Μία από τις πιο αγαπημένες φωνές της ελληνική τηλεόραση σώπασε. Ο λόγος για τον Χρήστο Σιμαρδάνη που «έφυγε» τη Δευτέρα 12 Μαρτίου λίγες μέρες πριν γίνει 61 χρονών. Όπως είχε γίνει γνωστό τους τελευταίους μήνες ο ηθοποιός αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας το οποίο πάλευε με θάρρος και χαμόγελο, όπως πάντα.
Ο ηθοποιός είχε επισκεφθεί γιατρό με αφορμή κάποιες ενοχλήσεις, ο οποίος του πρότεινε να κάνει κάποιες εξετάσεις. Το επόμενο βήμα ήταν ο ηθοποιός να νοσηλευτεί σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας για 15 ημέρες περίπου. Όπως άλλωστε δήλωνε τότε άνθρωπος από το προσωπικό του περιβάλλον:
«Ο Χρήστος είναι αγωνιστής και δεν χάνει το χαμόγελό του. Αντιμετωπίζει το πρόβλημα με την υγεία του με θάρρος, όπως συνηθίζει να κάνει γενικότερα σε δύσκολες καταστάσεις της ζωής, και πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά».
Η πανέμορφη φωνή του μπορεί να σίγησε όμως θα μείνει για πάντα στα αυτιά μας, να μας θυμίζει έναν άνθρωπο που θα τον μνημονεύουν όλοι ως μία θετική προσωπικότητα, με χιούμορ και φινέτσα.
Αστειευόταν ακόμα και για την κηδεία του
Ο αυτοσαρκασμός όπως και το black χιούμορ που κληρονόμησε από τον καιρό που ζούσε στην Αγγλία ήταν βασικά χαρακτηριστικά του που αγαπήθηκαν από το κοινό.
Όπως χαρακτηριστικά είχε πει πριν δύο χρόνια αναφερόμενος στην κηδεία του :
«Σκεφτόμουν προχθές και το έλεγα κάπου και με φτύνανε, ότι αν πεθάνω δεν έχω τίποτα να βάλω. Δεν έχω κοστούμι, φορεσιά, δεν έχω τίποτα σοβαρό.»
Ένας λόρδος από την Αλεξάνδρεια
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου το 1957 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου έζησε μέχρι την ηλικία των 6 ετών.
Αυτό ίσως που δεν ξαφνιάζει κανέναν είναι το γεγονός ότι σπούδασε υποκριτική στο Central School of Speech and Drama στο Λονδίνο. Το στιλ του , ο τρόπος που στεκόταν αλλά και το χιούμορ του είχαν επιρροές από τη λονδρέζικη κουλτούρα. Όπως μάλιστα ο ίδιος είχε πει όταν ταξίδεψε στην Αγγλία για τις σπουδές του και πάτησε το πόδι του στη χώρα είχε νιώσει σαν στο σπίτι του.
Η φωνή του ήταν το εισιτήριο για την καριέρα του
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν η φωνή του Mega. Μπήκε σε όλα τα σπίτια μέσω των τηλεοπτικών σποτ του καναλιού στα οποία χάρισε τη χαρακτηριστική φωνή του.
Ο ίδιος νιώθοντας τυχερός για τη φωνή του είχε πει χαρακτηριστικά: «Ευχαριστώ το θεό που μου την έδωσε»
Ο ηθοποιός ήταν ο εκφωνητής της madame Figaro πολύ πριν κυκλοφορήσει το τεύχος αφού τον είχαν επιλέξει κατά τις ακροάσεις που έγιναν όταν έψαχναν φωνές. Η δουλειά όμως που ανακαλούσε πάντα ήταν η διαφήμιση που του άνοιξε τις πόρτες ώστε να ταυτιστεί η φωνή του με ένα κανάλι.
Σε μία από τις συνεντεύξεις του είχε δηλώσει:
«Τη διαφήμιση που πάντα θα προσκυνώ, γιατί νομίζω ότι μου άλλαξε τη ζωή ,είναι τα total. Τα γιαούρτια total πάρα πολλά χρόνια πριν. Αυτό μου άλλαξε τη ζωή.»
Έπαιξε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές όπως οι «Αυθαίρετοι», «Η νταντά», οι «Λατρεμένοι μου γείτονες», οι «Τρεις Χάριτες». Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες «Πέτρινα Χρόνια», «Ο έρωτας του Οδυσσέα», «Βίος και πολιτεία», «Safe Sex», «Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο», «Ο Ηλίας του 16ου».
Οι δηλώσεις του για την ομοφυλοφιλία και οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν από τους πρώτους του χώρου που δήλωσε ότι ήταν ομοφυλόφιλος χωρίς να έχει τη διάθεση να τραβήξει την προσοχή ούτε να σοκάρει. Επέλεξε να μην κρύψει την αλήθεια όταν του έγινε η ερώτηση απαντώντας με ειλικρίνεια και φυσικότητα στον δημοσιογράφο . Άλλωστε όπως και ο ίδιος είχε πει από 15 χρόνων ήταν πάντοτε ξεκάθαρος και δεν έκρυβε ποιος είναι.
Φυσικά η δήλωσή του είχε σαν συνέπεια να γίνει δέκτης πολλών ερωτήσεων αφού πολλές φορές ήταν δεδομένο ότι θα ήταν το επίκεντρο σε συνεντεύξεις. Αντιδράσεις μάλιστα είχε ξεσηκώσει η άποψη που είχε εκφράσει με αφορμή την ημέρα του Gay Pride.
«Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες “Είμαι περήφανος που έχω αυτιά‘”. Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δε νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight.Να είσαι περήφανος επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος, ή καλός πατέρας».
Η δήλωση αυτή είχε τόσο θετικούς αποδέκτες όσο και άλλους που θέλησαν να τον επικρίνουν. Ο ίδιος δεν ανακάλεσε ποτέ, ωστόσο παραδέχτηκε ότι δεν αναφερόταν σε δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν ομοφυλόφιλοι σε σημεία της Ελλάδας που η καταπίεση και η κατακραυγή είναι δεδομένα.
Ένας μικρός πρίγκιπας
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης δεν αγαπήθηκε μόνο από το κοινό αλλά και από τους συναδέλφους του. Τα τρυφερά μηνύματα δείχνουν την αδυναμία που του είχαν. Ένα από αυτά κι εκείνο του Πέτρου Φιλιππίδη που από τον λογαριασμό του στο instagram τον αποχαιρέτησε με μία κοινή φωτογραφία και μία λιτή φράση:
«Καληνύχτα μικρέ μου πρίγκιπα»
Δεν ξέρουμε αν ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν πρίγκιπας. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που ονειρευόταν για την προσωπική του ζωή ήταν μία σχέση αγάπης.
«Στην προσωπική ζωή τα έχω κάνει σ#@τ@. Είμαι και σε μία ηλικία που ένα συγκεκριμένο τρένο πολύ θα ήθελα να το είχα ανέβει. Το έχω χάσει. Εύχομαι να μην είναι έτσι… Γιατί όντως εάν τελειώσει η ζωή μου κάπως έτσι δεν θα έχω γευτεί στο βαθμό και στη διάρκεια που επιθυμεί και καίγεται η ψυχούλα μου αυτό που θα ήθελα. Μία σχέση αγάπης, συντροφικότητας.»
Αυτό που έλεγε στις συνεντεύξεις του ήταν ότι ενώ ήξερε προς τα πού ήθελε να πάει για κάποιο λόγο πάντα επέλεγε την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν δίσταζε να είναι σκληρός με τον εαυτό του και να εκμυστηρεύεται αλήθειες που πονάνε.
«Έχω κάνει μία πορεία που έχει καταστρέψει τα κύτταρα που δείχνουν τρυφεράδα. Το φλερτ τον έρωτα μες στην καρδιά.» είχε πει χωρίς δισταγμό.
Μπορεί να είχε κάνει λάθη στη προσωπική του ζωή, να είχε αφήσει πίσω ανθρώπους που δεν θα έπρεπε ωστόσο ο ίδιος επέλεγε να μην συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο από τα θέλω του.
«Προτιμώ να είμαι κατάμονος είτε επαγγελματικά, είτε συναισθηματικά, είτε οτιδήποτε και να περιμένω το άσπρο άλογο[…] παρά να γεμίζω τα κενά με κάτι για να μην είμαι μόνος.»
Βαθιά ρομαντικός ο Χρήστος Σιμαρδάνης, ωστόσο αυτό δεν ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του. Αν μπορούσαμε να επιλέξουμε ένα τότε αυτό αναμφισβήτητα θα ήταν το χιούμορ του. Το χιούμορ που σε πολλούς λειτουργεί σαν ασπίδα ήταν και για τον Χρήστο το όπλο και το καταφύγιό του ταυτόχρονα.
«Το χιούμορ με έχει σώσει σε στιγμές που θα έπρεπε να βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο. Νιώθω σαν να μην έχω οξυγόνο όταν έχω ανθρώπους χωρίς χιούμορ δίπλα μου.»
Μόνη του φιλοδοξία να περνάει καλά στη ζωή του
Σαν άνθρωπος κατά κανόνα ήταν εξωστρεφής και απολάμβανε τη ζωή όχι μόνο μέσα από τη δουλειά του αλλά και από διάφορες ασχολίες που τον έκαναν ευτυχισμένο. Ένα από τα αγαπημένα του χόμπι ήταν το πλέξιμο.
Περισσότερο απ’ όλα αγαπούσε τη ζωή. Σε παλιότερη συνέντευξή του είχε δηλώσει:
«Βασικά να σου πω κάτι εγώ δεν έχω καμία φιλοδοξία καριέρας, καμία. Ντροπή μου ίσως που το λέω. Έχω μία τεράστια φιλοδοξία. Να περνάω καλά στη ζωή μου. Και μπορώ να περνάω καλά στη ζωή μου και με άλλες δουλειές και με άλλες ασχολίες. Έχω πάρα πολλές δυνατότητες να περνάω καλά.»
Είχε πάρει θέση και στην πολιτική
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης πάντα είχε το θάρρος της γνώμης του και δεν συνήθιζε να κρύβει τις απόψεις του. Μάλιστα με αφορμή τις δημοτικές εκλογές του 2006 είχε δηλώσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
«Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ένα ιδιόμορφο είδος ψηφοφόρου, καθώς πάππου – προς πάππου που λένε, έχω αριστερά συναισθήματα και διαθέσεις και πάντα ψηφίζω ΚΚΕ για συναισθηματικούς κυρίως λόγους.[…]Η στήριξή μου στους αγωνιστικούς συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ είναι συνειδητότατη. Είναι θλιβερό για μένα να βλέπω να αντιμετωπίζονται οι δημοτικές εκλογές τόσο ελαφριά. Από τις δημοτικές θα έπρεπε να ωριμάζει ο ψηφοφόρος για τις βουλευτικές.»
Αντί επιλόγου…
Το τελευταίο καιρό ο Χρήστος Σιμαρδάνης έκανε εκπομπή στον ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό Join. Κάθε φορά που ήταν στον σταθμό ζητούσε ένα τραγούδι του Αττίκ. Θεωρούσε ότι το «Ζητάτε να σας πω» ήταν το πιο συγκινητικό τραγούδι που είχε γραφτεί ποτέ. Επειδή πολλοί θα συμφωνήσουν… Ας αφήσουμε τη μουσική να παγώσει για λίγο το χρόνο καθώς διαβάζουμε την σκέψη με την οποία έκλεινε ο Χρήστος Σιμαρδάνης την παράσταση «Το τίμημα» , έργο του Άρθουρ Μίλερ.
https://youtu.be/KPc1cLHzK74
«Το ποια τύχη είναι πράγματι καλή δεν μπορεί να το ξέρει κανείς μέχρι την τελευταία του στιγμή. Νομίζω ότι ο απολογισμός γίνεται αυτόματα, δεν λες τώρα θα κάτσω να πιω έναν καφέ και θα κάτσω να κάνω απολογισμό. Ή έχει αυτή την κεραία, το γονίδιο και βαδίζεις και κάνεις και απολογισμούς ταυτόχρονα ή δεν κάνεις ποτέ.»
