Το ψυχιατρικό προφίλ του 19χρονου που έσπειρε τον θάνατο στο σχολείο στις ΗΠΑ: Έκπτωτος, μοναχικός και εθισμένος στη βία

«Ορκίζομαι στον Θεό ότι θα αιματοκυλίσω αυτό το σχολείο», φέρεται να είχε πει πριν μήνες ο δράστης της πολύνεκρης «τυφλής» επίθεσης στο αμερικανικό σχολείο στις ΗΠΑ και δυστυχώς τήρησε τον μακάβριο όρκο του.

Συνολικά 17 άνθρωποι έπεσαν νεκροί και 50 τραυματίστηκαν από τα πυρά του 19χρονου Νίκολας Κρουζ, ο οποίος εισέβαλε χτες στο Stoneman Douglas High School, ενεργοποίησε τον συναγερμό για πυρκαγιά και στη συνέργεια ξεκίνησε να θερίζει ζωές μαθητών και καθηγητών.

Βυθισμένη στο πένθος όλη η Αμερική προσπαθεί -για άλλη μια φορά- να καταλάβει να δώσει μια εξήγηση στο τι έφταιξε, τι ήταν αυτό που ώθησε τον 19χρονο να αρπάξει το ημιαύτοματο AR-15 και σπείρει τον θάνατο.

«Ορκίζομαι στον Θεό ότι θα αιματοκυλίσω αυτό το σχολείο»

Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι ο Νίκολας Κρουζ είχε αποβληθεί από το σχολείο και στο ότι, όσο φοιτούσε εκεί, οπλοφορούσε πολύ συχνά και ερχόταν σε προστριβές με πολλούς δασκάλους. Ένας συμμαθητής του, τον είχε ρωτήσει πριν έναν χρόνο, στην είσοδο του σχολείου: «Τι έχεις;»

«Δεν ξέρω, ορκίζομαι στον Θεό ότι θα αιματοκυλίσω αυτό το σχολείο», ήταν η απάντηση του Κρουζ.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Αν και δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα σε ποιο βαθμό, φαίνεται πως ο 19χρονος ενδεχομένως να αισθανόταν «ότι δεν τον καταλάβαιναν, δεν τον υποστήριζαν, αισθάνθηκε “απ’ έξω” γιατί φαίνεται να κινήθηκε εκδικητικά. Ήταν ενδεχομένως μια κίνηση απέναντι σε αυτά που θεωρούσαν όλοι οι άλλοι για τον ίδιο. Σίγουρα ένιωθε ότι τον απέκλειαν, αισθανόταν ‘έκπτωτος’», εξηγεί ο συνεργάτης του boro.gr, ψυχίατρος Γεώργιος Φλώρος.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο 19χρονος είχε προσχεδιάσει την επίθεση: Φορούσε αντισφυξιογόνα μάσκα, είχε καπνογόνα και ενεργοποίησε τον συναγερμό για πυρκαγιά ανοίγοντας πυρ αδιακρίτως. Φαίνεται ότι γνώριζε πώς θα αντιδράσουν όλοι σε περίπτωση ενεργοποίησης του συναγερμού για πυρκαγιά…

Μάλιστα άνοιξε πυρ τυφλά, κι όχι εναντίων συγκεκριμένων προσώπων. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν προσωποποιεί. Η αντίληψή του φαίνεται να είναι «είμαι μόνος μου και όλοι οι υπόλοιποι είναι εχθροί».

Εθισμένος στη βία και στα όπλα

Από φωτογραφίες και μηνύματα που ο 19χρονος μακελάρης είχε αναρτήσει στα social media, φαίνεται πως του άρεσε ποζάρει με όπλα. Σύμφωνα μάλιστα με την «New York Post» είχε κάνει θεραπεία για να απεξαρτηθεί από τον εθισμό στη βία και τα όπλα.

Είναι δόκιμος ο όρος «εθισμός στη βία»;

«Σίγουρα είναι δόκιμο να μιλήσεις για μια απευαισθητοποίηση από τη βία, από το αίμα, από τις βίαιες πράξεις, από μια υπο-κουλτούρα γύρω από τα όπλα. Γιατί πλέον μέσα από το διαδίκτυο, αλλά ακόμη και από mainstream προγράμματα, βλέπουμε μια αποθέωση της βίας, της φρίκης, των σκοτωμών», απαντά ο κ. Φλώρος, επισημαίνοντας μάλιστα ότι ταινίες με «πλούσια» απεικόνιση βίας, όπου ο πρωταγωνιστής θερίζει τους πάντες στο πέρασμά του, θεωρούνται «κατάλληλες»!

«Είναι μια κουλτούρα της βίας και μια αποθέωση της βίας», λέει χαρακτηριστικά, «που βλέπουμε στην Αμερική και εσχάτως και στην Ευρώπη».

«Δεν είναι φυσιολογικό για έναν άνθρωπο να θέλει να σκοτώσει. Υπάρχουν κάποιοι φραγμοί. Είναι ένα ερωτηματικό εάν τους φραγμούς αυτούς υπέσκαπτε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η έκθεση σε βίαιες σκηνές και πρακτικές», προσθέτει.

Η απουσία των γονιών

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο 19χρονος είχε χάσει και τους δύο του γονείς. Η μητέρα του 19χρονου είχε πεθάνει την 1η Νοεμβρίου, ενώ πριν από αρκετά χρόνια ο Κρουζ είχε χάσει και τον πατέρα του. Σύμφωνα με την αδερφή της μητέρας του ο Νίκολας Κρουζ αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Μετά τον θάνατό της, τη φροντίδα των αδελφών Κρουζ ανέλαβε ένας οικογενειακός φίλος, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στο σπίτι μιας άλλης φιλικής του οικογένειας.

Η απουσία των γονιών μπορεί να ενίσχυσε αυτήν την «απευαισθητοποίηση από τη βία»;

«Μπορεί ναι, μπορεί και όχι», απαντά ο κ. Φλώρος. «Η αίσθηση ότι έχεις οικογένεια είναι ένα στοιχείο ελέγχου. Όποτε σίγουρα δεν βοήθησε η απουσία οικογένειας».

Σε αυτά τα περιστατικά, «συνήθως βλέπουμε ανθρώπους που δεν έχουν άλλες σχέσεις, είτε ερωτικές, είτε οικογένειες. Οπότε υπάρχει ένα κοινό στοιχείο: ο δράστης αισθάνεται μόνος. Ως εκ τούτου, πρέπει να δούμε κατά πόσο μπορεί να αισθάνθηκε ότι δεν τον καταλάβαιναν, δεν τον υποστήριζαν, ότι αισθάνθηκε έκπτωτος. Ήταν ενδεχομένως μια κίνηση απέναντι σε αυτά που θεωρούν όλοι οι άλλοι. Ένιωθε ίσως ότι τον απέκλειαν σε κάποιο βαθμό».

Κι εδώ είναι που έρχεται ο ρόλος των κοινωνικών υπηρεσιών που όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος δεν μπόρεσαν να παρέμβουν εγκαίρως για να αποτραπεί το τραγικό γεγονός. Άλλωστε και ο σερίφης Ίσραελ που χειρίστηκε την υπόθεση, φρόντισε εξ αρχής να τονίσει πόσο σημαντικό είναι να αναφέρονται στις αρχές συμπεριφορές σαν κι αυτές που είχε δείξει ο Κρουζ.

Σχετικά άρθρα