Είμαι 9 χρόνια παντρεμένη με έναν άνθρωπο που ενώ έδειχνε ήσυχος, τρυφερός, άρχισε σιγά-σιγά με τον καιρό να δείχνει άλλο πρόσωπο, που μάλλον είχε κρύψει καλά. Βέβαια για να είμαι δίκαιη, είχαμε και αλλαγές στη ζωή μας (εργασίας, μειώσεις μισθών) και κάπου τον δικαιολογούσα. Τώρα με το μωρό, έγινε χειρότερος, αρχίσαμε άλλα… που υπήρχαν και πριν αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό: Οι γονείς μου, ο αδελφός μου, και γενικά ό,τι υπάρχει από την πλευρά μου! Δουλεύω; «Αδιαφορώ για αυτόν και το παιδί μας». Δεν δουλεύω; «Είμαι άχρηστη!»
Τον έχω προειδοποιήσει ότι θα πάρω το παιδί και θα φύγω! Άλλοτε μου λέει φύγε (πάντα με φωνές)και άλλοτε με εκβιάζει ότι αν φύγω θα μου κάνει ζημιά! Οι γονείς μου είναι χάλια (και για μένα, αλλά και για το παιδί που βιώνει τέτοιες καταστάσεις), ο αδελφός μου λέει ότι πρέπει να πάμε σε κάποιον ειδικό! Είμαι σε αδιέξοδο. Δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να το αντιμετωπίσω, αλλά δεν αντέχω άλλο να είμαι 2 μέρες καλά και 5 μέρες χάλια! Κουράστηκα να απολογούμαι για όλα και να φοβάμαι τι θα πω και πώς θα φερθώ για μην έχω φασαρία.
Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχοθεραπεύτρια, Δήμητρα Φιλοπούλου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Φαίνεται πως βιώνετε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο γάμος, όπως σχεδόν όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι ένα ευαίσθητο οικοδόμημα το οποίο μπορεί να κλυδωνισθεί από διαφόρους εξωτερικούς παράγοντες. Όμως ένας γάμος είναι στην ουσία οι δύο άνθρωποι που τον αποτελούν. Αν ο ένας από τους δύο περνάει δύσκολα (λόγω ανεργίας, κακών οικονομικών κτλ), τότε αυτό θα περάσει σιγά-σιγά και στη σχέση. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο σύζυγος σας περνάει κάποιες αλλαγές που προκαλούν πίεση. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι παράγοντες, θα ήταν όπως πριν;
Μία πρώτη παραίνεση που θα ήθελα να σας κάνω είναι να προσπαθήσετε να μην εμπλέκετε το παιδί στις διαφωνίες σας με τον σύζυγο σας. Είναι πολύ εύκολο πάνω στα νεύρα και στον θυμό να χρησιμοποιούμε τα παιδιά μας σαν «όπλα» στον καβγά. Μπορεί η πρόθεση να είναι καλή, όμως το μόνο που συμβαίνει είναι να προσθέτετε την πικρία στα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βιώνετε, τόσο εσείς όσο και ο σύζυγος σας.
Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη σας να νιώθετε ότι έχετε δίχτυ ασφαλείας, όμως ό,τι συμβαίνει στη ζωή του συζύγου και στην οικογενειακή σας ζωή αφορούν μόνο εσάς και εκείνον. Θα σας πρότεινα να προσπαθήσετε να σταθείτε ανεπηρέαστη από τις γνώμες τρίτων και να αποφασίσετε τι νιώθετε, τι θέλετε και πώς θα πορευτείτε στη συνέχεια.
Προσπαθήστε να κάνετε μία κουβέντα σε ήπιους τόνους. Βρείτε μία ώρα που να είστε μόνοι και ήρεμοι και επιχειρήστε να συζητήσετε το τι σας συμβαίνει. Χωρίς ένταση, χωρίς κατηγορίες, χωρίς απόψεις τρίτων. Δώστε στον εαυτό σας μία ευκαιρία να μιλήσετε για όσα σας προβληματίζουν, αλλά και στο σύζυγο σας δώστε τον χρόνο να σας εμπιστευτεί τα όσα εκείνος περνάει.
Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο!
Δήμητρα Φιλοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Παπαδιαμάντη 7, Άνω Πατήσια
Τηλ.: 213 0 292167, 6956 297109
Facebook: facebook.com/dimitraefilopoulou
