<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Γεια σας και παλι. Αφου ο αντρας μου 48 ετων απιστησε δειχνει πως δεν θελει να χαλασει το γαμο μας ο οποιος κραταει 25 ολοκληρα χρονια. Αποφασισα να πολεμησω και εγω γιαυτο.. Τι σταση θα πρεπει να κρατησω θα ηθελε να μην πει τιποτα αν ειναι δυνατον. Δεν εκφραζει τα συναισθηματα του και αποφευγει καθε ειδους συζητηση. Ειναι ικανος εαν τον πιεσω να το βαλει στα ποδια. Τον διευκολυνα οσο μπορουσα αλλα θελω κατι να μου πει. Λετε συχνα για επικοινωνια στο ζευγαρια αλλα πρεπει και οι δυο να μιλανε. Πως να το διαχειριστω; </span></p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</p>
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: justify;">Τα λόγια σας αποπνέουν αποφασιστικότητα ("αποφάσισα να πολεμήσω") και βεβαιότητα ("τον διευκόλυνα όσο μπορούσα", "είναι ικανός εαν τον πιέσω να το βάλει στα πόδια"). Η βεβαιότητά σας όμως ακυρώνει την αποφασιστικότητά σας. Πως θα μπορούσατε να πείσετε κάποιον που αν τον πιέσετε θα το βάλει στα πόδια; Αναρωτιέμαι μήπως μέσα στον τρόπο σας βάζετε το θυμό σας ο οποίος φυσικά δεν είναι αδικαιολόγητος, όμως δεν είναι και στοιχείο που πείθει κάποιον να συμμετέχει σε μια συζήτηση. Φυσικά και πάλι είναι αναμενόμενο να αναρωτηθείτε με τη σειρά σας "μα καλά, είμαι απατημένη, είμαι διατεθειμένη να διευκολύνω και να συζητήσω και αυτός δε δέχεται το θυμό μου;" Εδώ τα πράγματα είναι που μπερδεύονται συνήθως στην προσπάθειά μας να κάνουμε διάλογο. Η λύση που σας προτείνω είναι να δώσετε χώρο και χρόνο σε σας και το σύζυγό σας να ηρεμήσετε, να ξεκουραστείτε, να πάρετε την απόσταση που χρειάζεται από το τραυματικό γεγονός. Μ'αυτό τον τρόπο θα εκπληρωθεί ίσως η επιθυμία σας να εκφραστεί. Ένα θέμα είναι αν τελικά αυτό που θα σας πει μετά από το χρόνο που θα δώσετε είναι κάτι που σας πληγώνει η όχι. Αν εστιάζετε μόνο στο ότι θέλετε μια εξήγηση τότε ο χρόνος, η υπομονή και μια καλή φίλη είναι οι σύμμαχοί σας. Βγάλτε την έντασή σας μετουσιώοντάς την σε δραστηριότητες οι οποίες αποκαθιστούν την ηρεμία σας. Ζωγραφίστε, πηγαίνετε πεζοπορία, χορό, μια εκδρομή, κάντε μια ανανέωση στο χώρο σας, φροντήστε τον εαυτό σας. Απ'αυτή την ηρεμία θα βρει αφορμή ο σύζυγός σας για να σας μιλήσει και να σας δώσει την εξήγηση που έχετε ανάγκη.</span></div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><strong>Kαι λίγα λόγια για τον ειδικό που σας απάντησε:</strong></span></p>
<div>
<div id="finalArticleContent">
<p style="text-align: justify;">"Λέγομαι Δημήτρης Κατσαρός, έχω γεννηθεί στο Χολαργό τον Ιούνιο του 1984 και σχεδόν όλη μου τη ζωή έζησα στην Αθήνα όπου πήγα σχολείο και σπούδασα ψυχολογία στην Πάντειο. Εργάστηκα σε διάφορους χώρους εκτός αυτού που σπούδασα. Στο στρατό ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα ενεργά ως ψυχολόγος απαντώντας στη γραμμή sos υποστήριξης του Πολεμικού Ναυτικού καθ'όλη τη διάρκειά της θητείας μου. Σήμερα ιδιωτεύω ως θεραπευτής και ειδικεύομαι στην ομαδική ανάλυση με ψυχοδυναμικού τύπου προσέγγιση στην εταιρεία Hope in Ga με έδρα την Κηφισιά. Ταυτόχρονα είμαι διαχειριστής της εταιρίας Eurosynapsis.ΙΚΕ με ιδρυτή τον πατέρα μου, η οποία παρέχει υπηρεσίες νευρολογίας και ψυχολογίας. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ ο άνθρωπος ως άτομο και ως έννοια και πολλές φορές θεωρώ ότι δεν πρόκειται για εργασία αλλά για μια παράξενη και όμορφη αναζήτηση. Κατά τα άλλα μου αρέσει η γυμναστική, η μουσική, η ζωγραφική και οι θετικές επιστήμες."</p>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>