Είμαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο που πάσχει από διπολική διαταραχή. Πώς πρέπει να το διαχειριστώ;

<p>Είμαι ομοφυλόφιλος και στα 42 μου χρόνια για πρώτη φορά νιώθω τόσο τρελά ερωτευμένος. Ενδιαφέρομαι πολύ για τον σύντροφό μου, νοιάζομαι, θέλω να κάνω τα πάντα για να χαμογελά.</p>
<p>Τον γνωρίζω 10 μήνες και μέχρι πριν 20 μέρες ήταν μέσα στα ψέμματα, στις αντιφάσεις, στις συχνές εναλλαγές συναισθημάτων και έχοντας μεγάλη εμπειρία από ψυχιατρικές καταστάσεις -διότι υπήρξα χρήστης ηρωίνης- ήμουν απολύτως βέβαιος πως κάτι σοβαρό κρύβει, όταν όλοι οι φίλοι μού λέγανε “άπλα σε δουλεύει”. Πότε δεν το πίστεψα.</p>
<p>Εδώ και 20 μέρες που τα έχουμε βρει, πέφτει σε αντιφάσεις, αλλά τουλάχιστον τις παραδέχεται. Και μόλις πριν 3 μέρες μου είπε ότι ένας ψυχίατρος τον είχε ενημερώσει πως πάσχει από διπολική διαταραχή. Εγώ του είπα θα είμαι δίπλα σου πάντα, άλλα θα πάμε στον γιατρό μου. Στην αρχή αρνήθηκε κατηγορηματικά, αλλά σήμερα είπε ότι θα πάμε γιατί “κι εγώ είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί σου”.</p>
<p>Θέλω τη βοήθειά σας με το να μου πείτε την άποψή σας: Εάν δεν δεχτεί να πάει σε ψυχίατρο και ακολουθήσει μια φαρμακευτική αγωγή, πώς θα είναι η συναισθηματική συμπεριφορά του κι εγώ πώς θα πρέπει να τον αντιμετωπίζω; Κι αν δεν δεχτεί, τι πρέπει να κάνω που τον θέλω τόσο πολύ; Επίσης να σημειώσω ότι και εγώ από την περιπέτεια με τις ουσίες λαμβάνω ψυχιατρική αγωγή με 5 φάρμακα την ήμερα, αλλά είμαι καλά και νιώθω ότι μπορώ να τον βοηθήσω…</p>
<p style=”text-align: justify;”><strong>Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας:</strong></p>
<p>Ο έρωτας ποτέ δεν είναι καλός σύμβουλος. Συχνά μας παρασύρει σε αποφάσεις που αργότερα μετανιώνουμε. Όμως ως τότε περνάμε καλά κι αυτό είναι το σημαντικό. Η ζωή είναι πολύ σύντομη και όπως ξέρουμε αποτελεί ένα κομπολόι από χαρές, αλλά και από λύπες. Ας χαρούμε όπως μπορούμε, ό,τι μας προσφέρεται.</p>
<p>Αλλά ας προσγειωθούμε. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της συμπεριφοράς του φίλου σου. Σου είπε ότι κάποιος ψυχίατρος διέγνωσε διπολική διαταραχή. Είναι πολύ πιθανό, να πάσχει από διπολική διαταραχή και να είσαι ερωτευμένος μαζί του, γιατί αυτοί οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται σε υπερθυμία, δηλαδή όταν απλά είναι λίγο ανεβασμένοι, διαχέουν συναίσθημα και μπορούν να παρασύρουν στην υπεραισιοδοξία τους και τους γύρω τους. Όταν βέβαια “ξεφύγουν” μπορεί να γίνουν καταστροφικοί. Ακόμα πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι στους διπολικούς ασθενείς, πάντα παραμονεύει η κατάθλιψη. Το ροζ μπορεί εύκολα να γίνει μαύρο.</p>
<p>Όλα όσα ανέφερα έχουν αξία, εφόσον η διάγνωση είναι βέβαιη, κάτι που δεν είναι σίγουρο στην περίπτωση του φίλου σου, καθότι οι πληροφορίες προέρχονται από τον ίδιο, που όπως είπες επανειλημμένα σε έχει παραπλανήσει.</p>
<p>Όσον αφορά την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή, αυτή ισχύει, εφόσον ισχύει η διάγνωση. Πάντως από ότι αντιλαμβάνομαι από αυτά που λες, δεν υπάρχει άμεση ανάγκη για ακούσια θεραπεία.</p>
<p>Πάντως πρέπει να ξέρεις ότι πάνω από την οποιαδήποτε διάγνωση, εκείνο που μετρά περισσότερο σε μια σχέση είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Ένας δύσκολος χαρακτήρας κάνει δύσκολη και την θεραπευτική αντιμετώπιση κάθε αρρώστιας. Έτσι και στην περίπτωσή σου μετρά περισσότερο η προσωπικότητά του φίλου σου, από την όποια διάγνωση. Αν τα βρείτε, τότε μπορείτε να αντιμετωπίσετε και τις όποιες φάσεις της αρρώστιας προκύψουν.</p>
<p><em><strong>Παύλος Σακκάς</strong></em></p>
<p><strong><em>Καθηγητής Ψυχιατρικής ΕΚΠΑ</em></strong></p>

Σχετικά άρθρα