Ο Μαρκ Ράφαλο γεννήθηκε στην πόλη Κενόσα του Ουισκόνσιν, στις 22 Νοεμβρίου 1967 και σήμερα είναι 57 χρονών.
Η μητέρα του, Μαρί Ρόουζ, είναι κομμώτρια και στυλίστρια και ο πατέρας του, Φρανκ Λόρενς Ράφαλο Τζούνιορ, εργαζόταν ως ελαιοχρωματιστής.
Ο πατέρας του και η γιαγιά του – από την πλευρά της μητέρας του – είναι ιταλικής καταγωγής, ενώ ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του γαλλοκαναδικής καταγωγής.
Έχει δύο αδερφές, την Τάνια και τη Νικόλ, και έναν αδερφό, τον Σκοτ, ο οποίος πέθανε τον Δεκέμβριο του 2008. Ο Ράφαλο έχει δηλώσει ότι ήταν ένα «χαρούμενο παιδί» και ότι μεγάλωσε σε μια «πολύ μεγάλη» οικογένεια με «πολλή αγάπη».
Όσον αφορά τον πατέρα του, ο Ράφαλο έχει δηλώσει: «Ήταν ένας εκπληκτικός, χαρισματικός άνθρωπος, πρωταθλητής πάλης των Λυκείων στην πόλη του τρεις φορές. Έλειπε συχνά όταν μεγάλωνα. Μου έλειπε πολύ».
Ο Ράφαλο ανατράφηκε ως καθολικός. Φοίτησε και σε καθολικό και σε πειραματικό σχολείο, ενώ επίσης μεγάλωσε κοντά στην τοπική κοινότητα Μπαχάι, καθώς ο πατέρας του ήταν μέλος της.
Πέρασε τα εφηβικά του χρόνια στην πόλη Βιρτζίνια Μπιτς της Βιρτζίνια, όπου μετακόμισαν οικογενειακώς. όταν η επιχείρηση του πατέρα του είχε πτωχεύσει. Αποφοίτησε από το Λύκειο “First Colonial” και στη συνέχεια μετακόμισε με την οικογένειά του στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια και αργότερα στο Λος Άντζελες.
Εκεί, παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή υποκριτικής Stella Adler Conservatory και ήταν συνιδρυτής της εταιρείας Orpheus Theatre, με την οποία έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά θεατρικά έργα. Πέρασε τα επόμενα εννέα χρόνια εργαζόμενος ως μπάρμαν.
Μόλις ο Μαρκ είχε αποφοιτήσει από το λύκειο- σε αρκετές συνεντεύξεις του, έχει θυμηθεί ότι η οικογένεια ζούσε σε μια γειτονιά όπου πωλούνταν συνήθως ναρκωτικά όπως η μεθαμφεταμίνη.
Όταν μιλάμε για τις δυσκολίες της παιδικής του ηλικίας, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας Ράφαλο δεν είναι το μόνο πράγμα που έκανε τη ζωή του πιο δύσκολη.
«Ήμουν δυστυχισμένος…»
Το δημοτικό σχολείο ήταν πάντα δύσκολο γι’ αυτόν – σε συνέντευξή του στο Parade, ο Ράφαλο είπε:
«Ήμουν δυστυχισμένος. Ακούγεται γλυκανάλατο, αλλά είχα πάντα επίγνωση της αδυναμίας των ανθρώπων, της θλίψης στη φύση των πραγμάτων. Δεν ήξερα πώς να ζήσω στον κόσμο, πώς να τα βγάλω πέρα. Ένιωθα ότι δεν ανήκα εκεί».
Αργότερα στη ζωή του, ο Ράφαλο ανακάλυψε ότι κάποιοι παράγοντες που συνέβαλαν στην αποξένωσή του στην παιδική του ηλικία μπορεί να ήταν η μη διαγνωσμένη ΔΕΠΥ και η δυσλεξία. Τον Μάιο του 2017, συνεργάστηκε με το Child Mind Institute για να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία #MyYoungerSelf, μέσω της οποίας διασημότητες μίλησαν για το τι θα έλεγαν στον νεότερο εαυτό τους καθώς ζούσαν με μια διαταραχή ψυχικής υγείας ή μάθησης. Πρόσφατα δε συμμετείχε στο “Poor Things” του Γιώργου Λάνθιμου.
Όταν μεγάλωσε και απέκτησε τη δική του οικογένεια, ο Mark τελικά μετακόμισε από το σπίτι τους στα βόρεια της Νέας Υόρκης, ώστε τα παιδιά του να μπορούν να πηγαίνουν σε σχολείο με καλό πρόγραμμα για μαθητές με δυσλεξία, επειδή δεν ήθελε τα παιδιά του να περάσουν τους ίδιους αγώνες που βίωσε εκείνος.
Από τον ρόλο του ως επιθεωρητής Ντέιβιντ Τόσκι στο Zodiac μέχρι τον απίστευτο Χαλκ στους Εκδικητές, ο Μαρκ Ράφαλο έχει κάνει μια καριέρα ηθοποιού γεμάτη επιτυχία και αναγνώριση. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία και υποψηφιότητες ως ηθοποιός, συμπεριλαμβανομένου ενός Emmy για την ταινία The Normal Heart και το βραβείο BAFTA Humanitarian Award το 2014. Εκτός από την καριέρα του ως ηθοποιός, ο Ruffalo έχει μιλήσει για ανθρωπιστικά και περιβαλλοντικά θέματα, μεταξύ άλλων.
Μια αναδρομή στην τραγική, αλλά πραγματική ιστορία του Μαρκ Ράφαλο
Οι σκοτεινές του στιγμές
Ο Μαρκ Ράφαλο αντιμετώπιζε την κατάθλιψη από παιδί. Στο σχολείο, συχνά ένιωθε ότι ήταν ο μοναδικός που ξεχώριζε. Σε συνέντευξή του στο New York Magazine, ο Ράφαλο περιέγραψε λεπτομερώς τους αγώνες του μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο.
Όσο ήταν ακόμα στο σχολείο, οι φίλοι μιλούσαν για τους μελλοντικούς τους στόχους και οι γονείς ρωτούσαν τον Μαρκ για τα σχέδιά του μετά την αποφοίτηση. Αν και ο ίδιος ήθελε να γίνει ηθοποιός, ντρεπόταν και έλεγε ψέματα. Έχει πει ότι αντί γι’ αυτό περνούσε τον περισσότερο χρόνο του καπνίζοντας, κάνοντας σερφ και περιπλανώμενος άσκοπα, μια περίοδος κατά την οποία ήταν «σχεδόν έτοιμος να πηδήξει από μια γέφυρα».
Σε συνέντευξή του είχε μιλήσει για την κατάθλιψή του και συγκεκριμένα είχε πει:
«Είναι δυσθυμία. Είναι μια μακροχρόνια, χαμηλού βαθμού κατάθλιψη που τρέχει όλη την ώρα στο παρασκήνιο. Παλεύω με αυτό σε όλη μου τη ζωή».
Η απώλεια του παιδικού του φίλου
Όταν ο Ράφαλο ζούσε στο Λος Άντζελες και παρακολουθούσε μαθήματα στο Ωδείο Stella Adler, είχε έναν καλύτερο φίλο που τον έλεγαν Michael. Οι φιλίες συνήθως δημιουργούνται με βάση κοινές πεποιθήσεις, ενδιαφέροντα ή εμπειρίες, και ο Μαρκ και ο Μάικλ δεν διέφεραν καθόλου. Σε συνέντευξή του στο Parade, ο Ράφαλο περιέγραψε πώς παρέμεινε κοντά με τον φίλο του, λέγοντας: “Ήταν ο μόνος που ήξερα τόσο λυπημένο όσο εγώ και στον οποίο μπορούσα να μιλήσω”.
Το 1994, ο καλύτερος φίλος του αυτοκτόνησε. Ο θάνατός του επηρέασε βαθιά τον Μαρκ.
«Όταν πέθανε, με έβγαλε από μια σκοτεινή κατάθλιψη», θυμάται. «Τη στιγμή που έφυγε, συνειδητοποίησα ότι ο θάνατος δεν ήταν διέξοδος, ότι η αυτοκτονία δεν ήταν απάντηση». Ο ηθοποιός είπε ότι ο θάνατος του Μάικλ τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει την αξία της δικής του ζωής, κρατώντας τον από το να πάρει την ίδια απόφαση. Για τον Ράφαλο, η υποκριτική έγινε ένας τρόπος να αντιμετωπίσει και να προχωρήσει μπροστά, ξεπερνώντας τον πόνο των παιδικών του χρόνων.
Η περιπέτεια με την υγεία του
Αφού είδε ένα όνειρο ότι είχε αναπτύξει όγκο στον εγκέφαλο, ο Ράφαλο ανησύχησε και αποφάσισε να συμβουλευτεί έναν γιατρό.
Μετά από μια αξονική τομογραφία, έλαβε τη διάγνωση ακουστικού νερώματος. Επειδή η σύζυγός του περίμενε το πρώτο τους παιδί τη στιγμή της διάγνωσης, κράτησε αρχικά τα νέα για τον εαυτό του, αλλά αρκετές εβδομάδες μετά τη γέννηση του γιου του Keen, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου. Αν και η επέμβαση ήταν επιτυχής, οι παρενέργειες είχαν ως αποτέλεσμα ο Ράφαλο να χάσει την ακοή του στο αριστερό του αυτί και η μία πλευρά του προσώπου του να παραλύσει εντελώς.
«Η νοσοκόμα καλεί τον γιατρό, τους άκουγα να μιλάνε στο άλλο δωμάτιο. Μπαίνει μέσα, είναι κάπως σαν ζόμπι και λέει: “Έχετε μια μάζα πίσω από το αριστερό σας αυτί στο μέγεθος μπάλας του γκολφ και δεν ξέρουμε τι είναι. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι μέχρι να γίνει βιοψία”», έχει περιγράψει ο Μαρκ Ραφάλο.
«Όταν το είπα στη Σάνι (τη γυναίκα του), αρχικά νόμιζε ότι αστειεύομαι. Και μετά ξέσπασε σε κλάματα και είπε: “Πάντα ήξερα ότι θα πέθανες νέος”», δήλωσε ο Ράφαλο.
Την περίοδο της διάγνωσής του, εργαζόταν στην ταινία του 2001 «Το τελευταίο κάστρο», με πρωταγωνιστές τους Robert Redford και James Gandolfini. Την ώρα που η καριέρα του Ράφαλο είχε αρχίσει να ανεβαίνει, αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την υποκριτική λόγω κάποιων τρομακτικών προβλημάτων υγείας και των παρατεταμένων επιπτώσεών τους.
Ο μακρύς δρόμος προς την ανάκαμψη
Ακόμη και μετά την αφαίρεση του όγκου, η παράλυση της αριστερής πλευράς του προσώπου του Μαρκ Ράφαλο προκάλεσε επιπλοκές στον ηθοποιό.
Ο Ράφαλο αποσύρθηκε στο σπίτι του, όπου παρέμεινε σε αυτοεξορία, αρνούμενος συναδέλφους και φίλους. Δυσκολεύτηκε να αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν μπορούσε να εργαστεί. Όπως έχει δηλώσει στο New York Magazine, επικοινώνησε με τον σκηνοθέτη M. Night Shyamalan σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την υποκριτική του θέση στην επερχόμενη ταινία Signs.
«Σχεδίαζα πράγματα για τον χαρακτήρα μου», παραδέχτηκε. «Όπως, “Εντάξει, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο χαρακτήρας είχε ένα ατύχημα με μοτοσικλέτα και είναι παράλυτος στην αριστερή πλευρά του προσώπου του”».
Ο Shyamalan συμφώνησε να εξετάσει την ιδέα, αλλά δυστυχώς, η ιδέα έπεσε στο κενό όταν οι γιατροί του Ράφαλο διαβεβαίωσαν ότι δεν ήταν σε θέση να παίξει. Είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο μια εβδομάδα νωρίτερα και του είπαν ότι το ανοσοποιητικό του σύστημα δεν ήταν αρκετά δυνατό για να μπορέσει να δουλέψει ξανά.
Μιλώντας στην Telegraph, ο Ράφαλο είχε πει ότι μετά από έξι μήνες παράλυσης, οι πιθανότητες να ανακτήσει τον κινητικό έλεγχο ολόκληρου του προσώπου του θα ήταν ελάχιστες. Ωστόσο, νίκησε τις πιθανότητες – μετά από έξι μήνες παράλυσης, ήταν σε θέση να κάνει πολύ μικρές κινήσεις, σηματοδοτώντας την αρχή μιας ανάκαμψης που θα χρειαζόταν ακόμη αρκετούς μήνες.
Μία επίπονη διαδικασία με σκοπό να βγει νικητής
Η αντιμετώπιση της παράλυσης αποδείχθηκε αρκετά δύσκολη, αλλά ο δρόμος προς την ανάρρωση έθετε νέες προκλήσεις.
Σύμφωνα με τον Ράφαλο, πήρε 40 κιλά μετά την εγχείρησή του. Επιπλέον, τα συνταγογραφούμενα φάρμακα είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του. Ενώ ο ηθοποιός περιέγραψε αυτή την παρενέργεια ως κάπως κωμική, εξήγησε επίσης ότι περιόριζε την ικανότητά του στο να βοηθά στη φροντίδα των παιδιών του. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, του έπεσε ακόμη και ο γιος του. Ήταν επίσης μπερδεμένος και δυσκολευόταν να κατανοήσει έννοιες όπως το δέσιμο ενός κόμπου.
Σε συνέντευξή του στην Acoustic Neuroma Association σχετικά με τις εμπειρίες του πριν και μετά την επέμβαση, ο Ράφαλο έχει πει ότι επικεντρώθηκε στην προσπάθεια να κινεί τους μύες του προσώπου του για περίπου μία ώρα κάθε μέρα. Επίσης, περπατούσε για χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αυτά τα δύο πράγματα βοήθησαν να επιταχύνει την ανάρρωσή του και να ανακτήσει την ισορροπία του.
Επίσης, εξήγησε ότι υποβλήθηκε σε διάφορες θεραπείες για να βοηθήσει στην ανακούφιση της παράλυσης, όπως βελονισμό, βοτανοθεραπεία, μασάζ και άλλες μορφές εναλλακτικών φαρμάκων σε συνδυασμό με τη συνταγογραφούμενη αγωγή του.
Οι φήμες
Ως αποτέλεσμα της παράλυσής του, ο ηθοποιός παρέμεινε εκτός δημοσιότητας για περίπου ένα χρόνο για να επικεντρωθεί στην ανάρρωσή του.
Αν και ήθελε να επιστρέψει στην υποκριτική, οι γιατροί του τον συμβούλεψαν έντονα να μην το κάνει. Κατά τη διάρκεια της διάγνωσης και της ανάρρωσής του, με εξαίρεση τους στενούς του φίλους και την οικογένειά του, ο Ράφαλο κράτησε μυστικές τις λεπτομέρειες σχετικά με την κατάστασή του.
«Δεν ήθελα επισκέπτες», θυμήθηκε αργότερα. «Ήμουν τόσο απίστευτα δυστυχισμένος, και το χειρότερο ήταν οι αντιδράσεις των ανθρώπων όταν με έβλεπαν. Ήταν συγκλονιστικό γι’ αυτούς».
Στους θαυμαστές φάνηκε σαν να εξαφανίστηκε. Κατά τη διάρκεια του διαλείμματός του από την υποκριτική, κάποιοι έκαναν εικασίες για τους λόγους της ξαφνικής εξαφάνισής του. «Υπήρχαν όλων των ειδών οι φήμες σχετικά με το τι μου είχε συμβεί», δήλωσε ο ίδιος. «Ναρκωτικά, αλκοολισμός, AIDS». Τελικά, μαθεύτηκε η διάγνωση του Ραφάλο και η επακόλουθη χειρουργική επέμβαση, βάζοντας τέλος σε αυτές τις φήμες.
Η ανεξιχνίαστη δολοφονία του αδερφού του, Σκοτ
Δυστυχώς, ο καλύτερος φίλος του Ράφαλο δεν είναι ο μόνος κοντινός του άνθρωπος που έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή.
Σύμφωνα με τους Los Angeles Times, στις 8 Δεκεμβρίου 2008, ο αδελφός του Ράφαλο, Scott, πέθανε μια εβδομάδα μετά από πυροβολισμό στο κεφάλι, μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Αρχικά φάνηκε ότι ο Σκοτ μπορεί να πέθανε λόγω ατυχήματος στη ρώσικη ρουλέτα, αλλά τελικά η υπόθεση κρίθηκε ανθρωποκτονία.
Η αστυνομία ανέκρινε τη Shaha Mishaal Adham, που ήταν μάρτυρας των πυροβολισμών και τον φίλο της Brian Scofield, καθώς προθυμοποιήθηκαν να εμφανιστούν. Σύμφωνα με την Adham, επισκέφθηκε τον Scott για να πάρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου της- είπε στην αστυνομία ότι ενώ ήταν με τον Scott, εκείνος ανέφερε κάτι για ρωσική ρουλέτα και λίγο αργότερα άκουσε έναν πυροβολισμό.
Η αστυνομία συνέλαβε την Adham, αλλά τελικά την άφησε ελεύθερη και δεν της απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Στις 6 Ιανουαρίου 2012, η Adham απεβίωσε, αφήνοντας την υπόθεση χωρίς έναν κρίσιμο μάρτυρα. Η δολοφονία του Scott Ruffalo παραμένει ανεξιχνίαστη.
Η προσωρινή απομάκρυνση από το Χόλιγουντ και η απομόνωση με τη σύζυγο και τα παιδιά του
Μετά το θάνατο του αδελφού του, ο Ράφαλο αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από το Χόλιγουντ.
Σε συνέντευξή του στην Telegraph, ο Ράφαλο είχε δηλώσει ότι είχε σκεφτεί να αποχωρήσει πριν από το θάνατο του Scott, λόγω της αυξανόμενης απογοήτευσής του από το Χόλιγουντ.
«Ο θάνατος του αδελφού μου ήταν το τελευταίο πράγμα που με ταρακούνησε», θυμήθηκε.
«Μου υπενθύμισε ότι η ζωή είναι σύντομη και καλύτερα να κάνεις αυτό που θέλεις όσο έχεις την ευκαιρία». Ο Ράφαλο απέλυσε τον ατζέντη και τον δημοσιογράφο του, εγκατέλειψε το διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες και μετακόμισε σε ένα απομονωμένο σπίτι στα βόρεια της Νέας Υόρκης με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά του.
Παρόλα αυτά, ο Ράφαλο δεν μπόρεσε να αποκοπεί εντελώς από τον τρόπο ζωής του Χόλιγουντ. Στην πραγματικότητα, έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το “Sympathy for Delicious”, μια ταινία για έναν παράλυτο DJ που μπαίνει στην πίστη-θεραπεία.
Η ταινία βρισκόταν σε προπαραγωγές τη στιγμή του θανάτου του αδερφού του και κυκλοφόρησε το 2010. Αν και ο Ράφαλο συνέχισε να εργάζεται στην ταινία του, παρέμεινε αποσυρμένος από την υποκριτική μέχρι που διάβασε το σενάριο για το “The Kids Are All Right”. Εμπνευσμένος, υπέγραψε για τον ρόλο του Πολ, ενός άνδρα που έρχεται σε επαφή με δύο παιδιά που γεννήθηκαν από ένα ζευγάρι λεσβιών που χρησιμοποίησε το σπέρμα που του δώρισε. Όπως δήλωσε ο ίδιος στην Telegraph, ο Ράφαλο ανέλαβε τον ρόλο ως φόρο τιμής στον αδελφό του.
Ο διαλογισμός που άλλαξε εντελώς την οπτική του για τη ζωή
Σε συνέντευξή του στο Rolling Stone, ο Ράφαλο εξήγησε ότι ο διαλογισμός τον βοήθησε να αντιμετωπίσει το άγχος του.
Ανακάλυψε τα οφέλη του μέσω ενός φίλου του, ο οποίος νίκησε τον εθισμό εν μέρει μέσω της υιοθέτησης ενός προγράμματος διαλογισμού- βλέποντας τις θετικές αλλαγές σε ένα άλλο άτομο, ο Ράφαλο ανοίχτηκε στην πρακτική του διαλογισμού, η οποία όπως λέει ο ίδιος άλλαξε εντελώς την οπτική του.
«Είναι λίγο πολύ μια καθημερινή πρακτική που ηρεμεί τον εγκέφαλό σας και, παραδόξως, επιβραδύνει τον χρόνο, ώστε να μην είστε τόσο παγιδευμένοι στις άμεσες αντιδράσεις σας στα πράγματα», εξήγησε.
«Η δουλειά μου άρχισε να αλλάζει, η τύχη μου άρχισε να αλλάζει. Ο τρόπος με τον οποίο μου φαινόταν ο κόσμος άλλαξε».
