Το πρόβλημά μου έχει να κάνει με τη δουλειά μου. Έχω επιλέξει έναν κλάδο στον όποιο δεν μπορώ να ανταπεξέλθω, δεν «τραβάω», αλλά δεν έχω βρει σε τι είμαι καλή και είμαι 44 ετών με οικογένεια και απλά υπομένω. Πλέον όμως έχω κολλήσει, δεν μπορώ να αποδώσω.
Σκέφτομαι να κάνω μια συζήτηση με τον προϊστάμενο μου, αλλά φοβάμαι να παραδεχτώ ότι δεν είμαι καλή, ότι έχω αποτύχει. Στο μυαλό μου φαντάζει υποβιβασμός και αποτυχία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι μήπως με διώξουν. Όμως νιώθω ότι δεν τα καταφέρνω, δε θέλω πολλές ευθύνες μάλλον, το περιβάλλον είναι ανταγωνιστικό, πνίγομαι. Και τα βάζω με τον εαυτό μου, που δεν αντέχω.
Ακούω διάφορους πως μιλάνε για τη δουλειά τους λες και κάνουν κάτι σπουδαίο και εγώ δε νιώθω έτσι. Είμαι πολύ φοβισμένη, συνεσταλμένη, στα meetings δεν λέω τι σκέφτομαι γιατί αυτό που νιώθω είναι ότι δεν με ενδιαφέρει. Απλά θέλω να κάνω τη δουλειά μου και να φύγω, να πάω σπίτι μου. Και αυτό σε εμάς είναι κατακριτέο… Δεν ξέρω, ίσως έχω επαναπαυτεί… Δεν ξέρω τι να πιστέψω, τι να κάνω, έχω απογοητευτεί από εμένα πρώτα από όλα, που δεν ξέρω τι θέλω σε αύτη την ηλικία.
Ευχαριστώ που με ακούσατε.
Στο ερώτημα απαντά η κλινική ψυχολόγος Νάσια Σκαμπαρδώνη:
Αγαπητή αναγνώστρια,
μας περιγράφετε τα συναισθήματά σας όσον αφορά το κομμάτι της δουλειάς, τα οποία είναι δυσάρεστα. Το να μην έχετε κατασταλάξει σε κάτι που σας ικανοποιεί δεν συνεπάγεται με αποτυχία και με υποβιβασμό όπως φοβάστε. Η ηλικία δεν σχετίζεται με το πότε είναι κατάλληλο timing να βρει κάποιος τι τον γεμίζει περισσότερο. Και το γεγονός ότι δεν μπορείτε να αποδώσετε ακούγεται λογικό, εφόσον εσείς πηγαίνετε στο εργασιακό σας περιβάλλον με ήδη κακή διάθεση γιατί σκέφτεστε ήδη και προετοιμάζετε τον εαυτό σας με αυτό.
Το ότι δεν είστε καλή σε αυτό το αντικείμενο, σκεφτείτε αν είναι δική σας κρίση μόνο ή αν όντως αντιστοιχεί σε κάτι αντικειμενικό. Δηλαδή, αυτό το κρίνετε εσείς με βάση το αποτέλεσμα της δουλειάς σας; Σας έχει κάνει κάποια υπόδειξη ή παρατήρηση ο προϊστάμενός σας ή κάποιος συνάδελφός σας επανειλημμένως;
Όσον αφορά τις ευθύνες που αναφέρετε θα πρέπει να καταλάβετε πως κάθε εργασία απαιτεί υπευθυνότητα ώστε να διεξάγεται ομαλά και να έχει καλό αποτέλεσμα και οι περισσότερες εργασίες έχουν ανταγωνιστικό περιβάλλον είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα και αυτό όταν είναι στα πλαίσια του φυσιολογικού είναι κάτι που βοηθάει στο να γινόμαστε καλύτεροι.
Προσπαθήστε να μην πηγαίνετε προκατειλημμένη για δουλειά, ούτε αδιαφορώντας γι’ αυτήν, και εστιάστε την προσοχή σας σε αυτήν και όχι σε όλες αυτές τις σκέψεις που ακυρώνουν τη δουλειά που κάνετε. Διαπιστώστε αν υπάρχει κάποιο κομμάτι της δουλειάς που μπορείτε να επικεντρωθείτε και να θέσετε στόχους πάνω σε αυτό, δουλεύοντας πάνω σε αυτό το στόχο, προσπαθώντας να γίνετε καλύτερη. Βρείτε κάτι που σας ενθουσιάζει περισσότερο από τα υπόλοιπα και προτείνετε πάνω σε αυτό λέγοντας τη γνώμη σας και στα meeting και μη διστάσετε να ζητήσετε και βοήθεια αν χρειαστείτε.
Αν προσπαθήσετε και συνεχίζετε να είστε δυσαρεστημένη, αναζητήστε στον ελεύθερο χρόνο σας να δείτε τι είναι αυτό που σας τραβάει το ενδιαφέρον, πειραματιστείτε με καινούργια πράγματα για να ανακαλύψετε τι είναι αυτό που μπορεί να σας κερδίσει και ίσως μπορεί να γίνει και επάγγελμα. Όμως γίνετε παρατηρητής του εαυτού σας και διαπιστώστε αν το πρόβλημά σας είναι όντως η δουλειά, ή αν η διάθεσή σας είναι γενικότερα επηρεασμένη και στη δουλειά αυτό πυροδοτείται και βγαίνει απλώς στην επιφάνεια. Σκεφτείτε αν τελικά έχετε ανάγκη από πράγματα ή χόμπι ενδεχομένως, που να σας φτιάχνουν τη διάθεση και χρειάζεστε αυτές τις αλλαγές και όχι μια αλλαγή στη δουλειά σας.
Νάσια Σκαμπαρδώνη
Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια
Διαταραχές άγχους
[email protected]
694 – 4606204
Στρατηγού Μακρυγιάννη 36 και 25ης Μαρτίου, Γέρακας, Αθήνα, 153 44
