Η Εριέττα Κούρκουλου, κόρη της Μαριάννας Λάτση και του Νίκου Κούρκουλου, γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1993. Έχει ακόμα τέσσερα αδέρφια, τον Φίλιππο Κούρκουλου, τον Πάρη Κασιδόκωστα από τον πρώτο γάμο της μητέρα της και τα παιδιά από τον πρώτο γάμο του πατέρα της, Άλκη Κούρκουλο και Μελίτα Κούρκουλου – Κυριακοπούλου.
Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών και σπούδασε μόδα στη σχολή Saint Martins του Λονδίνου και Κοινωνιολογία. Το 2011 απέκτησε το δικό της ατελιέ μόδας. Τον Ιούλιο του 2020 παντρεύτηκε στη Μύκονο τον αγαπημένο της, επιχειρηματία Βύρωνα Βασιλειάδη. Το ζευγάρι, όπως έχει αποκαλύψει η Εριέττα Κούρκουλου, έχει 16 χρόνια διαφορά και πέρασε αρκετές δοκιμασίες στην προσπάθειά του να αποκτήσει απογόνους.
Η Ερριέτα επιλέγει να αποτυπώνει συχνά στο Instagram τις βαθύτερες σκέψεις της και πολλές φορές συγκλονίζουν τα γεμάτα αλήθεια λόγια της, αφού προκύπτουν μέσα από εμπειρίες που μοιράζεται η ίδια προκειμένου να βοηθήσει. Πρόσφατα σε ανάρτησή της αναφέρθηκε στο αν είναι εγωιστικό να κάνουμε παιδιά σήμερα, με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε γύρω μας, έχοντας και η ίδια βιώσει αυτή την αγωνία που ζει κάθε γυναίκα που επιθυμεί να γίνει μητέρα.
«Είναι εγωιστικό να κάνουμε παιδιά την σήμερον ημέρα; Αυτή η ερώτηση βασανίζει συχνά το μυαλό μου αλλά και το μυαλό πολλών σκεπτόμενων μαμάδων τις οποίες συναναστρέφομαι.
Κάθε μέρα αντικρίζουμε νέες εικόνες φρίκης ενός κόσμου που όχι απλά έχει χάσει την έννοια της ενσυναίσθησης, αλλά δείχνει να αψηφά εντελώς την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Η επαρχία πνίγεται, τα νησιά μας καίγονται, τα πολεμικά μέτωπα αυξάνονται, μαμάδες και μωρά δολοφονούνται και ολόκληρες οικογένειες ξεριζώνονται από τον τόπο τους με τον χειρότερο τρόπο.
Μέσα σε αυτό τον χαμό, είναι φυσικό να χάνεται καμία φορά η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και να φοβόμαστε τόσο για τα παιδιά μας, που να φτάνουμε στο σημείο να αναρωτηθούμε εάν θα ήταν καλύτερο να μην τα είχαμε φέρει στον κόσμο.
Όμως χωρίς τα δικά μας παιδιά, τα χαμογελαστά παιδιά που παίζουν στο χώμα και ζουν ξένοιαστα – τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, ποιος θα υπάρχει αύριο για να καταπολεμήσει την σαπίλα και να αντισταθεί στην αδικία;
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που νοιάζονται, που απλώνουν το χέρι τους για να προσφέρουν βοήθεια εκεί που υπάρχει ανάγκη!
Έχουμε ανάγκη από παιδιά που θα μυρίσουν το λουλούδι αντί να το κόψουν, παιδιά που θα πετάξουν στον κάδο το πεταμένο μπουκάλι κάποιου άλλου στην παιδική χαρά, παιδιά που θα υπερασπιστούν τον συμμαθητή τους που δέχεται bullying στο σχολείο… παιδιά που θα ονειρευτούν και θα αφιερώσουν τις ζωές τους σε μια προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο.
Μπορεί η κληρονομιά που αφήνουμε στα δικά μας παιδιά να είναι επιεικώς απογοητευτική, όμως με τα σωστά εφόδια ίσως έχουν εκείνα την ευκαιρία να αφήσουν κάτι αξιόλογο στα δικά τους παιδιά.»
Σε παλαιότερη ανάρτησή της είχε αναφερθεί στις κρίσεις πανικού που την ταλαιπωρούσαν και πόσο το άγχος της είχε σωματοποιηθεί με αποτέλεσμα να ταλαιπωρείτε πιστεύοντας ότι πάθαινε ανακοπή.
«Δεν είχα ιδέα τι ήταν οι κρίσεις πανικού, μέχρι το βράδυ που με μετέφερε ένας φίλος μου στα επείγοντα του Ωνασείου στις 3 το πρωί, γιατί ήμουν πεπεισμένη ότι θα πάθαινα ανακοπή. Από εκείνη την ημέρα, άλλαξε η ζωή μου… μάλλον για πάντα. Μετά από αυτό το περιστατικό, πέρασα έναν χρόνο με πολλαπλές κρίσεις πανικού, καθημερινά. Όταν οδηγούσα, όταν καθόμουν για καφέ με τις φίλες μου, όταν ήμουν σε ένα περιβάλλον που δεν μου ήταν γνώριμο, ακόμα και στην σχολή μου, όπου ήξερα ότι δεν μπορούσα να σηκωθώ να φύγω από την αίθουσα.
Πριν προλάβω να καταλάβω το πώς και το γιατί, αυτό το σωματοποιημένο άγχος είχε κυριεύσει την ζωή μου. Έφτασα σε ένα σημείο που για πρώτη φορά ένιωσα ότι έχανα το μυαλό μου, ενώ δεν μπορούσα να ελέγξω ούτε το ίδιο μου το σώμα. Ήξερα ότι είχα την επιλογή να πάρω χάπια, αλλά έχοντας κόψει πρόσφατα το τσιγάρο δεν ήθελα να ξανά – εθιστώ σε τίποτα ποτέ μου. Το ότι επιβίωσα και κατάφερα τελικά να ξεπεράσω αυτή την φάση της ζωής μου, είναι μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερή μου προσωπική επιτυχία», έχει εξομολογηθεί για τις κρίσεις πανικού.»
Οι ευαισθησίες της Εριέττας Κούρκουλου την έχουν οδηγήσει στο να απλώνει ένα χέρι βοηθείας σε όποιον το έχει ανάγκη. Συγκεκριμένα είναι Πρόεδρος και Ιδρύτρια των συλλόγων Save a Greek Stray και A Promise to Animals καθώς και πρόεδρος του Ιδρύματος Φροντίδας για Μικρούς Ήρωες «Ματίλντα».
