Ενηλικίωση: Πότε και πώς
Είμαι τελειόφοιτη φοιτήτρια. Ήμουν πάντα υπάκουο παιδί και χαμηλών τόνων. Οι γονείς μου ποτέ δε δέχονταν τις φιλίες μου και ήταν αρκετά προστατευτικοί μαζί μου, όπως και αυστηροί.
Από το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο έχω σχέση με συμφοιτητή μου. Είναι άριστος φοιτητής και πολύ καλός άνθρωπος. Τον αγαπάω πολύ και αφού πλέον κλείνουμε μαζί 5 χρόνια, σκεφτόμαστε αφότου τελειώσει τον στρατό και βρούμε δουλειές και να μείνουμε μαζί. Όπως καταλαβαίνετε, εξαιτίας της αυστηρότητας των γονέων μου, ήταν και συνεχίζει να είναι αρκετά δύσκολο να τους αναφέρω για τη σχέση μου. Αισθάνομαι αρκετά άσχημα που τόσο καιρό δεν το γνωρίζουν. Επίσης, μου έχουν δηλώσει ρητά ότι δε θέλουν να έχω σχέση πριν τα 28 μου. Βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση καθώς η οικογένεια του φίλου μου με έχει αγκαλιάσει και με θεωρεί μέλος της. Η δική μου οικογένεια από την άλλη δε μου επιτρέπει ούτε να αναφέρω τα θέλω και τις απόψεις μου.
Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος Γεωργία Καλτσίδου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Μοιάζει να βρίσκεστε «ανάμεσα» σε δύο σημαντικές σχέσεις της ζωής σας. Από το σύνολο του μηνύματός σας, αντιλαμβάνομαι ότι πιθανόν να νιώθετε πιεσμένη και μπλοκαρισμένη ανάμεσα στα θέλω σας και τα πρέπει της οικογένειάς σας.
Από τη μία μεριά είναι οι γονείς σας που είναι σημαντικοί για εσάς, φαίνεται όμως να σας ταλαιπωρεί η προστατευτικότητά τους και μοιάζει να μην είστε ελεύθερη να κάνετε επιλογές χωρίς την δική τους έγκριση. Από την άλλη μεριά, είναι η επιλογή σας να έχετε μία σχέση που είναι, όπως αναφέρετε, αυτό που θέλετε σε αυτήν την περίοδο της ζωής σας.
Τα κριτήρια των γονιών σας μοιάζουν πολύ συγκεκριμένα και δείχνουν τη δυσκολία τους να αποδεχτούν ότι μεγαλώνετε, ότι μεγαλώσατε. Η ανάγκη τους να κάνει σχέση το παιδί τους στην ηλικία των 28, είναι ένας τρόπος να σας πουν «Μην μεγαλώσεις, κάτσε κι άλλο κοντά μας», ωστόσο έρχεται σε σύγκρουση με τη δική σας ανάγκη να πορευθείτε στη ζωή με τον άνθρωπο που διαλέξατε, που από τα λεγόμενα σας είναι αξιόλογος και σημαντικός για εσάς.
Συμβολικά η ενηλικίωση ξεκινά από τα 18, πράγμα που σημαίνει ότι σε αυτήν την ηλικία αρχίζουμε να παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας και έχει προηγηθεί μία περίοδος που οι γονείς μας, μας προετοιμάζουν γι’ αυτό. Πολλοί από εμάς, όμως, εξαιτίας χαρακτηριστικών της οικογένειας μας, δεν είμαστε προετοιμασμένοι για την ενηλικίωσή μας, δυσκολευόμαστε να αυτονομηθούμε και να πάρουμε την ευθύνη της ζωής μας.
Η προτροπή μου προς τα εσάς είναι ίσως να συζητήσετε με τους γονείς σας και να τους μεταφέρετε αυτό που νιώθετε και τα μελλοντικά σας σχέδια με τον φίλο σας. Εσείς γνωρίζετε τη σχέση σας μαζί τους και ποιοι τρόποι θα διευκολύνουν την επικοινωνία σας. Καθώς αναφέρετε ότι δεν αποδέχονται εύκολα τα θέλω και τις απόψεις σας, αυτό ίσως να πάρει χρόνο και να γίνει βήμα-βήμα.
Επίσης η προτροπή μου είναι να διεκδικήσετε τους φίλους που θέλετε να έχετε, τον σύντροφό σας και τις επιλογές που σας ευχαριστούν, ακόμη και αν δεν είναι πάντα αρεστά στους γονείς σας όλα αυτά. Ακόμη και αν «φάτε τα μούτρα σας», οι εμπειρίες είναι αυτές που μας μεγαλώνουν. Έτσι τους βοηθάτε και εκείνους να αντιληφθούν ότι μεγαλώνετε και από ένα υπάκουο και χαμηλών τόνων παιδί, γίνεστε μία γυναίκα με τις προσωπικές της επιθυμίες και απόψεις, ακόμη και αν δε συνάδουν με τις δικές τους.
Η ατομική ψυχοθεραπεία, από τη δική μου εμπειρία, βοηθά σε μία βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό μας που διευκολύνει την αυτονομία.
Γεωργία Καλτσίδου
Ψυχολόγος
Ειδίκευση στην Κλινική & Κοινωνική Ψυχολογία Εξαρτήσεων & Ψυχοκοινωνικών Προβλημάτων
[email protected]
697-3502573
