Το δικό σας ερώτημα: Νιώθω πως τα χρόνια έχουν περάσει και εγώ δεν έκανα τίποτα για εμένα. Πως μπορώ να ξεφύγω από τον ρόλο της καλής μητέρας και συζύγου;

Καλησπέρα σας, είμαι 50 ετών και νιώθω εγκλωβισμένη μέσα στο σπίτι. Νιώθω πως τα χρόνια έχουν περάσει και εγώ άφησα όλη μου τη ζωή να περάσει και τελικά νιώθω πως δεν έκανα τίποτα για εμένα. Πριν covid είχα ξεκινήσει χορό, όμως πλέον φοβάμαι να πάω και νιώθω πάλι πως δεν κάνω τίποτα για εμένα, από το να φροντίζω το σπίτι τα παιδιά και το σύζυγο. Τι μπορώ να κάνω για να νιώσω χρήσιμη ξανά και πως έχω έναν σκοπό εκτός από αυτό της καλής μητέρας και συζύγου;

Στο ερώτημα σας απάντησε η Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ίρις Κρέμερ

Η ρουτίνα και το πρόγραμμα στην καθημερινότητα είναι μία συνθήκη που όλοι έχουμε ανάγκη και μας βοηθά να έχουμε πειθαρχία και προσήλωση στους στόχους μας και στις υποχρεώσεις μας. Όταν σε μία οικογένεια υπάρχουν παιδιά η οργανωμένη καθημερινότητα είναι σχεδόν επιβεβλημένη προκειμένου και οι γονείς αλλά και τα παιδιά να έχουν χρόνο και συγκέντρωση για όλες τις ανάγκες και τις δραστηριότητες της ημέρας. Περνώντας τα χρόνια οι συνήθειες εδραιώνονται για τα καλά και παρόλο που οι συνθήκες στις ζωές μας αλλάζουν και τα παιδιά μεγαλώνουν και αποπαιδίζουν, η καθημερινότητα μας παρασύρει σε μια ρουτίνα που ξεχάσαμε να αλλάξουμε και με τη σειρά της μας παρέσυρε στην «απραξία» σε σχέση με τον εαυτό μας και τις προσωπικές μας ανάγκες και επιθυμίες. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι άνθρωποι στη δεκαετία των 50 ετών, όπου τα παιδιά έχουν μεγαλώσει αρκετά και οι ανάγκες της καθημερινής τους φροντίδας έχουν μειωθεί ή έχουν ενηλικιωθεί και οι γονείς βιώνουν το σύνδρομο της “άδειας φωλιάς”, να κοιτούν τη ζωή τους με ένα αίσθημα αυτό-αποκλεισμού από αυτά που οι ίδιοι έχουν ανάγκη. Είτε γιατί ο ελεύθερος χρόνος αυξήθηκε, είτε γιατί η ανάγκη για εκτόνωση και αυτό-φροντίδα αναδύθηκε. 

Κάπως έτσι φαντάζομαι νιώθετε κι εσείς. Μια ανάγκη να προσφέρετε στον εαυτό σας χαλάρωση, ψυχαγωγία και κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνατε ως τώρα ώστε να βγείτε από την ρουτίνα σας και να αποτινάξετε από πάνω σας τον αποκλειστικό ρόλο της μητέρας και συζύγου όπως λέτε. 

Κάνατε μια πολύ καλή αρχή με τα μαθήματα χορού και μπράβο σας γι’ αυτή σας την απόφαση. Δυστυχώς ο κορωνοϊός και εν τέλει η πανδημία είχε άλλα σχέδια για όλους μας κάτι το οποίο έχει περιορίσει πολύ κόσμο που θέλει να ασκήσει τα ενδιαφέροντα που αγαπά. Σε αυτή την περίπτωση η απάντηση που ψάχνετε είναι η λέξη “προσαρμογή”. Στις εποχές που ζούμε η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία είναι δεξιότητες σημαντικές και χρήσιμες ώστε να μπορούμε να επιβιώνουμε σε κάθε επίπεδο της ζωής μας, στην προσωπική και την επαγγελματική μας ζωή. Βρείτε πάλι το κουράγιο σας και την δύναμη να αναζητήσετε για τον εαυτό σας κάτι νέο που θα σας βγάλει από το σπίτι, θα σας κοινωνικοποιήσει και θα σας δώσει την χαρά της αυτοπραγμάτωσης. Μπορείτε να ξεκινήσετε μια γλώσσα, να κάνετε μαθήματα πηλού, να γίνετε εθελόντρια σε κάποιο σωματείο της πόλης σας προσφέροντας τον χρόνος σας σε ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη τη βοήθεια σας ή σε έναν οργανισμό που προστατεύει το περιβάλλον και έτσι θα βρεθείτε κοντά στη φύση, μαθήματα yoga ή κάποια άλλη γυμναστική που μπορεί να γίνει εύκολα σε εξωτερικό χώρο ώστε να μην ανησυχείτε για τον ιό.  

Είναι στο χέρι σας να αλλάξετε την καθημερινότητα σας όπως ήδη είχατε ξεκινήσει να το κάνετε πριν την πανδημία. Βρείτε την δύναμή σας και κυρίως τη θέληση σας και ξεκινήστε κάτι νέο. Μην μείνετε στην ιδέα του χορού που μπορεί να σας εγκλωβίσει στην αδράνεια. Επιλέξτε κάτι διαφορετικό και ασφαλές.

 

Ίρις Κρέμερ

Συμβουλευτική Ψυχολόγος
2130049125
Instagram @Lifemadegr
facebook @IrisCremerCP

Σχετικά άρθρα