<p><span>Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></p>
<p><span>Γεια σας Το πρόβλημά μου είναι οτι δεν ξεπερναω ευκολα τους χωρισμούς μου Κυρίως στις περιπτώσεις που εφυγαν πρώτοι οι σύντροφοί μου Ενώ υπήρχαν λόγοι να χωρισουμε τους οποιους είχα εντοπίσει και εγώ έδινα χώρο και κατανόηση στους άλλους και στο τέλος με άφηναν Εγω παθαινα κατι σαν εμμονη Δηλαδη εστελνα μηνυματα μεγαλοποιουσα το χωρισμο και εδινα στη σχεση περισσοτερη αξια απο οτι επρεπε Τελευταιο παραδειγμα το οποιο και με θορθβησε ηταν μια γνωριμια με εναν διαζευγμενο συνομηλικο μου 35 ο οποιος και προσφατα ειχε και ενα ατυχημα και εχασε καποια δαχτυλα Ολα αυτα του δημιουργουσαν ανασφαλεια και εαωστρεφεια Παραλληλα μεσα 2 μηνες που συνολικα συναναστραφηκαμε σε καπποα θεματα προχωρουσε αρκετα οπως να θελει να γνωρισει τους γονεις μου και σε αλλα ηταν αρκετα ανωριμος Ξαφνικα σταματησε να επικοινωνει μαζι μου και σε 4 μερες μου ειπε οτι δεν ταιριαζουμε και δικαιολογιες που δεν ειχαν και τοση βαση σε σχεση με τον χαρακτηρα μου και τις επιλογες μου Αντι λοιπον να προχωρησω σχεδον καθε μερα απο τοτε του στελνω email προσπαθωντας να του εξηγησω οτι δεν θα τον πληγωσω οπως η πρωην του και οτι δεν ειμαι σαν κι αυτην Φυσικα δεν απανταει Ομως με ανησυχει που ασχολουμαι με κατι τοσο συντομο και οχι τοσο ιδανικο Οι αλλες δυο περιπτωσεις ηταν σχεσεις δυο χρονων που ειχα μοιραστει πςρισσοτερα Νιωθω οτι χανω τον εγωισμο μου πεφτω στα ματια των αλλων χανω τον καιρο μου και την αυτοπεποιθηση μου Ευχαριστω</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Κατερίνα Βαλαβανίδη </span></p>
<p><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/psyxologoi/valavanidi.jpg&amp;amp;width=248" alt="Kατερίνα Βαλαβανίδη" width="99" /></span></p>
<p>Καταρχήν είναι πολύ σημαντικό ότι αναγνωρίζετε αυτήν την συναισθηματική δυσκολία που περιγράφετε και έχετε συναίσθηση ως προς το ότι είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην ζωή σας το οποίο δεν έχει απαραίτητα να κάνει με τα άτομα τα οποία σχετίζεστε αλλά με μια δική σας άλυτη εσωτερική σύγκρουση. Το ότι το κατανοείτε και ότι συνειδητοποιείτε είναι και το πρώτο βήμα για να μπορέσετε να βρείτε εν καιρώ από πού μπορεί να πηγάζει. Φυσικά, ο χωρισμός είναι συνήθως κάτι δυσάρεστο και μπορεί να εγείρει έντονα συναισθήματα σε όλους τους ανθρώπους, συναισθήματα που μπορούν πολλές φορές να παρομοιαστούν με αυτά του πένθους.  Συνήθως όμως ο τρόπος που διαχειριζόμαστε ψυχολογικά τις σχέσεις μας και τον χωρισμό/ αποχωρισμό συνδέεται με τον δεσμό που είχαμε με την μητέρα μας στα πρώιμα χρόνια της ζωής μας ο οποίος εάν π.χ στερούταν σταθερότητας ή για κάποιον λόγο ήταν πρόωρα κομμένος θα μπορούσε να οδηγήσει σε έντονο άγχος στις ενήλικες σχέσεις. Αυτό που ίσως θα ήταν αρκετά βοηθητικό για εσάς, εφόσον βιώνετε επαναλαμβανόμενα το άγχος , την ανασφάλεια και την εσωστρέφεια που περιγράφετε μετά από κάθε χωρισμό, θα ήταν να έρθετε σε επαφή με κάποιον ψυχολόγο/ψυχοθεραπευτή με τον οποίο θα μπορέσετε να διερευνήσετε και να κατανοήσετε περαιτέρω τον τρόπο που σχετίζεστε με τους άλλους. </p>
<p><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>