Το δικό σας ερώτημα: Έχουμε 15 χρόνια διαφορά, αλλά περνάμε υπέροχα. Οι γονείς της όμως με πολεμούν. Πως θα σώσω την σχέση μου;

Καλημέρα σας, είμαι 37 ετών και αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα εδώ και 1 μήνα. Είμαι χωρισμένος εδώ και 1.5 χρόνο σχεδόν, χωρίς παιδιά, από ένα γάμο που κράτησε σχεδόν 2 χρόνια. Έληξε για ασυμφωνία χαρακτήρων, όπως λέμε και επειδή δε μας ταίριαξε η συνύπαρξη. 

Στον εργασιακό μου χώρο εδώ και 1 χρόνο έχει δημιουργηθεί κάτι πολύ όμορφο με μια κοπέλα, η οποία είναι 22 ετών. Γνωρίζει φυσικά καθε λεπτομέρεια του παρελθοντος μου και δεν υπάρχει τίποτα κρυφό. Ήταν μια έλξη απ την πρώτη στιγμή, όχι σαρκική, αλλά σε κάθε επίπεδο. Το σωματικό κομμάτι της σχέσης άργησε να προκύψει, περίπου 6-7 μήνες. Δε μας ένοιαξε καθολου, περνάμε τέλεια ακόμα και χωρίς αυτό. Μας ευχαριστεί να είμαστε μαζί και μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα, όταν απλά συνυπάρχουμε στο χώρο. 

Νιώθουμε πολύ όμορφα ο ένας με τον άλλο. Όλοι όσοι γνωρίζουν πίστευαν πως θα συνέβαινε αυτό μεταξύ μας κάποια στιγμή, παρά τη διαφορά την ηλικίας, γιατί υπήρχε μια απίστευτη χημεία, εμφανής σε όλους. 

Το πρόβλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που πριν ένα μήνα ο πατέρας της έμαθε για τη σχέση αυτή. Είναι πάρα πολύ αυστηρός σε σημείο που γίνεται αυταρχικός και φέρεται άσχημα. Ενέπλεξε πολλούς ανθρώπους που δήθεν του είπαν πως συμφωνούν μαζί του, αλλά εξακριβωμένα αυτό δεν συνέβη ποτέ. Όλοι αναγνωρίζουμε τη διαφορά ηλικίας, το γνωρίζαμε απ την αρχή, αλλά πρώτον είναι κάτι που δεν φαίνεται 100% οπτικά και σίγουρα δεν φαίνεται πρακτικά στη μεταξύ μας σχέση, όπου έχουμε ίδιες απόψεις και θέλω.

Ο πατέρας της απαίτησε να κόψει μαζί μου, απείλησε και εμένα με άκομψο, για να το πω ευγενικά, τρόπο να ξεκόψω μαζί της. 

Γενικά ο τρόπος του είναι από τους πιο άσχημους που έχω συναντήσει. 

Η μητέρα της, ενω αρχικά συμφωνούσε, εκφράζοντας μερικώς τους φόβους της λόγω διαφοράς, αλλα αφηνοντασ Την ελευθερία επιλογής, τώρα έχει  αρχίσει κ την πιέζει λέγοντας της πως εγώ ίσως βλέπω και άλλες λόγω ηλικίας ή ότι την κοροϊδεύω. Υπόψιν με εχει δει μόνο μια φορά στον εργασιακό χώρο και γνωρίζει τα καλύτερα για μένα, από άτομα της δουλειάς. Με λυπεί ιδιαίτερα ο άσχημος τρόπος π προσπαθούν να την επηρεάσουν, με ψεύδη και συκοφαντίες. 

Προσπαθούν με Κάθε τρόπο να την κόψουν από μενα. Εκείνη δε θέλει και το έχουμε προσπαθήσει πολύ. Εγώ λυγίζω συχνά και απογοητεύομαι. Αισθάνομαι πολύ άσχημα για όλο αυτό. Δεν έχω συνηθίσει να μιλάνε άσχημα για μένα, χωρίς να φταίω μ χωρίς να ισχύουν αυτά που λένε. 

Οι προθέσεις μ είναι αγνές, η επιθυμία να είμαστε μαζί πραγματική και όλο αυτό είναι πολύ έντονο μεταξύ μας. 

Περνάμε μια πολύ δύσκολη φάση. Κάποιες φορές της έχω ρίξει, κακώς πάνω στα νεύρα μ και την απόγνωση μου, ευθύνες για την κατάσταση, εννοώντας πως δεν μπορεί να περάσει στους γονείς της αυτό που θέλει και να τους δώσει την πραγματική διάσταση του τι νιώθουμε. Κακώς την έχω «κατηγορήσει» πως δε νιώθει και τίποτα ιδιαίτερο για μενα. Τα παίρνω πίσω όμως άμεσα γιατί πιστεύω πως νιώθει έντονα κ εκείνη, απλά δε μπορεί να το διαχειριστεί και να πάει κόντρα στους γονείς της. 

Κάθε δυο τρεις μέρες της κάνουν κ κάποια αναφορά στο θέμα, «εκβιάζοντας» την να τους πει την αλήθεια αν βλεπόμαστε και αν μιλάμε. Εκείνη μου το αναφέρει και εγώ στενοχωριέμαι πολύ και έχουμε εντάσεις μεταξύ μας, χωρίς να τις θελουμε. 

Είναι αδύνατον να κόψουμε μεταξύ μας. Αν προσπαθήσω να μην έχω επαφή σε 1-2 ώρες δεν αντέχω κ επιδιώκω επαφή. Αντίστοιχα κ εκείνη. 

Νιώθω τεράστια πίεση για να τελειώσω κάτι το οποίο δεν είναι η ώρα τ να τελειώσει. Νιώθουμε αυτή την επέμβαση των άλλων στις ζωές μας, για κάτι που δεν είναι κακό ή πονηρό ή που βλάπτει κάποιον απ τους δυο μας. Όσο είμαστε καλά μεταξύ μας λειτουργούμε ωραία σε όλους τους τομείς κ είναι εμφανές.

Προοπτική να βλεπόμαστε κρυφά είναι δύσκολη, αλλά ίσως η μοναδική τώρα. Ναι μεν μπορεί να συντηρηθεί κάτι τέτοιο για κάποιο διάστημα, αλλά λόγω έντονης παρέμβασης των δικών της στη ζωή της ( παρακολουθήσεις, έλεγχος κινητού κλπ) θα γίνει αντιληπτό κάποια στιγμή, με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Προοπτική να αλλάξουν γνώμη οι δικοί της δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μπορεί να τους αλλάξει μερικώς έστω τη γνώμη. Ως φύση απαισιόδοξος, δεν βλέπω να μπορεί να συμβεί και δε βλέπω τι μπορεί να τους αλλάξει. Κρίνουν δήθεν από την εμπειρία τους κ δεν μπορεί ένας 37χρονος να ερωτεύτηκε μια 22χρονη και το ανάποδο. Σίγουρα θεωρούν πως εγώ την κοροϊδεύω. 

Κάθε γνώμη ευπρόσδεκτη. 

Τι μπορεί να γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση; Δεν έχω αντίστοιχη εμπειρία. Έχουμε πελαγώσει, αλλά δεν θελουμε να το διαλύσουμε, παρά τις δυσκολίες. Δεν ξέρουμε και πως να το διαχειριστούμε βέβαια. Είμαστε σε αδιέξοδο. 

Με εκτίμηση.

Στο ερώτημα σας απάντησε ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Συνθετικός  Ψυχοθεραπευτής

Αγαπητέ Αναγνώστη,

Διαβάζοντας προσεκτικά όσα αναφέρεις για το θέμα που αντιμετωπίζεις, φαίνεται να περιγράφεις ένα κλασικό μοτίβο συμπεριφοράς των ανθρώπων που ασπάζονται την πεποίθηση ότι οι σχέσεις με «μεγάλη» διαφορά ηλικίας δεν δύναται να υφίστανται πόσο μάλλον να ευδοκιμήσουν. Παρόλο που μέρα με την ημέρα η κοινωνία μας τείνει να εξελίσσεται  και να διευρύνεται η αποδοχή των μέχρι πρόσφατα μη αποδεκτών τύπων σχέσεων, εντούτοις συνεχίζει να είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που δεν επιθυμούν να λειτουργήσουν έξω από την ασφάλεια των κοινωνικών στερεοτύπων.

Από την άλλη μεριά τώρα και σύμφωνα με την περιγραφή σου, φαίνεται πως τόσο εσύ όσο και η σύντροφος σου έχετε παρασυρθεί και επικεντρωθεί στην αρνητική στάση των γονιών της βάζοντας στο περιθώριο την ίδια την σχέση σας. Με άλλα λόγια, αντί να ασχολείστε με την συντροφικότητα και το μοίρασμα στην σχέση σας, έχετε τοποθετήσει στο κέντρο του ενδιαφέροντος σας τις απόψεις των γονιών της, αγνοώντας πλήρως το πώς αισθάνεστε εσείς. 

Επίσης, αν παρατηρήσει κανείς λίγο βαθύτερα την στάση σας απέναντι στην συμπεριφορά των γονιών της θα μπορούσε να πει πως ίσως αποτελεί πρόβλημα και για εσάς οι απόψεις τους για την διαφορά ηλικίας. Φαίνεται δηλαδή πως, ίσως πιστεύετε κι εσείς ασυνείδητα ότι η διαφορά ηλικίας μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα στην πορεία της σχέσης σας. 

Παρόλο που ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει την άποψη του και να είναι σεβαστή, αυτό δεν προϋποθέτει ότι πρέπει να την αποδεχτούμε, πόσο μάλλον να την υιοθετήσουμε. Από την στιγμή όμως που η άποψη του κάθε τρίτου διαταράσσει την επιθυμητή καθημερινότητα μας, θα είναι ωφέλιμο να δούμε και να βρούμε τον λόγο που επιτρέπουμε να συμβαίνει αυτό. Αν η ζωή μας κατευθυνόταν σύμφωνα και με βάση τις απόψεις κάθε ατόμου που γνωρίζουμε τότε εμείς που θα ήμασταν σε όλο αυτό ?

Επίσης, με αφορμή την ερώτηση σου, θα σου πρότεινα να παρατηρήσεις τα ατομικά χαρακτηριστικά της συντρόφου σου και να σκεφτείς όσο το δυνατόν πιο λογικά προκειμένου να καταλάβεις τους επιβαρυντικούς παράγοντες τις ζωής της. Τα χαρακτηριστικά αυτά δηλαδή που εξηγούν το γιατί δεν έχει την δυνατότητα να διαχειριστεί την στάση των γονιών της.

Τέλος, θα σου πρότεινα να σκεφτείς, ποιος μπορεί να είναι ο βαθύτερος προσωπικός σου λόγος που ενοχλείσαι σε τέτοιο βαθμό από τις απόψεις και τα σχόλια «τρίτων», όταν μάλιστα η μέχρι σήμερα συμπεριφορά σου απέναντι στην σύντροφο σου είναι  υποδειγματική, καθώς και οι απόψεις των ανθρώπων που σε γνωρίζουν είναι οι καλύτερες.

Άλλωστε, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις για το μέλλον κάθε σχέσης, παρά μόνο ευκαιρίες για ατομική εξέλιξη.

Ιωάννης Νίκου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής

Μέλος BACP

Ευρυδάμαντος 33, 11745 Αθήνα

Τηλ : 2130 456530

Article Image cover fromhttp://www.depositphotos.com/

Διαβάστε σχετικά άρθρα

Εγώ 41, εκείνη 26. Μπορεί να αντέξει η σχέση μας;

Σχετικά άρθρα