Έχω καθίσει αρκετές φορές να κάνω  έναν απολογισμό της ζωής μου μέχρι τώρα και ανακάλυψα ότι δε με γεμίζει τίποτα.  Δε μου αρέσει η ποιότητα της ζωής μου.  Έκανα ενδεχομένως αρκετά λάθη που απομάκρυναν από δίπλα μου άτομα τα οποία αγαπούσα πολύ και τώρα ζω με τα λάθη μου και είναι ό,τι χειρότερο αυτό.  Πιστεύω δεν είμαι κακός άνθρωπος και δεν ξέρω γιατί το περνάω όλο αυτό. Λένε ότι μετά από μια καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος αλλά πιστεύω αυτό δε θα το ζήσω εγώ.  Θα ήθελα πολύ την βοήθεια σας!

Στο ερώτημα απαντά η Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια:

Για αρχή να σας πω ότι βρίσκεστε σε μια ηλικία που σας επιτρέπει ακόμα να αλλάξετε και να αναδιαμορφώσετε πολλά στη ζωή σας και στους τομείς που την αποτελούν. Όλα όσα αναφέρετε νομίζω ότι έχουν να κάνουν με έναν επανασχεδιασμό της ζωής σας, δημιουργώντας ένα παρόν και ένα μέλλον από τα οποία να μπορείτε να αντλείτε νόημα και ευχαρίστηση.

Ο ήλιος βγαίνει μετά την καταιγίδα, αλλά σας εγγυώμαι ότι χρειάζεται και τη δική μας συμβολή αυτή η «ανατολή». Αν θέλετε τη γνώμη μου θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε ψυχοθεραπεία με κάποιον συνάδελφο, διαλέγοντας μια ανθρωπιστική προσέγγιση όπως την Gestalt ή την Υπαρξιακή.  Όλα αλλάζουν και όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα, οπότε εκμεταλλευτείτε αυτές τις συνειδητοποιήσεις που έχετε κάνει και μπείτε σε δράση για αλλαγή!

Με εκτίμηση,

Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα
MSc, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
[email protected]