Η ψυχική αδυναμία και τα τραύματα δεν είναι μόνο προνόμια των ενηλίκων αλλά εκατομμύρια έφηβοι και νέοι ζουν με προβλήματα ψυχικής υγείας όπως το άγχος και η κατάθλιψη. Η εφηβεία είναι μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην ζωή ενός ανθρώπου και πρόκειται για μία μεταβατική περίοδο που κρύβει πολλές ψυχικές διακυμάνσεις.

Το να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει ένα πρόβλημα είναι το πρώτο βήμα για να νιώσεις καλύτερα και η μίση λύση αυτού. Το να ζητάς βοήθεια είναι το επόμενο που πρέπει να κάνεις. Ωστόσο, στην εφηβική ηλικία μπορεί να μην είναι εύκολο να συζητήσεις αυτό το θέμα με τους γονείς σου καθώς μπορεί να πιστεύεις πως δεν θα σε καταλάβουν.

Εάν, όμως, θέλεις να κάνεις το επόμενο βήμα και να μιλήσεις ανοιχτά στους γονείς σου για την ανάγκη σου για ψυχολογική υποστήριξη, ίσως αναρωτιέσαι πώς να ξεκινήσεις τη συζήτηση. Μπορεί να αναρωτιέσαι πώς να τους προετοιμάσεις, τι να περιμένεις και πώς να χειριστείς την κατάσταση εάν οι γονείς σου δεν σε υποστηρίζουν.

Πώς να μιλήσεις στους γονείς σου;

Η συζήτηση του θέματος με γονείς που μπορεί να μην είναι υποστηρικτικοί μπορεί να εντείνει την ανησυχία σου. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν τρόποι προσέγγισης αυτής της συζήτησης που μπορούν να την βοηθήσουν να έχει μία πιο ομαλή έκβαση. Πριν καθίσεις με τους γονείς σου, είναι σημαντικό να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να προετοιμαστείς για τη συζήτηση. Και το βασικότερο, είναι να έχεις ξεκαθαρίσεις τους λόγους για τους οποίους θέλεις να ξεκινήσεις θεραπεία. Απαιτείται, δηλαδή, μία ενδοσκόπηση.

Μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου τις ερωτήσεις:

• Γιατί η θεραπεία θα είναι καλή για μένα;
• Γιατί τώρα;
• Τι ελπίζω να αποκομίσω από αυτή;

Μπορείς επίσης να κάνεις κάποια έρευνα, ώστε να παρουσιάσεις ένα τεκμηριωμένο επιχείρημα. Για παράδειγμα, σκέψου το είδος της θεραπείας που θα ήθελες και γιατί. Μην ξεκινήσεις την συζήτηση με το τι έκαναν λάθος οι γονείς σου με εσένα αλλά με το τι έχεις ανάγκη εσύ.

Βήματα για την προετοιμασία της συζήτησης

Οι παρακάτω συμβουλές θα σε βοηθήσουν να πεις στους γονείς σου ότι θα ήθελες να δεις έναν θεραπευτή:

1. Σχεδίασε τη συνομιλία

Όταν μπαίνεις με ένα σχέδιο, έχεις περισσότερο έλεγχο. Μάθε πότε είναι η καλύτερη στιγμή για να μιλήσεις στους γονείς σου η οποία θα πρέπει να βασίζεται στο πότε πιστεύεις ότι το επίπεδο άγχους τους θα είναι το χαμηλότερο. Μπορείς ακόμη και να γράψεις όσα θέλεις να πεις για να σιγουρευτείς ότι δεν θα ξεχάσεις τίποτα.

2. Επίλεξε τη μορφή επικοινωνίας που σου ταιριάζει

Ένα κρίσιμο βήμα είναι να αποφασίσεις εάν είναι καλύτερο για σένα να μιλήσεις με τους γονείς σου αυτοπροσώπως, μέσω μηνύματος κειμένου ή μέσω τηλεφώνου ή εάν χρειάζεται να γράψεις ένα γράμμα ή ένα email.

3. Κάνε μία πρόβα της συζήτησης ή σχεδίασε το περιεχόμενο αυτής

Οργάνωσε ότι πρόκειται να πεις στους γονείς σου και πώς πιστεύεις ότι θα ανταποκριθούν. Ωστόσο, υπολόγισε να είναι μία απλή συζήτηση και όχι πολύ περίπλοκη ή υπερβολική. Για παράδειγμα, “Μαμά/Μπαμπά, τον τελευταίο καιρό παλεύω με το [συμπλήρωσε το κενό] και με έκανε να [συμπληρώσω το κενό]. Νομίζω ότι χρειάζομαι περισσότερη βοήθεια και θα επωφεληθώ από τη θεραπεία. Μπορείτε να με βοηθήσετε;”

4. Συμπερίλαβέ τους στην απόφαση και τη διαδικασία

Ενώ ορισμένοι γονείς μπορεί να μην «πιστεύουν» στη θεραπεία ή ακόμη και να φοβούνται τη θεραπεία, οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Το ίδιο θα θέλουν και οι δικοί σου. Για αυτό δώσε τους την ευκαιρία να σου εκφράσουν την άποψή τους και να σε στηρίξουν σε ότι περνάς.

Ερωτήσεις και απαντήσεις που πρέπει να προβλέψεις

Υπάρχει ένα στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια που μπορεί να κάνει δύσκολο για τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες να πλησιάσουν τους γονείς τους για να λάβουν βοήθεια. Το να σχεδιάζεις τι θα πεις και να προβλέψεις ενδεχόμενες ερωτήσεις και απαντήσεις που μπορεί να ακούσεις από τους γονείς σου μπορεί να σε βοηθήσει να διατηρήσεις την συγκέντρωσή σου στις ανάγκες σου.

Τούτου λεχθέντος, προσπάθησε να μην σκέφτεσαι υπερβολικά σε σημείο που να αγχώνεσαι δίχως ιδιαίτερο λόγο να συζητήσεις με τους γονείς σου. Όπως αναφέραμε, οι περισσότεροι γονείς είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν τα παιδιά τους.

Ερωτήσεις που μπορεί να σας κάνουν οι γονείς σου είναι:

• Πόσο καιρό νιώθεις έτσι;
• Σου συνέβη κάτι που το προκάλεσε αυτό;
• Κάναμε κάτι για να νιώθεις έτσι;
• Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε;

“Απλώς Μίλα Μου”

Ορισμένοι γονείς μπορεί να ανησυχήσουν ή ακόμα και να προσβληθούν που μπορεί το παιδί τους να θέλει να μιλήσει σε ένα τρίτο άτομο αντί να τους εμπιστευτεί. Εξαιτίας αυτού, συνίσταται και η προετοιμασία ώστε να ξέρεις να απαντήσεις γιατί θέλεις να μιλήσεις με έναν επαγγελματία και όχι με ένα μέλος της οικογένειας.

Ένας τρόπος για να το χειριστείτε αυτό, λέει, είναι να μοιραστείτε ότι η συζήτηση με ένα τρίτο μέρος μπορεί πραγματικά να βελτιώσει την ικανότητα ή την προθυμία σου να μοιραστείς περισσότερα με την οικογένειά σου.

“Θα πάρεις τη θεραπεία στα σοβαρά;”

Οι γονείς μπορεί να ρωτήσουν εάν σκοπεύεις να πάρεις τη θεραπεία στα σοβαρά, θα θέλουν να ακούσουν ότι αφοσιωθείς στους στόχους της θεραπείας και ότι δεν ελπίζεις απλώς σε μια γρήγορη λύση. Για αυτό και θα πρέπει να έχεις κάποιους λόγους για τους οποίους πιστεύεις ότι η θεραπεία θα είναι καλή για σένα και να δείξεις αποδείξεις ότι κατανοείς την επένδυση και τη δέσμευση που απαιτείται.

“Ποιες πληροφορίες θα αποκαλύψεις μαζί μας σχετικά με τη θεραπεία;”

Ένα άλλο πράγμα που θα κληθείς να εξετάσεις είναι το αν θέλεις η οικογένειά σου να είναι μέρος της θεραπείας ή προτιμάς να παραμείνει ιδιωτική.

Τι μπορείς να κάνεις εάν οι γονείς δεν είναι υποστηρικτικοί;

Δυστυχώς, ακόμη και μετά από επαρκή προγραμματισμό και στοχαστικές συζητήσεις, ορισμένοι γονείς μπορεί να μην υποστηρίζουν τη θεραπεία. Εάν συμβαίνει αυτό, οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες μπορούν να αναζητήσουν σχολικό σύμβουλο, γιατρό ή να πάνε στο κέντρο υγείας ή σε δωρεάν κλινική. Συχνά, αυτοί οι επαγγελματίες μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους μαζί τους ή να τους βοηθήσουν να χαράξουν μια νέα στρατηγική για να λάβουν την κατάλληλη βοήθεια και υποστήριξη που χρειάζονται.

Εάν και οι γονείς σου διαφωνούν με την επιθυμία σου να αναζητήσεις θεραπεία, είναι απαραίτητο να δώσεις χρόνο στη διαδικασία. Μερικές φορές οι γονείς δεν υποστηρίζουν γιατί δεν καταλαβαίνουν τι είναι η θεραπεία και πώς λειτουργεί. Εάν δεν έχουν πάει οι ίδιοι σε θεραπεία ή γνωρίζουν κάποιον που έχει πάει σε θεραπεία, μπορεί να επωφεληθούν από πληροφορίες σχετικά με το τι να περιμένουν στη θεραπεία. Το να τους βοηθήσεις να καταλάβουν τι είναι ή τι δεν είναι η θεραπεία, μπορεί να είναι χρήσιμο.

Από την άλλη πλευρά, εάν έχεις ξεκινήσει θεραπεία και παρατηρείς τα θετικά αποτελέσματα ή τις γνώσεις που αποκτήθηκαν μέσω της θεραπείας, σκέψου να μοιραστείς τους τρόπους με τους οποίους η θεραπεία σε ωφέλησε ή βελτίωσε την ικανότητά σου να επικοινωνείς. Δείχνοντας στους γονείς ότι η θεραπεία μπορεί πραγματικά να βελτιώσει τη σχέση τους μαζί σου ή να βελτιώσει τη συνολική ευημερία σου, μπορεί να αρχίσουν να αναθεωρούν τις απόψεις τους.