Με τον 24χρονο σύντροφο μου είμαστε μαζί σχεδόν ένα χρόνο. Τον Ιανουάριο ήρθαμε Αθήνα και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί 2 μήνες. Μετά άρχισαν τα προβλήματα. Τον πίεζε η συγκατοίκηση και αναγκαστικά αφήσαμε το σπίτι.
Αν και μαλώναμε συνέχεια, εκείνος ήθελε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί. Εγώ το δέχτηκα και είπα να κάνουμε μια προσπάθεια. Όμως, δεν μπορώ να ξεπεράσω τον θυμό που νιώθω για εκείνον. Τώρα που έφυγε για σεζόν και δουλειά θεώρησα πως θα ηρεμήσω, θα βρω ένα σπίτι και θα είμαστε καλά.
Μέσα μου όμως, τον κατηγορώ για όλα αυτά που μου συμβαίνουν τώρα. Με φιλοξένει η κουμπάρα μου. Δεν έχω λεφτά ακόμα να βρω μονή μου σπίτι και νιώθω πως δεν νοιάζεται για όλα αυτά και άπλα κοιτάζει τον εαυτό του. Πρέπει να τον αφήσω ή αξίζει να προσπαθήσω;
Στο ερώτημά σας απάντησε η συμβουλευτική ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη
Μέσα από το μήνυμά σας, γίνεται κατανοητό πως με τον φίλο σας δεν μπορέσατε να υποστηρίξετε το επόμενο βήμα στη σχέση σας, το να περάσετε δηλαδή στη φάση της συμβίωσης νιώθοντας ευχαριστημένοι με αυτή την αλλαγή. Είναι σαφές πως η φάση της συμβίωσης αποτελεί έναν «μικρό γάμο» με πολλές προκλήσεις και εντάσεις για όλα τα ζευγάρια.
Νέες ισορροπίες, νέα δεδομένα, περισσότερες ευθύνες αλλά και μια ρουτίνα που έρχεται να σβήσει το πάθος και να δοκιμάσει τους συντρόφους. Μέσα στην πρόκληση της συμβίωσης, το μεγάλο στοίχημα για το ζευγάρι είναι το να μπορέσει να βρει ένα κανάλι επικοινωνίας, το να μπορέσει να εκφράσει ο καθένας τα συναισθήματα και τις ανάγκες του.
Το λάθος που κάνουν πολύ συχνά τα ζευγάρια
Μα είναι βασικό να μπορέσει να ακούσει, να αφουγκραστεί όσα ο σύντροφός του προσπαθεί να του επικοινωνήσει. Ένα λάθος που κάνουν πολύ συχνά οι σύντροφοι είναι πως καθηλώνονται στο «εγώ» τους, στις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες, σε όσα τους δυσαρεστούν και επιθυμούν να αλλάξουν, αδιαφορώντας για το πώς αισθάνεται ο σύντροφός τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, αρχικά αν με τον σύντροφό σας προσπαθήσατε να αφουγκραστείτε ο ένας τον άλλο, αν σταθήκατε πλάι πλάι σαν ομάδα, και όχι απέναντι ο ένας από τον άλλο, προτού αποφασίσετε να χωριστείτε. Σαφέστατα οι δύο μήνες είναι ένα εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα για να μπορέσετε να προσαρμοστείτε στα νέα δεδομένα της σχέσης.
Μιλήστε ανοιχτά προτού τα παρατήσετε…
Και είναι κατανοητό πως υπάρχει θυμός δεδομένου πως σαν ζευγάρι «τα παρατήσατε» πολύ γρήγορα, κάτι που έφερε εσάς σε πολύ δύσκολη θέση συναισθηματικά και πρακτικά. Για αυτό, προτείνω να του μιλήσετε ανοιχτά για όσα αισθάνεστε, όχι με διάθεση κατηγορώ και κριτικής αλλά με διάθεση έκφρασης και ειλικρίνειας απέναντι στον άνθρωπό σας, ώστε να μπορέσετε να αντιληφθείτε πως και εκείνος βλέπει τώρα την πορεία της σχέσης σας.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό σε μια σχέση, να βλέπουμε κατά πόσο ο άλλος είναι έτοιμος να κάνει υποχωρήσεις ώστε να συναντηθούμε «κάπου στην μέση». Μιλήστε του για την αίσθησή σας πως επικεντρώνεται στο εγώ του και αφήνει εσάς απ’ έξω, μα μιλήστε του από θέση αγάπης. Οι ειλικρινείς συζητήσεις μαζί του θα σας δώσουν την απάντηση στο ερώτημα που σας ταλαιπωρεί: «Πρέπει να τον αφήσω ή να προσπαθήσω;».
Φρόσω Φωτεινάκη
MBACP Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
Τ: 211 1845239 Κ: 6981015684
efrosynifotinaki.gr
Facebook: Φρόσω Φωτεινάκη Συμβουλευτική Ψυχολόγος MBACP
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Είμαι σε σχέση και με τον σύντροφό μου ετοιμαζόμαστε να μείνουμε μαζί: Πώς να το πω στον πατέρα μου;
Σχέση και συγκατοίκηση: Όταν όλα διαλύονται λίγο πριν μείνουμε μαζί
