<p style="text-align: justify;"><strong><em>Εχω ενα κοριτσακι 5 χρονων τριτο και μικροτερο μετα απο δυο αγορια 13 και 12 χρονων Απο περυσι που ξεκινησε το προνηπιο μεχρι και σημερα ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ που την πηγαινω κλαιει και δεν θελει να κατσει στο σχολειο Αυτο γινεται για δεκα περιπου λεπτα και μετα συμμετεχει κανονικα Εγω αναγκαστικα την αφηνω αφου της εξηγησω οτι πρεπει να καθησει στο σχολειο να παιξει κτλ γιατι δεν θεωρω σωστο να την παρω παλι σπιτι Τι να κανω; Πως θα της εξηγησω οτι δεν χρειαζεται να κλαιει καθε πρωι; Απο οτι μου λεει δεν εχει γινει κατι απλα θελει να κλαιει λιγο</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Ευχαριστω εκ των προτερων</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Στο ερώτημά σας απαντά η Μυταυτσή Στέλλα Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος (MSc), Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Αγαπητή αναγνώστρια, Το άγχος αποχωρισμού στα παιδιά είναι ένα συχνό φαινόμενo, που δυσκολεύει τους γονείς και τους δημιουργεί προβληματισμούς σχετικά με την ομαλή ένταξη του παιδιού τους στο σχολείο. Ενώ αποτελεί μία φυσιολογική αντίδραση του παιδιού (στα προσχολικά χρόνια και συνήθως μέχρι και τα 6 έτη περίπου) που αποχωρίζεται για πρώτη φορά την ‘’αγκαλιά’’ της μητέρας του, μπορεί να λάβει διαστάσεις διαταραχής σε ορισμένες περιπτώσεις και υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Απ’όσο αναφέρετε, το παιδάκι σας κλαίει, αλλά μετά από λίγα λεπτά εντάσσεται κανονικά στις δραστηριότητες του σχολείου. Αρχικά, θα πρέπει να κατανοήσετε ότι είναι οι πρώτες επαφές με το σχολείο για το κοριτσάκι σας και είναι φυσιολογικό να την ξενίζει όλο αυτό. Από την άλλη όμως, θα πρέπει να διερευνήσετε και το δικό σας άγχος σε σχέση με την κατάσταση και να προσπαθήσετε να το κατευνάσετε, ώστε να μην το μεταδίδετε στο παιδί. Θα μπορούσατε συγκεκριμένα, να συζητήσετε με απλές και κατανοητές κουβέντες μαζί της, για τα πράγματα που μπορεί να κάνει κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο σχολείο, τους φίλους με τους οποίους θα παίζουν μαζί και γενικότερα να χρησιμοποιείτε θετικό πρόσημο στα λόγια σας, που θα ενθαρρύνουν το παιδί. Ακούστε τις ανησυχίες του παιδιού και αφήστε το να εκφράσει τα συναισθήματά του. Είναι πολύ σημαντικό να δείχνετε κατανοήση στα συναισθήματα του παιδιού σας. Ακόμα, το πρωί που πηγαίνετε στο σχολείο, μην αφιερώνετε υπερβολικό χρόνο να εξηγείτε γιατί πρέπει να μείνει στο σχολείο. Με τον τρόπο αυτό, έμμεσα ενισχύετε την ήδη υπάρχουσα συμπεριφορά. Θα ήταν σκόπιμο, όταν φτάσετε στο προάυλιο, να την χαιρετήσετε με μία ζεστή αγκαλιά κι ένα φιλί και να της γνωστοποιήσετε την ώρα που θα επιστρέψετε για να την πάρετε. Έτσι, το παιδί ανακουφίζεται από το άγχος που ενδεχομένως του προκαλλεί αυτός ο αποχωρισμός, αφού γνωρίζει ότι υπάρχει συγκεκριμένη ρουτίνα που ακολοθείται. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε να ενισχύουμε την επιθυμητή συμπεριφορά, όταν αυτή συμβαίνει κι όχι να τιμωρούμε την ‘’ανεπιθύμητη’’. Εάν από την άλλη, δεν παρατηρείτε κάποια αλλαγή με το καιρό, θα ήταν σκόπιμο να επισκευθείτε κάποιον παιδοψυχολόγο, ο οποίος θα σας συμβουλέψει και θα σας βοηθήσει εκτενώς στο πρόβλημά σας. Ελπίζω να σας βοήθησα. Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε ξανά για ό,τι χρειάστείτε. </span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Με εκτίμηση, Στέλλα Μυταυτσή, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος (MSc), Γνωσιακή Συμπεριφρική Ψυχοθεραπεύτρια</span></span></p>