Είμαι μητέρα τριδύμων, 35 ετών. Δύο αγοριών και ενός κοριτσιού. Από μικρά προσπαθώ να θέσω όρια στα παιδιά, αν και συν υπάρχουμε με γιαγιά και παππού. Ο ένας από τα τρία δείχνει σχεδόν πάντα μια άρνηση και μια αντιδραστικότητα στη συμπεριφορά του. Θα πει ένα “όχι” και θα κάνει αυτό που ο ίδιος θέλει. Για παράδειγμα δεν ήθελε να ανέβει στο σπίτι αλλά ήθελε να μείνει κάτω στην παιδική χαρά και να παίξει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επηρεαστεί και ο άλλος, κυνηγώντας και φωνάζοντάς τους να μπουν μέσα στην πυλωτή… Τι έχω κάνει λάθος; Πώς μπορώ να το διαχειριστώ πριν είναι αργά για όλους μας;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας!
Στο ερώτημά σας απάντησε η Κατερίνα Βασιλείου, Ψυχολόγος (MSc),Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια
Αγαπητή αναγνώστρια,
Είναι φυσιολογικό όλα τα παιδιά να γκρινιάζουν και αναμενόμενο ότι κάποιες φορές θα γκρινιάζουν πιο πολύ από το συνηθισμένο. Είναι εξίσου λογικό, όμως, και οι γονείς να φτάνουν στα όριά τους και τότε να αναζητούν τρόπους ώστε να ηρεμήσουν τα παιδιά τους, ιδιαιτέρως στην περίπτωση των τριδύμων.
Ανάμεσα στο δεύτερο και στον τρίτο χρόνο ζωής των παιδιών ξεκινά μια σημαντική πρόοδος σε νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Αυτή την περίοδο συναντάμε συνήθως την προσπάθεια για ανεξαρτησία, καθώς τα παιδιά έχουν πια συνειδητοποιήσει ότι είναι ξεχωριστές προσωπικότητες και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τις δυνάμεις τους. Τότε, λοιπόν, ξεκινά και η περίοδος του «όχι», όπου οι γονείς διδύμων ή τριδύμων έχουν «την χαρά» να το ακούν διπλά ή ακόμα και τριπλά. Αυτή η άρνηση για τα πάντα συνοδεύεται συνήθως από συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, γκρίνια και κάποιες στιγμές και επιθετική συμπεριφορά.
Τι μπορείτε να κάνετε για να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση;
Αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να οπλιστείτε με υπομονή και ψυχραιμία! Φάση είναι και θα περάσει. Αν το παιδί δεν αλλάξει στάση μετά τις πρώτες δύο προσπάθειες συζήτησης μαζί του σχετικά με το γιατί συμπεριφέρεται με τον εκάστοτε τρόπο, δοκιμάστε να το αφήσετε να εκτονωθεί και να ηρεμήσει μόνο του. Να θυμάστε ότι πολλές φορές η αμέριστη προσοχή μας και τα συνεχή «ναι» στα θέλω του παιδιού, μπορεί να επιδεινώσουν την γκρίνια του. Στόχος είναι η σταδιακή βελτίωση της συμπεριφοράς του και για αυτό οποιαδήποτε προσπάθεια από το μέρος του να σας ακούσει, πρέπει να ανταμείβεται.
Έτσι, λοιπόν, για να μη βγούμε χαμένοι από τη μάχη, εξέχοντα ρόλο παίζει η θέσπιση ορίων στα παιδιά, ώστε να ξέρουν μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Είναι σίγουρο ότι τα όρια θα τους προσφέρουν ανακούφιση και ασφάλεια, καθώς τα μωρά και τα μικρά παιδιά τρομοκρατούνται όταν χάνουν τον έλεγχο. Όπως σε κάθε μορφή πειθαρχίας, έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι σημαντικό και οι δύο γονείς αλλά και κάθε άλλος ενήλικας που αναλαμβάνει την φροντίδα των παιδιών, όπως χαρακτηριστικά αναφέρετε και εσείς ο παππούς και η γιαγιά, να ακολουθούν την ίδια τακτική με τα ίδια βήματα και την ίδια σειρά. Έτσι μόνο θα μπορέσετε να δείτε ουσιαστική αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού.Το πιο σημαντικό όμως μυστικό της επιτυχίας είναι να έχετε πάντα σταθερό τόνο στη φωνή σας. Προσπαθήστε να μην εκνευριστείτε και φυσικά να μην φωνάξετε, καθώς στην περίπτωση που πέσετε σε αυτή την παγίδα θα έχετε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επίσης, φροντίστε να μην αφήσετε κανένα συναίσθημα να σας επιβληθεί- είτε του θυμού είτε της στενοχώριας. Όσο πιο αποστασιοποιημένη είστε εκείνη την ώρα, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσετε να χειριστείτε την κατάσταση. Είναι πλήρως κατανοητό ότι δεν είναι εύκολο, παρόλο αυτά αξίζει να το δοκιμάσετε.
Γενικότερα,ο χωρισμός των διδύμων και στην περίπτωσή σας των τριδύμων σε διαφορετικά τμήματα μπορεί να κριθεί απαραίτητος για να ενισχυθεί η ατομικότητά τους -ειδικά αν το ένα από τα δύο είναι πιο δεσποτικό και δεν αφήνει χώρο στο άλλο. Αυτό θα βοηθήσει ώστε να μην είναι «κολλημένα» το ένα με το άλλο, καθώς συχνά το ένα παιδί αποσπά την προσοχή του άλλου, αφοσιώνονται στη μεταξύ τους σχέση και δεν κοινωνικοποιούνται με τους συμμαθητές τους.
Αν, όμως, τα ίδια δεν επιθυμούν με τίποτα να αποχωριστούν, καλό θα ήταν να μην επιμένουμε και να τα αφήσουμε να βρίσκονται στο ίδιο τμήμα προσπαθώντας να ενισχύσουμε την αυτονομία τους με άλλους τρόπους. Βοηθητικό, λοιπόν, θα ήταν στον ελεύθερό τους χρόνο να τα προτρέψετε να ασχοληθούν με διαφορετικά ενδιαφέροντα ή χόμπι. Έτσι, θα περνούν χρόνο χωριστά, θα αποκτήσουν φίλους, θα βρεθούν μόνα τους αντιμέτωπα με ένα καινούριο περιβάλλον και θα αντιμετωπίζονται από τους γύρω τους ως μοναδικά.
Και βέβαια είναι ιδιαίτερα σημαντικό να βλέπετε τις καταστάσεις σαν κάτι προσωρινό χωρίς να βγάζετε εύκολα συμπεράσματα για το χαρακτήρα και την προσωπικότητα των παιδιών σας. Είναι κατανοητή η δυσφορία που σας προκαλείται δεδομένου ότι κάποιες φορές η κατάσταση με δύο μικρά παιδιά στην ίδια φάση γίνεται πολύ δύσκολη, αλλά θα περάσει και αυτή η περίοδος και σίγουρα όταν θα έχουν περάσει τα χρόνια θα θυμάστε και θα αναπολείτε με νοσταλγία τις όμορφες και τις αστείες στιγμές από αυτή την ηλικία των παιδιών σας.
Βασιλείου Κατερίνα Ψυχολόγος (MSc),
Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια
Email: [email protected]
