Αντιμετωπίζω πολύ σοβαρό πρόβλημα με τον γιο μου: Πριν δύο χρόνια πήρε την επιχείρηση του μπαμπά του λόγω σύνταξης. Στην αρχή ήταν πάρα πολύ θετικός και με πολύ μεγάλη διάθεση να μάθει τη δουλειά. Στη συνέχεια, όμως, ξεκίνησε να είναι αδιάφορος με τον πατέρα του. Δεν μάλωναν, όμως όταν ερχόταν στο σπίτι, ήταν πολύ επιθετικός μαζί μου και απαιτητικός. Προσπαθούσα να τον ρωτήσω τι έχει, αλλά δεν μου έλεγε. Απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ. Ενώ όλα τα χρόνια, μου είχε τρομερή αγάπη και δύναμη και το ίδιο και στον πατέρα του, σταμάτησε να μας αποκαλεί «μαμά» και «μπαμπά».
Όταν κάποια μέρα διαφωνήσαμε για κάτι ασήμαντο, έφυγε από τη δουλειά και από το σπίτι. Η απαίτηση του είναι να κλείσει η επιχείρηση, αδιαφορώντας για το πώς θα ζήσουν η υπόλοιπη οικογένεια και πλέον είναι πολύ εχθρικός μαζί μας. Δεν θέλει καμία επαφή. Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να τον προσεγγίσουμε…
Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα. Όλη η οικογένεια βρίσκεται σε κατάθλιψη. Προσπάθησαν κάποιοι να του πούνε να επικοινωνήσει με ψυχολόγο, αλλά δεν δέχεται. Πώς να τον φέρω πάλι κοντά μου; Μου λείπει τόσο πολύ.
Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος Γεωργία Καλτσίδου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Από το μήνυμα σας καταλαβαίνω ότι περάσατε μία πολύ δύσκολη περίοδο που έχει επηρεάσει τη διάθεση όλης της οικογένειας και τις σχέσεις σας με τον γιο σας. Αντιλαμβάνομαι το πόσο στεναχωρημένη και ανήσυχη είστε για την όλη κατάσταση με τον γιο σας και έχετε ανάγκη, ως μητέρα, να τον προσεγγίσετε και να επαναφέρετε την αγάπη και τη χαρά στην οικογένεια σας που αυτή την περίοδο λείπουν.
Από τις πληροφορίες που δίνετε με το μήνυμα σας, είναι καθαρό ότι η αλλαγή της συμπεριφοράς του γιου σας ξεκίνησε από τότε που ανέλαβε την επιχείρηση του συζύγου σας.
Ένα ερώτημα που μου γεννάται είναι το πώς πήρατε την απόφαση να αναλάβει ο γιος σας την επιχείρηση του συζύγου σας. Το αν ήταν δική του προσωπική απόφαση ή μία πρόταση και επιθυμία του πατέρα του, αποτελεί μία σημαντική λεπτομέρεια.
Όπως αναφέρατε, η επιχείρηση αυτή φαίνεται να αποτελεί πηγή εισοδήματος για όλη την οικογένεια και μοιάζει πολύ σημαντικό να την αναλάβει κάποιος. Ωστόσο, για τον γιο σας είναι η μελλοντική του εργασία και αναρωτιέμαι αν πήρε τον απαιτούμενο χρόνο να το σκεφτεί καλά πριν αποφασίσει. Το γεγονός ότι από τον ίδιο κρίνεται η οικονομική κατάσταση της οικογένειας και η ζωή της επιχείρησης του πατέρα του, μου φαίνεται μία μεγάλη ευθύνη που ενέχει μεγάλο βάρος.
Το να αναλαμβάνει ο γιος την επιχείρηση του πατέρα, είναι κάτι σύνηθες στην ελληνική κοινωνία που, ασυνείδητα ή συνειδητά, μπορεί να παρεμβαίνει στη σχέση γονέα-παιδιού ή και όλης της οικογένειας, ως ένας όρος αξίας που καλλιεργείται από μικρή ηλικία. Χωρίς να υπάρχει η πρόθεση από τους γονείς, λοιπόν, η ανάγκη του γονέα να συνεχιστεί η επιχείρηση από τον γιο ή την κόρη, μπορεί να λειτουργήσει ως ένα εμπόδιο στη δική του-της προσωπική βούληση και ένας «δείκτης» της αγάπης του παιδιού προς τους γονείς. Αυτό είναι γενικό σχόλιο που δεν γνωρίζω αν ισχύει στην δική σας ιστορία.
Από το μήνυμα σας φαίνεται ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές, αλλά εξίσου σημαντικές, ανάγκες της δικής σας οικογένειας από το γιο σας:
Η μία είναι η ανάγκη να σας αγαπάει και να σας στηρίζει συναισθηματικά.
Η άλλη είναι να σας στηρίξει πρακτικά και να αναλάβει την επιχείρηση.
Η δική μου προτροπή είναι να διαχωρίσετε αυτές τις δύο ανάγκες και να του επικοινωνήσετε ότι η αγάπη σας δεν κρίνεται από το αν θα αναλάβει την επιχείρηση ή όχι. Μία συζήτηση μαζί του, όπου θα μπορέσετε να τον ακούσετε και να βάλετε στην άκρη την ανάγκη σας να αναλάβει την επιχείρηση, ίσως βοηθήσει στις μεταξύ σας σχέσεις.
Ελπίζω να σας βοήθησα.
Γεωργία Καλτσίδου
Ψυχολόγος
Ειδίκευση στην Κλινική & Κοινωνική Ψυχολογία Εξαρτήσεων & Ψυχοκοινωνικών Προβλημάτων
[email protected]
697-3502573
