Πένθος: Όταν η γυναίκα ξαφνικά χάνει τον άνδρα της

08/09/2015
Ομάδα Σύνταξης
Απώλεια – πένθος

Αναγνώστριά μας ρωτά: 
Έχασα το συντροφο μου αιφνιδια και αναπαντεχα ηταν τα παντα για μενα ολη μου η υπαρξη δεν πρεπει να υπαρχει πιο μεγαλος πονος δε θελω να ζω πια πρεπει γιατι εχω 3 παιδια οχι πολυ μικρα αλλα με χρειαζονται δεν εχουν παρει ακομα το δρομο τους δε θα τα καταφερω βουλιαζω καθε μερα οτι και να κανω και οι υποχρεωσεις ειναι πολλες…
Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Άννα Κανδαράκη 
<img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/kandarakineww.jpg&amp;amp;amp;amp;amp;amp;width=248?" alt="Άννα Κανδαράκη" />
 
Ο αιφνίδιος θάνατος κοντίνου μας προσώπου είναι μια δύσκολη κατάσταση καθώς μας βρίσκει απροετοίμαστους να αντιμετωπίσουμε την απώλεια και να αποχαιρετήσουμε τον άνθρωπο μας. Πολλές φορές οταν υπάρχουν δυσκολίες, υποχρεώσεις και πρακτικά προβλήματα μας εμποδίζουν να βιώσουμε το πένθος μας, να στεναχωρηθούμε, να πονέσουμε και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να μπει ομαλά στα καινούργια δεδομένα της ζωής. 
 Στο σύντομο , αλλά πολύ ουσιαστικό , μηνυμα σου δε μας αναφέρεις πριν πόσο καιρό έχασες το σύντροφο σου. Εχει σημασία καθώς όντως ο χρόνος απαλύνει τον πόνο και μέσα στα πλαίσια ενός φυσιολογικού πένθους είναι λογικό στην αρχή να βιώνουμε άρνηση, θυμό, θλίψη και μονάχα τότε και μετά απο αρκετό χρόνο έρχεται η διαπραγμάτευση με την καινούργια πραγματικότητα και τέλος η αναζήτηση σε νέες πηγες χαράς και ζωής. 
 Ο τρόπος που μιλάς για τον άνθρωπο που έχασες είναι γεμάτος φροντίδα αλλά συγχρόνως και απόγνωση , είναι απαραίτητο να επιτρέψεις στον εαυτό του να δυσκολευτεί και να ζητήσει βοήθεια απο εναν ειδικό ψυχικής υγείας προκειμένου να μιλήσεις και να βιώσεις το πένθος σου χωρίς όμως να βουλιάξεις σε αυτό. Οχι μόνο για τα παιδια σου, τα οποία έχουν να είναι για σενα ξανά πηγή ζωής και οχι λόγος για να σε κρατάνε απο το θάνατο, αλλά και για σενα την ίδια.