Έφτασε η άνοιξη… Η εποχή της αλλαγής και της γέννησης του νέου. Η κατάλληλη εποχή για ένα καλό ξεσκαρτάρισμα, όχι μόνο από τα αντικείμενα που δεν χρειαζόμαστε πια αλλά και από τις σχέσεις που μας επιβαρύνουν και δεν μας αφήνουν να πάμε παρακάτω…

Στη σύγχρονη εποχή των ραγδαίων καθημερινών ρυθμών ο μινιμαλισμός σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας γίνεται ίσως πιο επίκαιρος παρά ποτέ. Η αφαίρεση όλων των περιττών στοιχείων τόσο σε επίπεδο υλικό όσο και σε επίπεδο συμβολικό μας απαλλάσσει από το άγχος και το βάρος που υπήρχε αλλά δεν το συνειδητοποιούσαμε.

Η τέχνη του να μην ζεις με πράγματα που σου αποσπούν την προσοχή, είναι η οδός προς την ελευθερία. Και δεν πρόκειται για μια «φτωχή» λιτότητα αλλά για μια ζωή διανθισμένη από ό,τι πιο σημαντικό.

Ο μινιμαλισμός δίνει μια δυνατότητα επιλογής. Στη βάση του ο μινιμαλισμός είναι ένας πολυτελής τρόπος ζωής. Η επιλογή ως προς το «τι χρειάζεται»; Ο καθένας είναι μια μεταφορά για το πόσα πολλά είναι! Ο μινιμαλιστικός τρόπος ζωής ορίζει εκ νέου τις αναλογίες του «είναι» και του «έχειν».

Προσδίδει αξία, πληρότητα, ευτυχία. Εξάλλου αυτό είναι το νόημα της ύπαρξης, γιαυτό πασχίζουμε για την εσωτερική πληρότητα. Έτσι, ο μινιμαλισμός συνδέεται με τη  ενσυνειδητότητα, το να αποδίδουμε αξία στην παρούσα στιγμή και να τη βιώνουμε στο έπακρο εξαντλώντας τη δυναμική της αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.

Ας δούμε παρακάτω τις ιστορίες δύο κοριτσιών που επέλεξαν τον μινιμαλισμό στη ζωή τους…