θα ήθελα να με συμβουλέψετε στο πως  να αντιμετωπίσω την άσχημη συμπεριφορά του γιου μου. Είναι 13 ετών, έχουμε πολύ καλή σχέση αλλά όταν δεν του κάνω τα χατίρια με βρίζει και μιλάει πολύ άσχημα και προσβλητικά. Φυσικά δεν του έχω συμπεριφερθεί ποτέ άσχημα, καθώς είμαι κατά της σωματικής και λεκτικής βίας. Δεν του έχω μιλήσει ποτέ με άσχημο τρόπο δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο μου συμπεριφέρεται έτσι.

Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας

Συνήθως ένας γονέας ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του παιδιού του είτε με αυταρχικό είτε με υποχωρητικό/ενδοτικό τρόπο.

Στην πρώτη περίπτωση ο γονέας δεν υπολογίζει και δεν σέβεται τις ανάγκες του παιδιού του. Αυτός αποφασίζει ποια πρέπει να είναι η λύση και εάν το παιδί δεν συμφωνεί, χρησιμοποιεί την εξουσία του. Το παιδί που αναγκάζεται να συμμορφωθεί, από τον φόβο της τιμωρίας ή της αποδοκιμασίας του γονέα συνήθως αναπτύσσει συναισθήματα απογοήτευσης, πικρίας, ματαίωσης, αδικίας.

Στη δεύτερη περίπτωση ο γονέας δεν υπολογίζει τις δικές του ανάγκες. Ίσως έχει ή δεν έχει κάποια λύση,  ωστόσο  το παιδί έχει την δική του λύση και προσπαθεί να τον πείσει. Αν ο γονέας αντισταθεί, το παιδί χρησιμοποιεί τη δύναμή του και στο τέλος ο γονέας υποχωρεί. Μέσα σε μια τέτοια σχέση το παιδί μαθαίνει πώς να ελέγχει τον γονιό του χρησιμοποιώντας, εκρήξεις θυμού, αποδοκιμαστικά λόγια που πληγώνουν τον γονιό, τρόπους που κάνουν το γονιό να νιώθει ένοχος. Σε αυτή τη σχέση  συνήθως ο γονιός εκπέμπει πικρία προς το παιδί, ενώ στην πρώτη περίπτωση η πικρία εκπέμπεται από το παιδί προς τον γονέα. Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει οριοθέτηση.

Το ζητούμενο είναι  μια σχέση ισότιμη. Μια σχέση μέσα στην οποία ο ένας σέβεται τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου. Ο γονιός ο οποίος σέβεται τόσο το παιδί του όσο και τον εαυτό του δεν επιβάλλεται ούτε υποχωρεί αλλά επιζητά την αμοιβαία ικανοποίηση μέσα από λύσεις που είναι αποδεκτές και από τις δύο πλευρές.

Όσοι γονείς ως παιδιά έχουν μεγαλώσει είτε με την πρώτη μέθοδο είτε με την δεύτερη είτε πότε με την πρώτη πότε με την δεύτερη, χρειάζεται να μάθουν πώς να αναπτύσσουν  ισότιμη σχέση με τα παιδιά τους. Η επίσκεψη σε έναν σύμβουλο ή η συμμετοχή τους σε κάποια ομάδα γονέων σίγουρα θα τους βοηθήσει.

Γιαννούλα Αγγελάκου

Κοινωνική Λειτουργός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας