Πόσα χρόνια συνδέεστε με την περιοχή της Κηφισιάς;
Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζω με την οικογένεια μου στην Κηφισιά και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά ως Φαρμακοποιος. Λόγω αυτής της ιδιότητας μου έρχομαι σε επαφή με δεκάδες ανθρώπους καθημερινά. Τα τελευταία τρία χρόνια της πανδημίας βέβαια ήταν πολύ πιο απαιτητικά τόσο για εμένα προσωπικά όσο και για τους περισσότερους φαρμακοποιούς, με τον αριθμό των επισκεπτών να αγγίζει νούμερα ρεκόρ!
Εκείνη την εποχή αρκεί να σας πω ότι μόνο από το φαρμακείο μας διανεμήθηκαν μέσω του ΕΟΠΥΥ πάνω από τριάντα χιλιάδες δωρεάν ραπιντ τεστ, ένα απίστευτο νούμερο επισκεψιμότητας!
Τι είναι αυτό που ακούτε από τους ανθρώπους, ποιες είναι οι βασικές ανησυχίες τους για τον τόπο που ζούνε;
Η σχέση που έχουμε αναπτύξει οι περισσότεροι φαρμακοποιοί με τους πελάτες μας, διαφοροποιεί πολλές φορές τον χώρο του φαρμακείου, από έναν χώρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε ένα χώρο που ο ασθενής αισθάνεται τόσο οικεία ώστε να μπορεί να εξωτερικεύσει τον ψυχισμό του. Η επαφή που έχουμε αναπτύξει με τον κόσμο και τα τόσο λεπτά και ευαίσθητα δεδομένα που γνωρίζει ο κάθε φαρμακοποιός για τον ασθενή πελάτη του δημιουργεί μια πολύ μεγάλη άνεση στο να του εκμυστηρεύεται πολύ προσωπικά δεδομένα αλλά και γενικότερες πληροφορίες έτσι ώστε πολλές φορές να φτάνουμε και σε ειδικότερες καταστάσεις που μπορεί να αφορούν και την πόλη μας.
Όσον αφορά συγκεκριμένα προβλήματα του δήμου μας τα γενικότερα παράπονα εξειδικεύονται κυρίως ανάλογα με τις ηλικιακές ομάδες. Έτσι λοιπόν, ένας άνθρωπος της τρίτης ηλικίας, είναι πολύ πιο συχνό να αντιμετωπίζει προβλήματα προσβασιμότητας και μετακίνησης, ειδικώς λόγω ανύπαρκτων ή με κακοτεχνίες πεζοδρομίων, διακυβεύοντας έτσι την ασφάλεια τους και κάνοντας τους λόγω φόβου να μην μετακινούνται. Ειδικότερα, οι συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν κινητικές δυσκολίες βιώνουν εύκολα τον κοινωνικό αποκλεισμό. Πρώτον γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις έτσι ώστε να μετακινηθούν με ασφάλεια αλλά και δυστυχώς δεν υπάρχει και η κατάλληλη παιδεία από την πλευρά των πολιτών να σεβαστούν αυτές τις ιδιαιτερότητες. Πρέπει να δημιουργηθούν λοιπόν από την πλευρά του Δήμου οι προϋποθέσεις για να διευκολύνεται η μετακίνηση των ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες όπως παράλληλα είναι απαραίτητο να εκπαιδευτούν και οι πολίτες έτσι ώστε να μπορούν να συνυπάρχουν και να κινούνται με ασφάλεια στο Δήμο μας όλες οι ευαίσθητες ομάδες.
Ένα ακόμη έντονο πρόβλημα, το οποίο αγγίζει και εμένα προσωπικά οχι μόνο ως επιστήμονα υγείας, αλλά κ ως μητέρα ενος εφήβου, είναι η παραβατικότητα των ανηλίκων, η οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ακμάζει σε όλη τη χώρα. Ειδικά σε δήμους μα μικρότερο και ευκολότερα διαχειρίσιμο αριθμό παιδιών όπως είναι αυτός της Κηφισιάς, πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε βρει λύσεις προκειμένου να πλησιάσουμε αυτά τα παιδιά και να καταλάβουμε τι τα ωθεί στην παραβατικότητα.
Μέσα από ποιο μηχανισμό θα μπορούσε ο δήμος να πλησιάσει τους εφήβους σε μια περιοχή όπως η δική μας;
Τόσο ο δήμος της Κηφισιάς όσο γενικότερα οι δήμοι στην Ελλάδα είναι επανδρωμένοι από εξειδικευμένο προσωπικό και πολύ καλά καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό στις λεγόμενες κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου. Πρόκειται για ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, και άτομα τα οποία εν γένει συνεπικουρούν στο να υπάρχει μια καλύτερη αντιμετώπιση των φαινομένων εντός του δήμου. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ένα από τα αρνητικά που θα μπορούσαμε να προσάψουμε στη σημερινή διοίκηση του δήμου είναι ότι δεν έχουν γνωστοποιηθεί επαρκώς στο κοινό αυτές οι υπηρεσίες και έτσι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι αγνοούν ότι μπορούν να έρθουν σε επαφή με ειδικούς στα όρια του δήμου. Εξυπακούεται ότι στην περίπτωση των παιδιών και των εφήβων απαιτείται η σύμφωνη γνώμη και η συγκατάθεση των γονέων τους. Μια έξυπνη λύση θα ήταν να επιδιώξουμε την συνεργασία ανάμεσα στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων και τον Δήμο.
Πέρα όμως από τα προβλήματα της νεολαίας τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε και ένα πολύ σοβαρό θέμα αυτό της κοινωνικής απομόνωσης των ανθρώπων που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία. Κι επειδή παγκοσμίως έχουμε αύξηση των φαινομένων άνοιας, μιας ασθένειας η οποία δυστυχώς επιδεινώνεται λόγω της περιθωριοποίησης και της μειωμένης κοινωνικής αλληλεπίδρασης, πρέπει να υπάρξει ένας συντονισμός έτσι ώστε να καταγραφούν αυτά τα περιστατικά ανθρώπων που πάσχουν από άνοια και βρίσκονται σε απομόνωση και να γίνει προσπάθεια να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχω έρθει σε επαφή με χιλιάδες πολίτες και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει πολύ καλά χαρακτηριστικά και το μόνο που λείπει είναι ο σωστός συντονισμός. Μπορεί να ακούγεται ρομαντική αυτή η σκέψη αλλά δεν είναι. Ο Έλληνας το έχει αποδείξει σε αναρίθμητες περιπτώσεις. Εάν μπορέσουμε να συντονίσουμε τα καλά χαρακτηριστικά που έχουμε ως έλληνες με ανθρώπους με όραμα από την πλευρά της αυτοδιοίκησης, πραγματικά πιστεύω οτι μπορούμε να δούμε θαύματα.
Ποια άλλα σημαντικά προβλήματα εντοπίζετε στον δήμο μας;
Ένα πολύ σοβαρό εκ των οποίων θα μπορούσαμε να αναφερθούμε είναι η ενδοοικογενειακή βία. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια είναι ένα φαινόμενο το οποίο συναντάμε σχεδόν καθημερινά και απορρέει κυρίως από κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα όπως και η ανεργία. Όλα αυτά οι κοινωνικές υπηρεσίες μπορούν να τα συντονίσουν και να τα αντιμετωπίσουν, κάτι που όμως δεν γίνεται σήμερα ή γίνεται σε πολύ μικρότερο βαθμό, κυρίως λόγω της υποστελέχωσης αυτών των υπηρεσιών.
Εσείς ασχολείστε με τον εθελοντισμό;
Ο εθελοντισμός είναι ένα από τα βασικότερα εφόδια που διαθέτει ένας τόπος και θα πρέπει σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης να βρούμε τρόπους να προτρέψουμε τους νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός έχει πολλές εκφάνσεις. Μπορεί να εφαρμοστεί από τον μικρόκοσμο της οικογένειάς μας μέχρι το σχολείο μας, τον δήμο, την περιφέρεια και ολόκληρη τη χώρα. Κάθε φορά που η χώρα μας βρίσκεται σε κρίση υπάρχουν ομάδες εθελοντών που έρχονται να συνδράμουν ακόμη και από το εσωτερικό. Έτσι κάθε πολίτης ως εθελοντής μαθαίνει τη σημασία της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο και πώς να είναι χρήσιμος στον τόπο του.
Έχει η κοινωνία μας στην εποχή που ζούμε την κουλτούρα αυτής της προσφοράς;
Εδώ υπάρχει ένα παράδοξο, το οποίο έχω διαπιστώσει κι εγώ η ίδια ως μητέρα ενός 13χρονου παιδιού χωρίς αδέρφια. Ενώ βρισκόμαστε χρονικά σε μια περίοδο, την μετά covid εποχή, που λόγω και της απομόνωσης έδωσε μεγάλη δύναμη στο διαδίκτυο δημιουργώντας εικονικές φιλίες και επικοινωνίες, απαραίτητες βέβαια για την εποχή, ταυτόχρονα διαπιστώνουμε ότι ο κόσμος διψάει για μια διέξοδο, διψάει για να προσφέρει, κάτι που είδαμε και πρόσφατα στις καταστροφές στη Θεσσαλία. Αυτή η μικρή φλόγα βοηθά τον άνθρωπο να μην χάσει την ταυτότητα του αλλά να συνεχίσει να είναι άνθρωπος. Ο ανθρωπισμός είναι ο πολιτισμός. Αν χαθεί ο ανθρωπισμός θα χαθεί και ο πολιτισμός.
Υπάρχει η αίσθηση στους περισσότερους ανθρώπους όσον αφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση ότι όταν χρειαστεί να χτυπήσουμε την πόρτα ενός δήμου δεν θα μπορέσουμε να έχουμε πρόσβαση και να εξυπηρετηθούμε. Πως αυτό μπορεί να λυθεί από το συνδυασμό σας; Πως θα ανοίξουν οι πόρτες για τον κόσμο;
Όταν μια παράταξη παραλαμβάνει έναν δήμο δε γνωρίζει εκ των προτέρων σε τι κατάσταση θα τον παραλάβει. Έχουμε όμως ένα εξαιρετικό μαξιλαράκι βοήθειας που δεν είναι άλλο από την τεχνολογία. Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία και τους δίνεται η δυνατότητα να έρθουν σε επαφή και να θέσουν ερωτήματα και ζητήματα του δήμου ηλεκτρονικά προκειμένου να εξυπηρετηθούν άμεσα. Ο εκσυγχρονισμός αυτός βοηθά την επικοινωνία του πολίτη με τη διοίκηση ώστε τα ζητήματα που κατατίθενται να αντιμετωπίζονται άμεσα. Αυτή η διαδικασία βέβαια προϋποθέτει για κάθε πολίτη να γίνει πιο ενεργός μέσα από τα τοπικά συμβούλια, όπου θα ακούγονται τα ζητήματα που απασχολούν την τοπική κοινωνία και τις κατά τόπους γειτονιές. Ο καθένας μπορεί να συμμετέχει, εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα τον εμπνεύσουν ώστε να γίνει ενεργός πολίτης. Αυτή είναι και η δική μας αποστολή. Να εμπνεύσουμε τον κόσμο.
Τι είναι αυτό που σας κάνει να διατηρείτε την αισιοδοξία σας, την κοινωνική σας ευαισθησία και την πίστη ότι ο κόπος σας θα αποδώσει και θα έχει αποτελέσματα;
Η επαγγελματική μου πορεία θεωρώ ότι είναι ένα προσωπικό μου δημιούργημα καθώς έχω δώσει όλον μου τον εαυτό σε αυτό που κάνω, με απόλυτη προσήλωση στον άνθρωπο. Είμαι ευγνώμον γιατί έχω δεχθεί την αγάπη και την υποστήριξη του κόσμου, καθώς χωρίς αυτή δε θα μπορούσα να έχω φτάσει πουθενά. Βλέποντας λοιπόν αυτούς τους πολίτες να δείχνουν μια σωστή ανταπόκριση στην ανιδιοτελή μου προσφορά παίρνω δύναμη ότι αυτή η ανταπόκριση θα συνεχίσει να υφίσταται και στην προσφορά μου μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση. Πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας να δεσμευτούμε ότι θα γίνουμε εμπνευστές μια νέας πραγματικότητας που θα φέρει τους δημότες πιο κοντά στο δήμο τους και θα τους παροτρύνει να είναι ενεργοί.
Προσωπικά βρίσκομαι πάντα εύκολα προσβάσιμη προς το κοινό και έχω πάντα την πόρτα μου ανοιχτή. Ο υποψήφιος δήμαρχός μας, ο Βασίλης Ξυπολιτάς, δεσμεύεται γι’ αυτό το πρόσωπο το κοινωνικό και έχει κάνει μια πάρα πολύ καλή επιλογή στα άτομα που απαρτίζουν το ψηφοδέλτιο της παράταξής μας, έτσι ώστε άνθρωποι που μέχρι και σήμερα βρισκόμασταν κοντά στον πολίτη να μπορούμε να το κάνουμε και την επόμενη μέρα.
Ποιες είναι οι ανάγκες των ανθρώπων σε ψυχικό και σε σωματικό επίπεδο; Συνδέεται η ψυχική με τη σωματική μας υγεία;
Μπορώ να μιλήσω εμπειρικά μέσα από τους δικούς μου πελάτες και επιστημονικά μέσα από την φαρμακολογία. Προσωπικά μιλώντας θεωρώ ότι η ψυχή είναι η βάση για την υγεία μας. Ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα δεν μπορεί να είναι υγιής και στο σώμα του, εξ’ ου και αυτό που λέμε, ότι ο άνθρωπος σωματοποίει το άγχος, τη θλίψη και γενικότερα το ψυχολογικό γίγνεσθαι. Τα τελευταία χρόνια η πανδημία του κορωνοϊού έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αύξηση αυτού του φαινομένου. Πολλοί άνθρωποι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την ψυχολογική πίεση του αποκλεισμού, του άγχους και του φόβου που προκάλεσε αυτή η νόσος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αύξηση κατανάλωσης αντίψυχωσικων και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σύμφωνα και με στοιχεία που δόθηκαν από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας.
Ορμώμενη από αυτό θα ήθελα να πω ότι ο εθελοντισμός είναι μια μορφή θεραπείας για τον άνθρωπο. Η αλληλοβοήθεια είναι και αυτή μια μορφή ψυχοθεραπείας γιατί ασχολείσαι με κάτι άλλο εκτός από τα προβλήματά σου και τελικά η ίαση της ψυχής έρχεται μέσα από τη βοήθεια που προσφέρεις σε κάποιον άλλο χωρίς να ασχολείσαι μόνο με τον εαυτό σου. Είναι αλτρουιστικό και δεν χαρακτηρίζει τους πάντες αλλά αυτή είναι η βάση για έναν άνθρωπο που επιδιώκει να είναι χρήσιμος στο κοινωνικό σύνολο.
