Ρομάν Πολάνσκι: Ο βιασμός που δεν ξεχάστηκε, η σύλληψη, οι άγουρες σύντροφοι, η νεκρή νύφη και οι τραγωδίες της ζωής του 83χρονου φυγόδικου

<p>Την προηγούμενη εβδομάδα, ο δικαστής του αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου Σκοτ Μ. Γκόρντον απεφάνθη και πάλι ότι ο Ρομάν Πολάνσκι<strong> δεν μπορεί να προσφεύγει στη δικαιοσύνη εξ αποστάσεως</strong>. Αν θέλει επίλυση της υπόθεσης, που τον θέλει κατηγορούμενο <strong>για το βιασμό 13χρονης</strong> και τον κρατά μακριά από τις Η.Π.Α. από το 1978, πρέπει να εγκαταλείψει το Παρίσι, όπου ζει ως φυγόδικος και να επιστρέψει <strong>για να υποστεί τις συνέπειες της πράξης του</strong>. Ο 83χρονος Πολάνσκι μέσω των δικηγόρων του δήλωσε πρόθυμος να επιστρέψει εφόσον του δοθούν εγγυήσεις πως <strong>δεν θα εκτίσει ποινή φυλάκισης</strong>. «<em>Δεν μπορεί να ζητάει την επιείκεια του Δικαστηρίου και την ίδια στιγμή να το περιφρονεί</em>», αναφέρει η δικαστική απόφαση με τους εισαγγελείς να καταδικάζουν την όποια ειδική μεταχείριση του Γαλλοπολωνού σκηνοθέτη «<strong>ως διασημότητα με οικονομική άνεση</strong>».</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/portrait%20daily%20mail.jpg" alt="" width="640" height="476" /></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>Το χρονικό της φυγής</strong></span></p>
<p>Στις 10 Μάρτιου του 1977, ο 44χρονος Πολάνσκι παρασύρει στο σπίτι του <strong>Τζακ Νίκολσον,</strong> ο οποίος απουσίαζε, στο Μαλχόλαντ Ντράιβ του Λος Άντζελες ένα 13χρονο κορίτσι λέγοντάς του ότι θα φωτογραφιζόταν για την γαλλική Vogue. Το κερνάει σαμπάνια, τοπείθει να γδθυεί και να μπει στο τζακούζι. <strong>Το ναρκώνει με ηρεμιστικό μέσα στη σαμπάνια</strong> και το βιάζει.</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/jack%20angleica%20roman.jpg" alt="" width="640" height="326" /></p>
<p><span style="font-size: xx-small;">Με τον <strong>Τζακ Νίκολσον</strong> και την <strong>Ατζέλικα Χιούστον</strong> στο Λος Άντζελες.</span></p>
<p>Μετά από μια φωτογραφία που δημοσιεύθηκε <strong>αναγκάζεται να παραδεχθεί</strong> στον εισαγγελέα Λόρενς Ρίτενμπαντ ότι είχε <strong>σεξουαλική επαφή με ανήλικη</strong> αλλά και να απαλλαγεί των κατηγοριών για <strong>πέντε ακόμα κακουργήματα</strong>. Έμεινε για 42 ημέρες στη φυλακή του Τσίνο της Καλιφόρνια και στη συνέχεια ο δικαστής ανασκεύασε την πρώτη απόφασή του και διέταξε τη <strong>φυλάκιση του Πολάνσκι για 50 χρόνια</strong>. Εκείνος φεύγει από το Λος Άντζελες στην αρχή για το Λονδίνο και μετά για το Παρίσικαι κηρύσσεται φυγόδικος.</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/trial%201978.jpg" alt="" width="640" height="480" /></p>
<p>Στα δικαστήρια του Λός Άντζελες <strong>το 1978</strong> όταν είχε συλληφθεί για τον βιασμό της 13χρονης <strong>Σαμάνθα Γκέιμερ</strong>.</p>
<p>Από το 1978 τα ταξίδια του περιορίζονται στην Ευρώπη και κυρίως σε τρεις χώρες, μεταξύ της πατρίδας του Γαλλίας, της Ελβετίας και της Πολωνίας, ενώ βάση του έχει τη γενέτειρά του, το Παρίσι. Το 2010 ο σκηνοθέτης ταξίδεψε στην <strong>Ελβετία</strong> για μια απονομή, όπου και συνελήφθη. Έμεινε στη <strong>φυλακή για δύο μήνες</strong> αι στην συνέχεια <strong>άλλους έξι έγκλειστος στην οικία του</strong>, ώσπουοι ελβετικές αρχές να αποφασίσουν ότι είναι και πάλι ελεύθερος. Ο συνήγορος του Πολάνσκι, Χάρλαντ Μπράουν υποστηρίζει ότι ο εγκλεισμός του στη φυλακή και ο κατ’ οίκον περιορισμός στην Ελβετία κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης προσπάθειας έκδοσής του στις ΗΠΑ, το 2009 και το 2010<strong> ισοδυναμούν με έκτιση της ποινής του</strong>.</p>
<p> </p>
<p><strong><span style="font-size: small;"><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/sharon%20tate%20roman.jpg" alt="" width="640" height="510" /></span></strong></p>
<p><span style="font-size: xx-small;">Με τη πρώτη του σύζυγο<strong> Σάρον Τέιτ</strong> με την οποία δήλωνε τρελά ερωτευμένος.</span></p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/Sharon-Tate-Polanski%20INDEPENDENT.jpg" alt="" width="640" height="574" /></p>
<p><strong><span style="font-size: small;">Η δολοφονία που συγκλόνισε το Χόλιγουντ</span></strong></p>
<p>Υπό τη απειλή της έκδοσής του και στην Ευρώπη ο φυγάς Πολάνσκι εξακολουθεί να δουλεύει. Το 1979 βγαίνει στις αίθουσες η ταινία <strong><em>Τες, Γλυκιά μου Εξαδέλφη</em></strong>. Βασισμένη σε μυθιστόρημα του <strong>Τόμας Χάρντι</strong> προκαλεί<strong> νέο σκάνδαλ</strong>ο, το οποίο γίνεται ακομα μεγαλύτερο εξαιτίας της σχέσης του σκηνοθέτη με <strong>την ανήλικη πρωταγωνίστρια και κόρη του Κλάους Κίνσκι</strong>. Η άγουρη <strong>Ναστάζια</strong> έχει τον τολμηρό ρόλο της άβγαλτης, σέξι χωριατοπούλας, που όμως κατάγεται από αριστοκρατική γενιά, αλλά όταν απευθύνεται στην κεφαλή της οικογένειας, μένει έγκυος μετά από βιασμό για να καταλήξει τελικά φόνισσα. Ο ρόλος δεν προοριζόταν αρχικά για την Ναστάζια, αλλά για την όμορφη σύζυγο του Πολάνσκι <strong>Σάρον Τέιτ</strong>, που το 1969 του είχε δώσει το βιβλίο <em>Tess of the d'Urbervilles</em> σχολιάζοντας πως θα γινόταν καταπληκτική ταινία με την ίδια ως Τες. <strong>Ήταν η τελευταία φορά που την είδε ζωντανή</strong> φεύγοντας για την Ευρώπη. Βράδυ Σαββάτου, στις <strong>9 Αυγούστου του 1969 δολοφονήθηκε</strong> στην έπαυλη του Πολάνσκι στο Λος Άντζελες από<strong> μέλη της αίρεσης του Τσαρλς Μάνσον</strong>. Το φιλμ ξεκινά με μια απλή αφιέρωση σ΄εκείνη που ήταν <strong>οκτώ μηνών έγκυος στο πρώτο τους παιδί</strong>. Η δολοφονία της θα συγκλονίσει το Χόλιγουντ και ολόκληρο τον κόσμο και θα γίνει αφορμή για αποκαλύψεις γύρω από το γάμο τους με τα δημοσιεύματα να σχυρίζονται ότι η ίδια η Τέιτ είχε εξομολογηθεί στο περιβάλλον της ότι ο Ρομάν<strong> την υποχρέωνε</strong> σε <span lang="en-US">menage a troi </span><span lang="el-GR">και άλλα όργια.</span></p>
<p><strong><span style="font-size: small;"><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/cannes%201979%20kinski%20polanski.jpg" alt="" width="640" height="403" /></span></strong></p>
<p><span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;">Με την ανήλικη <strong>Ναστάζια Κίνσκι</strong> με την οποία <span>υπήρξαν ζευγάρι στο Φεστιβάλ των Καννών το 1979. (Κάτω) Ξανά μαζί στις Κάννες του 2013.</span></span></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/roman_polanski_nastassja_kinski%20cannes%20hollywood%20reporter.jpg" alt="" width="640" height="361" /></span><strong><br /></strong></span></p>
<p><strong><span style="font-size: small;"><br /></span></strong></p>
<p><strong><span style="font-size: small;">Ο επιζήσας</span></strong></p>
<p>«<em>Κακή απόφαση</em>» σχολιάζει σήμερα ο Γαλλοπολωνός σκηνοθέτης που γεννήθηκε στο Παρίσι, <strong>τη μετακόμιση της οικογένειάς του στην Κρακοβία</strong> όταν ο Ρομάν ήταν 3 ετών. Ο βραβευμένος με <strong>Όσκαρ</strong> δημιουργός διατηρεί πεντακάθαρες τις αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια εκεί. Ειδικά τον εξευτελισμό και τον τρόμο που έφερε μαζί της <strong>η έλευση των Ναζί</strong>, το ότι σταμάτησε το σχολείο, το <strong>περιβραχιόνιο</strong>, ο εγκλεισμός στο στρατόπεδο, το <strong>συρματόπλεγμα</strong>. Διηγείται την πρώτη φορά που είδε άνθρωπο να σκοτώνεται. «<em>Κάποια ηλικιωμένη γυναίκα έκλαιγε και θρηνούσε στα Γίντις -Δεν καλοκαταλάβαινα γιατί δεν μιλούσα Εβραϊκά</em>» δήλωσε συνέντευξή του ο Πολάνσκι στον Hollywood Reporter. «<em>Και σε μια στιγμή βρέθηκε πεσμένη στα τέσσερα και το οπλισμένο χέρι ενός νεαρού άνδρα των Ες Ες από πάνω της και την πυροβόλησε πισώπλατα και το αίμα πετάχτηκε όπως ο μικρός πίδακας που έχουν, ξέρετε, οι ψύκτες στα γραφεία</em>». Τρομερές εικόνες για ένα μικρό αγόρι, που θα ζούσε ακόμα πιο σκληρές στιγμές. Θυμάται τον πατέρα του να του ανακοινώνει «<strong>Πήραν τη Μητέρα</strong>» ξεσπώντας σε λυγμούς. Έμαθε αργότερα ότι <strong>η μητέρα του ήταν έγκυος</strong> και κατά πάσα πιθανότητα θανατώθηκε με το που έφτασε στο <strong>Άουσβιτς</strong>. Ώσπου να κλείσει τα 9 και οι δύο του γονείς είχαν απελαθεί. Ο πατέρας του <strong>επέζησε</strong> του πολέμου και των καταναγκαστικών έργων στο λατομείο του στρατοπέδου Μάουτχάουζεν στην Αυστρία.</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/Polanski%20Krakow%20Ghetto%20March%201940.jpg" alt="" width="640" height="456" /></p>
<p>Το στρατόπεδο της Κρακοβίας όπου έμεινε έγκλειστος ο Πολάνσκι παιδί ακόμα στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής στην Πολωνία. </p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/thej%20pianist%20set.jpg" alt="" width="640" height="235" /></p>
<p>Στο σετ της ταινίας <strong>Ο Πιανίστας</strong> (2002), που εκτιλύσσεται στο στρατόπεδο της Κρακοβίας, όπου έζησε για ένα διάστημα ο Πολάνσκι.</p>
<p>Το 1943 ο δεκάχρονος Ρομάν <strong>αποδρά</strong> από το στρατόπεδο της Κρακοβίας, και ζει στην επαρχία, μόλις 35 χιλιόμετρα από το Άουσβιτς, <strong>σαν χριστιανός με το όνομα Ρόμεν Βιλκ</strong> υπό τη σκέπη μιας οικογένειας, που γνώριζε τον πατέρα του. «<em><strong>Επιβίωσα επειδή δεν έμοιαζα Εβραίος</strong>. Ειδικά όταν ήμουν παιδί, σίγουρα έμοιαζα με πολλά άλλα παιδιά στην Πολωνία</em>». Δεν γνώριζε τίποτα για τα όσα συνέβαιναν στην άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος. Αυτά μαθεύτηκαν στο τέλος του πολέμου. Ευτυχώς, τον Ιανουάριο του 1945 η <strong>Απελευθέρωση</strong> άγγιξε εκείνο το κομμάτι της Πολωνίας. «<em>Μερικές μέρες πριν σημάνει το τέλος του πολέμου μάζευα βατόμουρα σε ένα κοντινό δάσος, όταν άκουσα έναν ήχο σαν βουητό εντόμων, αλλά πιο έντονο. Και τότε κατάλαβα ότι ερχόταν από τον ουρανό. Κοίταξα ψηλά καιήταν αμερικανικά βομβαρδιστικά, εκατοντάδες απ΄αυτά. Ήταν μία από τις ωραιότερες στιγμές των παιδικών μου χρόνων. Κάθισα στο χώμα και τα παρακολουθούσα</em>». </p>
<p>Θυμάται ακόμα έναν καυγά που είχε με τον πατέρα του λίγο μετά την Απελευθέρωση. Ο Ρομάν διατεινόταν πως κάτι τέτοιο <strong>δεν ήταν δυνατόν να ξανασυμβεί ποτέ</strong> και ο πατήρ Πολάνσκι του είχε απαντήσει κυνικά «<em>Περίμενε 50 χρόνια και θα δεις</em>». «<em>Δυστυχώς είχε δίκιο</em>» σχολιάζει τώρα ο σκηνοθέτης. Και κάπως έτσι βιωματικά, αλλά όχι αυτοβιογραφικά, ο δημιουργός που τελικά σπούδασε σινεμά στην Πολωνία και ξεκίνησε εκεί την καριέρα του, κατέληξε <strong>στον οσκαρικό Πιανίστα (2002) με τον Άντριεν Μπρόντι</strong> στον πρωταγωνιστικό ρόλο να προσπαθεί να επιβιώσει στη διάλυση του στρατοπέδου της Κρακοβίας.</p>
<p> </p>
<p><strong><span style="font-size: small;"><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/emmanuelle_frantic.jpg" alt="" width="640" height="428" /></span></strong></p>
<p><span style="font-size: xx-small;">Με την μετέπειτα σύζυγό του <strong>Εμανουέλ Σενιέ</strong> και τον Χάρισον Φορντ στα γυρίσματα του <strong>Frantic</strong>.</span></p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/bitter%20moon.jpg" alt="" width="640" height="419" /></p>
<p><span style="font-size: xx-small;">H Εμανουέλ Σενιέ και ο <strong>Πίτερ Κογιότ</strong> στα <strong>Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα</strong> (1992).</span></p>
<p><strong><span style="font-size: small;">Φύλακας – άγγελος αλά γαλλικά</span></strong></p>
<p>Οι πρόσφατες εξομολογήσεις για τις τραγωδίες της ζωής του σκηνοθέτη της αριστουργηματικής <em>Αποστροφής</em> (1965) με την Κατρίν Ντενέβ να παρανοεί λεπτό προς λεπτό, <strong>δεν συγκινούν</strong> τη αμερικανική δικαιοσύνη, η οποία δεν δείχνει διόλου πρόθυμη να του δώσει άφεση αμαρτιών. Άλλωστε το θέμα του βιασμού είχε ανακινήσει και πάλι το 2013 <strong>το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Σαμάνθα Γκέιμερ</strong>, με τίτλο <strong><em>The Girl,</em></strong> του κοριτσιού που εν τέλει τον έχει καταδικάσει <strong>για πάντα</strong>.</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/samantha%20geimer%20the%20girl%20book.jpg" alt="" width="640" height="959" /></p>
<p>Το αυτοβιογραφικό βιβλίο <em><strong>The Girl</strong></em> του θύματος του Πολάνσκι Σαμάνθα Γκέιμερ κυκλοφόρησε το 2013.</p>
<p>Καμιά καταδίκη και καμιά φήμη βάσιμη ή όχι, δεν πτόησε ποτέ τη γυναίκα της ζωής του, την 50χρονη σήμερα <strong>Εμανουέλ Σενιέ</strong> με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την <strong>23 ετών Μοργκάν</strong> που σπουδάζει θέατρο στο Λονδίνο και <strong>τον 19χρονο Έλβις</strong>. Εκείνη τον υπερασπίζεται με πάθος, δουλεύει και ζει δίπλα του, ό,τι κι αν συμβαίνει εδώ και τριάντα χρόνια. Είχαν γνωριστεί το 1987, όταν την επέλεξε για να παίξει στο <strong>Frantic</strong> δίπλα στον <strong>Χάρισον Φορντ</strong>. Εκείνη ήταν 21 κι εκείνος 54 ετών. Το 1992 ο Πολάνσκι μεταφέρει στο σινεμά Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα, το μυθιστόρημα μανιασμένου έρωτα και ανελέητης εκδίκησης του <strong>Πασκάλ Μπρυκνέρ</strong> με την ενζενί και νέα σύζυγό του να βασανίζει με πόθο και οργή τους Πίτερ Κογιότ και Χιου Γκραντ. Οι υποκριτικές ικανότητες της Σενιέ δεν γίνονται δεκτές με τον απαιτούμενο ενθουσιασμό αλλά η ίδια είναι πια διάσημη.</p>
<p> </p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/inparis%20with%20family.jpg" alt="" width="844" height="563" /></p>
<p>Με την Εμανουέλ και τα δύο τους παιδιά την <strong>Μοργκάν</strong> και τον <strong>Έλβις</strong> στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του '90</p>
<p>Όταν τη ρωτούν για την καταδίκη-δαμόκλειο σπάθη που κατατρύχει τη ζωή του συζύγου της και αναστατώνει τα παιδιά της και την οιγενεικαή της γαλήνη αποφεύγει να επεκταθεί. Περιγράφει τη σύλληψη και τον κατ΄οίκον περιορισμό του 2010 σαν <strong>εφιάλτη καφκικού χαρακτήρα</strong> αλλά δεν θέλει να μιλάει γι’ αυτό επειδή είναι δική του ιστορία όχι δική της. «<em>Θα πω μόνο ότι νομίζω ότι με έκανε λιγότερο κακομαθημένη. Ίσως πριν από αυτό να είχα συνηθίσει τα όμορφα πράγματα της ζωής. Αλλά αυτό μου έδειξε ότι δεν μπορεί να ζεις μόνο καλές στιγμές. <strong>Πρέπει να πληρώσεις το τίμημα</strong></em>».</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/proswpikes-eksomologhseis/polanski%20rape%20case/segnier%20cannes.jpg" alt="" width="640" height="426" /></p>
<p> Ο Πολάνσκι και η Εμανουέλ Σενιέ το 2013 στο φεστιβάλ των Καννών όπου παρουσιάστηκε η ταινία του Η Αφροδίτη με τις Γούνες με τη γυναίκα του και πάλι πρωτγωνίστρια. </p>
<p>πηγή: imdb, hollywoodreporter, dailymail</p>

Σχετικά άρθρα