις οποίες σε κάποια στιγμή της ζωής μπορεί να έχουμε έρθει αντιμέτωποι. Στην περίπτωση της διαταραχής η μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση των συμπτωμάτων (είναι συχνό να αναφέρονται επεισόδια αγορών 2, 3 ή και περισσότερες φορές ανά εβδομάδα), η οικονομική επιβάρυνση (κάποιοι κάνουν λόγο για έξοδα που μπορεί ανά περιόδους να αγγίζουν τα 200 ευρώ και άνω την κάθε φορά) και ο ανεξέλεγκτος χαρακτήρας της επιθυμίας διαφοροποιούν ποιοτικά και ποσοτικά την συμπεριφορά. Επίσης τα άτομα αυτά δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται τόσο για τα αντικείμενα της αγοράς όσο για την διαδικασία της αγοράς.
Για το λόγο αυτό πολλές φορές τα αποκτήματα παραμένουν αχρησιμοποίητα στα κουτιά ή με τις ταμπέλες τους, ξεχασμένα ή καταχωνιασμένα. Δεν πρέπει επίσης να συγχέεται με συμπεριφορές που εκδηλώνονται σε κατά την διάρκεια επεισοδίων μανίας ή υπομανίας. Στην περίπτωση των καταναγκαστικών αγορών έχουμε να κάνουμε με μια σχετικά σταθερά εκφραζόμενη δυσλειτουργική συμπεριφορά και όχι με επεισόδια αλόγιστης σπατάλης λόγω ενός γενικότερου επεισοδίου έντονης ευφορίας και αισθήματος μεγαλείου όπως στην περίπτωση ενός μανιακού επεισοδίου.
Για την θεραπεία της η σχετική έρευνα έχει να επιδείξει υποσχόμενα αποτελέσματα με την εφαρμογή της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας. Το πρώτο σημαντικό και αναγκαίο βήμα για την θεραπεία είναι καταρχήν η αναγνώριση του προβλήματος απο το ίδιο το άτομο. Κοινωνικοί παράγοντες όπως η ευόδωση της καταναλωτικής συμπεριφοράς ως γενικότερης τάσης και αξίας πολλές φορές δίνουν στο άτομο την δυνατότητα να εκλογικεύει και να ωραιοποιεί στα μάτια του και στα μάτια των άλλων την κατάστασή του. Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό ότι η διαταραχή αυτή συναντάται κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες που βασίζονται στην οικονομία της αγοράς.
Αρχικά, σημαντικό κομμάτι στον έλεγχο του προβλήματος είναι η ρύθμιση της πρόσβασης σε χρηματικές πηγές. Είναι συχνά αναγκαίο, αν το πρόβλημα έχει μεγάλες διαστάσεις, το άτομο να απαλλαγεί από πιστωτικές κάρτες ή βιβλιάρια ανάληψης και να έχει περιορισμένη πρόσβαση σε ρευστό. Βασικό θεραπευτικό εργαλείο είναι η σταδιακή έκθεση του ατόμου σε περιβάλλοντα και καταστάσεις που του κινητοποιούν την επιθυμία για αγορά χωρίς όμως τελικά να ενδίδει. Στόχος είναι να μπορέσει να ανέχεται, να εξοικειώνεται και να νικά αυτή την εσωτερική ένταση ώστε τελικά η επαφή με σχετικά ερεθίσματα να μην κινητοποιεί την επιθυμία για αγορά.
Ένας άλλος στόχος είναι μέσα από την θεραπεία να κατανοήσει τις συνθήκες της ζωής του που το κάνουν πιο ευάλωτο στην εκδήλωση τέτοιων επεισοδίων. Όπως προαναφέρθηκε, πολλές φορές, διάφοροι στρεσσογόνοι παράγοντες και δυσφορικά συναισθήματα μπορεί να πυροδοτήσουν τα επεισόδια αγορών. Το να μάθει, λοιπόν, να αναγνωρίζει, να διαχειρίζεται και να επιλύει τα προβλήματα της καθημερινότητας με άλλον τρόπο από την καταφυγή σε αγορές, να μην αποφεύγει τα συναισθήματά του και να μάθει να αντλεί ευχαρίστηση από άλλες πηγές είναι ουσιαστικό στοιχείο ώστε να μπορέσει να καταφέρει και να διατηρήσει το όποιο κέρδος από την θεραπευτική προσπάθεια.
Η διπολική διαταραχή είναι δυνατό να εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια της εφηβικής ή ακόμα και της παιδικής ηλικίας. Ο κίνδυνος
Aναγνώστριά μας βιώνει μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα με θανάτους και αρρώστιες στενών προσώπων. Τα 4 τελευταία χρόνια είναι άρρωστος ο πατέρας μου προσπαθώ να σταθώ δίπλα του, νιώθω ότι με καταβάλλει στην προσωπική μου ζωή, τα παιδιά μου έχουν κουραστεί και πιστεύουν ότι τα παραμελώ και είναι προτεραιότητά μου ο πατέρας μου και όχι αυτά (η 12χρονη κόρη μου ειδικά). Πώς μπορώ να βρω τις ισορροπίες;
Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον συνεργάτη μας, κύριο Μαυρέα Βενετσάνο, Καθηγητή Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Οι απώλειες, ειδικότερα από θάνατο, είναι "γεγονότα ζωής" που μπορούν να είτε να κάνουν το άτομο ευάλωτο σε κατάθλιψη, είτε (το καλύτερο) να περιοριστούν σε απλό πένθος που διαρκεί λίγες εβδομάδες. Στην περίπτωσή σας, οι επανειλημμένες απώλειες, μαζί με το χρόνιο πρόβλημα υγείας του πατέρα σας έχουν συσσωρεύσει μεγάλο βάρος πάνω σας που, όπως φαίνεται, έχει αρχίσει να σας επηρεάζει ψυχικά.
Επιπλέον, αν η ασθένεια του πατέρα σας είναι τελική και αναμένεται ο θάνατος, η μακροχρόνια αναμονή είναι ιδιαίτερα επώδυνη και ψυχοφθόρα. Ιδιαίτερα, στην περίπτωσή σας, η υποχρέωσή σας να σταθείτε δίπλα στον πατέρα σας, συγκρούεται με τις υποχρεώσεις σας ως μητέρας απέναντι στα παιδιά σας, αλλά και την επιθυμία σας να ζήσετε ως ανεξάρτητο άτομο χωρίς βάρη και δεσμεύσεις. Επιπλέον, η ενοχή απέναντι στα παιδιά σας που, δικαίως, σας πιέζουν για περισσότερη προσοχή και φροντίδα, είναι αρκετά μεγάλο βάρος.
Από όσα γράφετε, δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμη κάποια ψυχική διαταραχή όπως κατάθλιψη ή αγχώδης διαταραχή, αν και η επιβάρυνση που βιώνετε, τόσο η πρόσφατη όσο και οι απώλειες του παρελθόντος, σας κάνει ευάλωτη σε παρόμοιες διαταραχές.
Φυσικά, πρέπει πρώτα απ' όλα να μπορέσετε να μοιραστείτε το βάρος της φροντίδας του πατέρα σας και με άλλους (αδέλφια, άλλους συγγενείς). Έτσι θα δώσετε χώρο στον εαυτό σας να ασχοληθεί τόσο με τις υποχρεώσεις σας απέναντι στα παιδιά σας, όσο και με τον εαυτό σας. Επιπλέον, πρέπει, ίσως και με τη βοήθεια ψυχολόγου, να εξετάσετε το θέμα της δυσκολίας σας να καταλήξετε στις προτεραιότητες με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθείτε.
Η υγιής κοινωνική ζωή και οι σχέσεις στη μέση ενήλικη ζωή, δηλαδή στα 50 και τα 60 χρόνια, μειώνουν τον
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η έξοδος των εκδρομέων κορυφώνεται και δυστυχώς και τα ατυχήματα. Στη Βρετανία και στην Αμερική επιστήμονες όχι μόνο έχουν μελετήσει το φαινόμενο των ατυχημάτων στους αυτοκινητόδρομους αλλά έχουν δημιουργήσει και έναν ξεχωριστό κλάδο τη λεγόμενη κυκλοφοριακή ψυχολογία που μελετά τα χαρακτηριστικά των οδηγών που εμπλέκονται στα ατυχήματα αυτά. Μελετώντας κανείς το κείμενο της Δρ Λίζας Βάρβογλη μπορεί να αναζητήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που φέρουν οι επικίνδυνοι οδηγοί.
Η φοβία του αίματος ταλαιπωρεί πολύ κόσμο. Μια αιματοληψία είναι για πολλούς μια βασανιστική διαδικασία. Η θέα αίματος πολύ συχνά,
Η παρανοϊκή σχιζοφρένεια είναι ο συνηθέστερος τύπος σχιζοφρένειας. Η σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται ως χρόνια ψυχική διαταραχή, στην οποία το πρόσωπο χάνει
Αυτό που θα συνιστούσα στην αναγνώστρια είναι να απευθυνθεί άμεσα στην μη κυβερνητική οργάνωση Κλίμακα η οποία λειτουργεί και μια συμβουλευτική γραμμή ενημέρωσης για την αυτοκτονία το 1034. Έχουν μεγάλη εμπειρία στον χειρισμό τέτοιων δύσκολων καταστάσεων ακόμα και των περιπτώσεων όπου ένας άνθρωπος δεν αναγνωρίζει για οποιοδήποτε λόγο την κρισιμότητα μιας κατάστασης που βιώνει. Από κει και πέρα, δεν γνωρίζουμε αναλυτικά τι έχουν δοκιμάσει και τι όχι για να πειστεί να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού.Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχίατρο, κύριο Γεώργιο Φλώρο.
Ας κρατήσουμε την αισιοδοξία μας. Είναι και αυτό μια μορφή αντίστασης στους δύσκολους καιρούς. Καθημερινά τρέχουμε και αγχωνόμαστε για πολλές
Ήθελα κ εγώ να κάνω κατι για μένα εχω πολλα χρονια έτσι αλλα τελευταια παράγινε το κακό ..λοιπόν είμαι πολύ νευρική χωρίς λόγο, κλαίω συνέχεια, μια θέλω να βγαίνω και να μη γυρίζω σπίτι και μια να μην βγαίνω καθολου .νιωθω κούραση ασταθεια. Θέλω να κοιμάμαι συνέχεια. Δε ξέρω έχω συνέχεια αρνητικές σκέψεις. Σας παρακαλώ αν μπορείτε θα ήθελα να με συμβουλέψετε. Ειμαι παντρεμένη με ένα γιο 3,5 χρονών. Ο άντρας μου με στηρίζει πολύ αλλά ούτε αυτό με βοηθάει..
Διαταραχή Καταναγκαστικών Αγορών
Η διαταραχή καταναγκαστικών αγορών ανήκει στις διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων αν και για πολλούς μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με τα προβλήματα εθισμού. Χαρακτηρίζεται από επίμονη επιθυμία, σκέψεις και ενασχόληση με την διαδικασία αγορών καθώς και ανεξέλεγκτα επεισόδια αγορών. Στις περιπτώσεις καταναγκαστικών αγορών τα άτομα βιώνουν μια έντονη εσωτερική ένταση/διέγερση για αγορά που κορυφώνεται και τελικώς εκτονώνεται με την επιτέλεση της πράξης αγοράς. Η διαδικασία της αγοράς και της απόκτησης συνοδεύεται από συναισθήματα ευφορίας, χαράς, ικανοποίησης, ανακούφισης και πληρότητας, ενώ σε δεύτερο χρόνο από ενοχές απογοήτευση και λύπη για την αδυναμία αντίστασης σε αυτή την ορμή.
Γράφει η Ψυχολόγος και Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια, κυρία Λητώ Καλογεράκη.
Αποτελεί συνήθως χρόνιο πρότυπο συμπεριφοράς που φαίνεται να χρησιμοποιείται ως ένας ανεπιτυχής τρόπος αυτορρύθμισης του συναισθήματος. Συνήθως τα άτομα που εμφανίζουν καταναγκαστικές αγορές αναφέρουν ότι των επεισοδίων αγοράς προηγούνται αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις όπως λύπη, άγχος, καταθλιπτική διάθεση, θυμός, ανία.
Έτσι καταφεύγουν στις αγορές με στόχο την επιδίωξη της βραχύβιας ευχαρίστησης που προκαλεί η διαδικασία της αγοράς και η απόκτηση. Όμως μακροπρόθεσμα καταλήγουν να εγκλωβίζονται σε έναν φαύλο κύκλο συνεχούς επιδίωξης της ευχαρίστησης και της εκτόνωσης της ορμής καθώς και αποφυγής των δυσάρεστων συναισθημάτων.
Ο τρόπος όμως αυτός αποβαίνει τελικά δυσλειτουργικός και επιβλαβής. Το άτομο καταλήγει να ορίζεται παρά να ορίζει την συμπεριφορά αυτή με αποτέλεσμα ποίκιλες και σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνική, επαγγελματική και προσωπική ζωή. Η ενασχόληση με το θέμα των αγορών (να τις σκέφτεται, να τις προσμένει, να τις σχεδιάζει, να απορροφάται κατά την διαδικασία) τείνει να καταλαμβανει μεγάλο μέρος του χρόνου της καθημερινότητας του ενώ συνήθης είναι και η μεγάλη οικονομική επιβάρυνση (συσσώρευση χρεών σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες).
Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το πρόβλημα των καταναγκαστικών αγορών δεν φαίνεται να σχετίζεται με το εισόδημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι και άτομα με χαμηλό εισόδημα δεν αποκλείονται από αυτήν την προβληματική συμπεριφορά. Στις περιπτώσεις αυτές η στόχευση τους έχει να κάνει με αντικείμενα μειωμένης αξίας, αντίστοιχης της δικής τους οικονομικής αγοραστικής δύναμης (π.χ. αγορές από καταστήματα outlet, μαζικές αγορές αγαθών μικρής αξίας ή προσφορών). Επίσης πολλές φορές παρατηρείται ότι η δυσλειτουργική αυτή συμπεριφορά συνεχίζεται ακόμα και σε περιόδους ένδειας και οικονομικής στενότητας με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν περαιτέρω την ήδη επιβαρυμένη οικονομική τους κατάσταση.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω η διαταραχή καταναγκαστικών αγορών διαφοροποιείται από τις απλές παρορμητικές αγορές με τις οποίες σε κάποια στιγμή της ζωής μπορεί να έχουμε έρθει αντιμέτωποι. Στην περίπτωση της διαταραχής η μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση των συμπτωμάτων (είναι συχνό να αναφέρονται επεισόδια αγορών 2, 3 ή και περισσότερες φορές ανά εβδομάδα), η οικονομική επιβάρυνση (κάποιοι κάνουν λόγο για έξοδα που μπορεί ανά περιόδους να αγγίζουν τα 200 ευρώ και άνω την κάθε φορά) και ο ανεξέλεγκτος χαρακτήρας της επιθυμίας διαφοροποιούν ποιοτικά και ποσοτικά την συμπεριφορά. Επίσης τα άτομα αυτά δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται τόσο για τα αντικείμενα της αγοράς όσο για την διαδικασία της αγοράς.
Για το λόγο αυτό πολλές φορές τα αποκτήματα παραμένουν αχρησιμοποίητα στα κουτιά ή με τις ταμπέλες τους, ξεχασμένα ή καταχωνιασμένα. Δεν πρέπει επίσης να συγχέεται με συμπεριφορές που εκδηλώνονται σε κατά την διάρκεια επεισοδίων μανίας ή υπομανίας. Στην περίπτωση των καταναγκαστικών αγορών έχουμε να κάνουμε με μια σχετικά σταθερά εκφραζόμενη δυσλειτουργική συμπεριφορά και όχι με επεισόδια αλόγιστης σπατάλης λόγω ενός γενικότερου επεισοδίου έντονης ευφορίας και αισθήματος μεγαλείου όπως στην περίπτωση ενός μανιακού επεισοδίου.
Για την θεραπεία της η σχετική έρευνα έχει να επιδείξει υποσχόμενα αποτελέσματα με την εφαρμογή της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας. Το πρώτο σημαντικό και αναγκαίο βήμα για την θεραπεία είναι καταρχήν η αναγνώριση του προβλήματος απο το ίδιο το άτομο. Κοινωνικοί παράγοντες όπως η ευόδωση της καταναλωτικής συμπεριφοράς ως γενικότερης τάσης και αξίας πολλές φορές δίνουν στο άτομο την δυνατότητα να εκλογικεύει και να ωραιοποιεί στα μάτια του και στα μάτια των άλλων την κατάστασή του. Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό ότι η διαταραχή αυτή συναντάται κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες που βασίζονται στην οικονομία της αγοράς.
Αρχικά, σημαντικό κομμάτι στον έλεγχο του προβλήματος είναι η ρύθμιση της πρόσβασης σε χρηματικές πηγές. Είναι συχνά αναγκαίο, αν το πρόβλημα έχει μεγάλες διαστάσεις, το άτομο να απαλλαγεί από πιστωτικές κάρτες ή βιβλιάρια ανάληψης και να έχει περιορισμένη πρόσβαση σε ρευστό. Βασικό θεραπευτικό εργαλείο είναι η σταδιακή έκθεση του ατόμου σε περιβάλλοντα και καταστάσεις που του κινητοποιούν την επιθυμία για αγορά χωρίς όμως τελικά να ενδίδει. Στόχος είναι να μπορέσει να ανέχεται, να εξοικειώνεται και να νικά αυτή την εσωτερική ένταση ώστε τελικά η επαφή με σχετικά ερεθίσματα να μην κινητοποιεί την επιθυμία για αγορά.
Ένας άλλος στόχος είναι μέσα από την θεραπεία να κατανοήσει τις συνθήκες της ζωής του που το κάνουν πιο ευάλωτο στην εκδήλωση τέτοιων επεισοδίων. Όπως προαναφέρθηκε, πολλές φορές, διάφοροι στρεσσογόνοι παράγοντες και δυσφορικά συναισθήματα μπορεί να πυροδοτήσουν τα επεισόδια αγορών. Το να μάθει, λοιπόν, να αναγνωρίζει, να διαχειρίζεται και να επιλύει τα προβλήματα της καθημερινότητας με άλλον τρόπο από την καταφυγή σε αγορές, να μην αποφεύγει τα συναισθήματά του και να μάθει να αντλεί ευχαρίστηση από άλλες πηγές είναι ουσιαστικό στοιχείο ώστε να μπορέσει να καταφέρει και να διατηρήσει το όποιο κέρδος από την θεραπευτική προσπάθεια.
Η διπολική διαταραχή είναι δυνατό να εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια της εφηβικής ή ακόμα και της παιδικής ηλικίας. Ο κίνδυνος
Aναγνώστριά μας βιώνει μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα με θανάτους και αρρώστιες στενών προσώπων. Τα 4 τελευταία χρόνια είναι άρρωστος ο πατέρας μου προσπαθώ να σταθώ δίπλα του, νιώθω ότι με καταβάλλει στην προσωπική μου ζωή, τα παιδιά μου έχουν κουραστεί και πιστεύουν ότι τα παραμελώ και είναι προτεραιότητά μου ο πατέρας μου και όχι αυτά (η 12χρονη κόρη μου ειδικά). Πώς μπορώ να βρω τις ισορροπίες;
Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον συνεργάτη μας, κύριο Μαυρέα Βενετσάνο, Καθηγητή Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Οι απώλειες, ειδικότερα από θάνατο, είναι "γεγονότα ζωής" που μπορούν να είτε να κάνουν το άτομο ευάλωτο σε κατάθλιψη, είτε (το καλύτερο) να περιοριστούν σε απλό πένθος που διαρκεί λίγες εβδομάδες. Στην περίπτωσή σας, οι επανειλημμένες απώλειες, μαζί με το χρόνιο πρόβλημα υγείας του πατέρα σας έχουν συσσωρεύσει μεγάλο βάρος πάνω σας που, όπως φαίνεται, έχει αρχίσει να σας επηρεάζει ψυχικά.
Επιπλέον, αν η ασθένεια του πατέρα σας είναι τελική και αναμένεται ο θάνατος, η μακροχρόνια αναμονή είναι ιδιαίτερα επώδυνη και ψυχοφθόρα. Ιδιαίτερα, στην περίπτωσή σας, η υποχρέωσή σας να σταθείτε δίπλα στον πατέρα σας, συγκρούεται με τις υποχρεώσεις σας ως μητέρας απέναντι στα παιδιά σας, αλλά και την επιθυμία σας να ζήσετε ως ανεξάρτητο άτομο χωρίς βάρη και δεσμεύσεις. Επιπλέον, η ενοχή απέναντι στα παιδιά σας που, δικαίως, σας πιέζουν για περισσότερη προσοχή και φροντίδα, είναι αρκετά μεγάλο βάρος.
Από όσα γράφετε, δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμη κάποια ψυχική διαταραχή όπως κατάθλιψη ή αγχώδης διαταραχή, αν και η επιβάρυνση που βιώνετε, τόσο η πρόσφατη όσο και οι απώλειες του παρελθόντος, σας κάνει ευάλωτη σε παρόμοιες διαταραχές.
Φυσικά, πρέπει πρώτα απ' όλα να μπορέσετε να μοιραστείτε το βάρος της φροντίδας του πατέρα σας και με άλλους (αδέλφια, άλλους συγγενείς). Έτσι θα δώσετε χώρο στον εαυτό σας να ασχοληθεί τόσο με τις υποχρεώσεις σας απέναντι στα παιδιά σας, όσο και με τον εαυτό σας. Επιπλέον, πρέπει, ίσως και με τη βοήθεια ψυχολόγου, να εξετάσετε το θέμα της δυσκολίας σας να καταλήξετε στις προτεραιότητες με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθείτε.