Εκρήξεις θυμού: Τι μπορεί να κάνει η οικογένεια ενός ανθρώπου με επιθετική συμπεριφορά;

Θα ήθελα να σας ρωτήσω για ένα θέμα που αντιμετωπίζει ο άντρας μου όλα αυτά τα χρόνια. Είναι πολύ οξύθυμος και ξεσπάει σε εμάς. Έχει εκρήξεις θυμού χωρίς ενδείξεις βίας, αλλά τσακωνόμαστε συχνά, κρατάει πολλά μέσα του και είναι σαν να ζηλεύει όσους έχω δίπλα μου: το παιδί μου, την πεθερά του κτλ. Συνέχεια λέει ότι εμείς φταίμε που τον θυμώνουμε, συμπεριφέρεται περίεργα και στον χθεσινό μας καυγά ακόμα πιο περίεργα… Χθες, όπως και κάθε άλλη φορά, ήρθε αντιμέτωπος με την κόρη μου (14 ετών) που προσπαθούσε να του μιλήσει και να συζητήσουν ήρεμα έτσι ώστε να καταλάβει γιατί θυμώνει και τι του προκαλεί αυτόν τον εκνευρισμό. Φώναζαν συνεχεία ενώ προσπαθούσε η κόρη μου να του μιλήσει ήρεμα. Εκείνος δεν ηρεμούσε νομίζει ότι εμείς είμαστε εναντίον του…

Δεν συμμετέχει πουθενά μαζί μας, δεν δέχεται πλάκες, θίγεται πανεύκολα, αμέσως λέει υβριστικές λέξεις και εκνευρίζεται και γενικά ζει μέσα στο άγχος και στον θυμό… Πάντα νομίζει ότι λέμε πράγματα εναντίον του ότι τον κοροϊδεύουμε και τον θεωρούμε τρελό.

Χθες η κόρη μου του είπε να μην κρατάει μέσα του πράγματα και αν δεν θέλει να επιβαρύνει εμάς με τα προβλήματα του να τα πει σε κάποιον που είναι η δουλειά του και να πάει σε έναν ψυχολόγο. Όταν το άκουσε τρελάθηκε, γιατί νομίζει ότι τον θεωρούμε τρελό και η κόρη μου προσπάθησε να του εξηγήσει ότι ο ψυχολόγος δεν είναι για τρελούς, αλλά για ανθρώπους που έχουν ανάγκη να μιλήσουν και να πάρουν συμβουλές.

Η κόρη μου επειδή θέλει να ασχοληθεί με την ψυχολογία, θεώρησε χθες πως μπορεί να έχει… «Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή» και όντως τα συμπτώματα που μας διάβασε και μας είπε, ταίριαζαν εκτός από τη βίαιη συμπεριφορά. (Παρόλο που καμία φορά πάει να πιάσει ένα αντικείμενο και να μας το πετάξει, αλλά μετά το ξανα-αφήνει κάτω γιατί είναι σαν να το ξανασκέφτεται…)

Και θα ήθελα να μου πείτε τι είναι αυτό που έχει, πώς αντιμετωπίζεται γιατί φοβόμαστε μην οδηγηθεί σε ακραίες καταστάσεις. Είμαι 40 χρόνων και δεν μπορώ να ζω έτσι… Είναι πραγματικά δύσκολο γιατί όποτε βγαίνουμε όλοι μαζί πάντα καταλήγει σε καυγά γιατί θα εκνευριστεί χωρίς λόγο. Συμπεριφέρεται περίεργα σαν να έχει βάλει κάτι στο μυαλό του…

Στο ερώτημά σας απάντησε η Μαρία Κούκνη, Ma Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος

Η εικόνα του συζύγου που παρουσιάζεται μέσα από τα λεγόμενά σας οδηγεί στο συμπέρασμα πως πρόκειται για κάποιον που χρειάζεται βοήθεια στο να μπορέσει να διαχειριστεί τον θυμό του ή ό,τι για εκείνον είναι στρεσσογόνα κατάσταση.

Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές υπάρχει άρνηση από την πλευρά του ατόμου που βρίσκεται σε «δυσκολία» στην αντιμετώπιση είτε του ίδιου του προβλήματος, είτε των επιπτώσεων που έχει στο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον.

Καλό θα είναι η κόρη σας να αποφορτιστεί από τον ρόλο του να «βρει και να δώσει διάγνωση» σε αυτή την κατάσταση. Θα είναι πολύ ανακουφιστικό – απαραίτητο, εσείς ως σύζυγος να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ψυχίατρο ώστε να μπορέσετε να κατανοήστε την κατάσταση, να μπορέσετε να οριοθετήσετε όλα αυτά που προκύπτουν και κυρίως να μπορέσετε να συμπεριλάβετε συναισθηματικά την κόρη σας. Ίσως και το ίδιο το παιδί να χρειάζεται να μιλήσει σε κάποιον ειδικό προκειμένου να κατανοήσει και να αντέξει αυτή τη γονεϊκή φιγούρα.

Το πώς ο σύζυγος θα μπορέσει να δεχτεί βοήθεια, είναι κάτι που κυρίως εξαρτάται από τον ίδιο. Σε περιπτώσεις έντονων καταστάσεων και βίας, υπάρχουν οικογένειες που έχουν παρέμβει με εισαγγελική παρέμβαση και έχουν οδηγήσει το άτομο που βρίσκεται σε «κρίση» σε κάποιο κατάλληλο περιβάλλον νοσηλείας. Επίσης υπάρχουν ψυχίατροι, οι οποίοι λόγω των ιδιαιτέρων καταστάσεων, μπορούν να έρθουν οι ίδιοι στο οικογενειακό περιβάλλον ώστε να έχουν μια πρώτη εικόνα.

Τέλος υπάρχουν τα εξωτερικά ιατρεία των Δημόσιων Νοσοκομείων στις ψυχιατρικές πτέρυγες (Ευαγγελισμός, Αιγινήτειο) που μπορείτε να απευθυνθείτε.

Σχετικά άρθρα