<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστης μας ρωτά: </span></p>
<p><span>Πολλες φορες νευριαζω και κορυφωνεται ο θυμος μου οταν μου καρφωθει μια κακη σκεψη στο μυαλο. Αυτο συμβαινει συχνα με την γυναικα μου και την υποψιαζομαι χωρις να υπαρχει ιδιατερος λογοςεχουμε φτασει στα ορια μας και οι δυο, τι να κανω;</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<p><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" /></span></p>
<div>Αυτό που καταλαβαίνω από την φράση "κορυφώνεται ο θυμός μου όταν μου καρφωθεί μια σκέψη στο μυαλό" είναι πως θυμώνετε μάλλον με κάτι που σκεφτήκατε για αυτό που σας θυμώνει παρά για μια συμπεριφορά που να προέρχεται απ' το εξωτερικό περιβάλλον την οποία να νιώθετε εξοργιστική.</div>
<div>Συνεπώς ο θυμός σας είναι μάλλον αποτέλεσμα της σκέψης σας παρά της σχέσης σας με τον κόσμο (ή τη γυναίκα σας). Αυτό είναι κάπως μπερδευτικό σα συμπέρασμα γιατί αν σταματήσετε να εμπιστεύεστε το θυμό σας μπορεί να νιώσετε ότι παραείστε πράος και αυτό μπορεί να το εκμεταλλευτούν οι άλλοι. Όμως η σταθερότητα της θέσης και η επιμονή είναι διαφορετική από το θυμό. Στην πρώτη περίπτωση εξηγείτε τη θέση σας ή το φόβο σας και τί χρειάζεστε για να συνδιαλλαγείτε με ήρεμο και σταθερό τόνο. Αυτό εξασφαλίζει τη συνέχεια της κουβέντας και της επικοινωνίας. Στη δεύτερη περίπτωση περισσότερο παραπονιέστε που κάποιος "δεν κατάλαβε", "δεν είδε", "δε συνειδητοποίησε" και διαφεύγει του διαλόγου ποιος είναι ο σκοπός μιας τέτοιας κατάδειξης. Ίσως η έκφραση του πόνου; Της πικρίας; </div>
<div dir="ltr">Αυτό που χρειάζεται και ίσως θέλει αρκετή εξάσκηση είναι την ώρα που πάτε να θυμώσετε πολύ να εξετάσετε περισσότερο το τι συμβαίνει στο περιβάλλον, τις προθέσεις των ατόμων που συζητάτε και τα λοιπά, παρά τα συμπεράσματα που έχετε ήδη βγάλει και σας έχουν ωθήσει στην έκρηξη. </div>
<div dir="ltr"> </div>
<div dir="ltr"> </div>
<p><span><br /></span></p>