Πώς η επιλογή συντρόφου της μητέρας καθορίζει και τις ερωτικές επιλογές των παιδιών της;

Έρευνα σε ζευγάρια έχει δείξει ότι οι σχέσεις μας με τους γονείς μας έχουν ισχυρό αντίκτυπο στις ερωτικές μας σχέσεις. Για τους περισσότερους από εμάς, οι μητέρες μας ήταν ένα σημαντικό μέρος του πρώιμου περιβάλλοντος μας και είναι το κλειδί για το πώς σχετιζόμαστε στις ερωτικές μας σχέσεις ως ενήλικες.

Πώς επηρεάζει η σχέση σας με τη μαμά σας τις ερωτικές σας σχέσεις;

Πρώτον, επηρεάζει το ποιος σας ελκύει. Οι άνθρωποι τείνουν να έλκονται από συντρόφους που είναι «οικείοι» και που μοιάζουν ψυχολογικά με τους γονείς τους με κάποιο τρόπο, είτε για καλό είτε για κακό. Και όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια αφοσιωμένη σχέση, έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν όλα εκείνα τα πράγματα που έμαθαν από τη μητέρα τους. Αυτό αφορά τρόπους συμπεριφοράς και γενικότερες αντιλήψεις που έχετε λάβει από την μητέρα σας. Αυτή η επανάληψη του ίδιου μοτίβου συμπεριφοράς είναι βαθιά ριζωμένη και μπορεί να είναι ασυνείδητη.

Ορισμένοι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι παλιά τραύματα και άλυτα ζητήματα από την παιδική ηλικία μπορούν να πυροδοτηθούν στη στενή προσκόλληση της σχέσης του ζευγαριού. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σημαντική δυσφορία στη σχέση ενός ζευγαριού μέχρι να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα.

Εάν έχετε μια κυρίως θετική σχέση με τη μητέρα σας:

Πρώτα, γιορτάστε! Είστε όντως τυχερή. Η ποιότητα της σχέσης σας με τη μητέρα σας μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση της ασφάλειας και της ευημερίας σας στην ενήλικη ζωή, ειδικά για τις γυναίκες. Εάν είστε ευλογημένοι που έχετε μια μητέρα που σέβεται τα όριά σας, είναι πιο πιθανό να ευδοκιμήσετε και να αισθάνεστε καλά στη ζωή σας και η σχέση με τον σύντροφό σας είναι πιθανό να έχει επίσης ωφεληθεί από αυτή τη σταθερότητα.

Εάν έχετε μια πιο δύσκολη σχέση με τη μητέρα σας:

Αν ισχύει αυτό, τότε είναι πολύ πιο πιθανό να παλεύετε με δυσκολίες στα ραντεβού σας ή στις σχέσεις σας. Παλιές πληγές μπορεί να σας οδηγήσουν να αντιδράσετε αρνητικά προς τον σύντροφο σας, προκαλώντας σύγκρουση. Ή ίσως επιλέγετε προβληματικούς συντρόφους που έχουν ανάγκη από καθοδήγηση και φροντίδα επειδή συχνά ήσασταν το άτομο που φρόντιζε την μητέρα του. Ίσως έχετε κολλήσει σε ένα ανθυγιεινό μοτίβο με τη μητέρα σας, δημιουργώντας άγχος στη σχέση σας με τον σύντροφό σας. Ή ίσως η μαμά σας δεν ήταν τόσο εκδηλωτική με τα συναισθήματά της προς εσάς και μάθατε να κάνετε το ίδιο στις ερωτικές σχέσεις σας.
Θεωρώντας πως παραμένοντας κλειστές προστατεύετε τον εαυτό σας αποτρέπετε την εγγύτητα με τον σύντροφό σας και τελικά καταλήγετε να τον απομακρύνετε.

Πώς μπορεί οι γονείς να επέμβουν στην σχέση;

Οι γονείς μας, μας μαθαίνουν τα πάντα από την αρχή από την στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο. Έτσι το πώς εμείς ανταποκρινόμαστε στις κοινωνικές μας συναναστροφές, το πώς φλερτάρουμε αλλά και το ποιους συντρόφους επιλέγουμε, έχει ήδη προκαθοριστεί από εκείνους.

Μας διδάσκουν πώς να δείχνουμε στοργή

Οι ερωτικές μας σχέσεις επηρεάζονται από τις παιδικές μας εμπειρίες. Η σχέση των γονιών μας είναι το πρώτο και πιο επιδραστικό παράδειγμα για το πώς να αλληλεπιδρούμε και να επικοινωνούμε σε μια ερωτική σχέση. Για παράδειγμα το πώς έδειχνε η αγάπη μεταξύ των γονιών επηρεάζει το παιδί. Αυτό είναι λογικό γιατί, όταν το σκέφτεσαι, οι γονείς σου είναι το μόνο σου παράδειγμα σχεδόν για τα πάντα. Όταν είμαστε πραγματικά νέοι, πιθανότατα απλώς αποδεχόμαστε τον τρόπο που κάνουν τα πράγματα, θέλοντας να κάνουν το σωστό —ακόμα κι αν δεν είναι.

Για παράδειγμα, εάν οι γονείς σας δεν ήταν πολύ στοργικοί και σχεδόν ποτέ δεν σας αγκάλιασαν ή σας φίλησαν, μπορεί να έχετε μια αποστροφή στη στοργή ως ενήλικας. Τα παιδιά θα μοντελοποιήσουν και θα μιμηθούν τους τρόπους με τους οποίους οι γονείς τους δείχνουν αγάπη ο ένας στον άλλο. Επιπλέον, το πώς εξέφρασαν την αγάπη τους στο παιδί είναι επίσης σημαντικό για την προσωπικότητα και το χτίσιμο μιας υγιεινούς ερωτικής ζωής.

Ακόμα, οι τρόποι με τους οποίους διαχειριζόταν ο θυμός και οι συγκρούσεις στην οικογένεια σας αποτελούν επίσης σημαντικό παράγοντα στον τρόπο επικοινωνίας με τους ερωτικούς σας συντρόφους. Το αν ένα άτομο τείνει να εκφράζει τα συναισθήματά του πιο ανοιχτά ή εάν δεν μπορεί να τα εκφράσει τόσο εύκολα, συχνά παραλληλίζεται με το πώς οι γονείς του επικοινωνούσαν μεταξύ τους και με το παιδί. Ένα παιδί που μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου οι γονείς δεν εξέφραζαν τα συναισθήματά τους ανοιχτά θα δυσκολευτεί να το κάνει και ο ίδιος όταν δημιουργήσει δική του οικογένειας.

Μας επηρεάζει περισσότερο ο γονιός με τον οποίο ταυτιζόμαστε περισσότερο

Οι γονείς του ίδιου φύλου χρησιμεύουν ως πρότυπα για τη συμπεριφορά μας και οι γονείς του αντίθετου φύλου προβάλλονται σε πιθανούς συντρόφους. Αυτό λειτουργεί και αντίστροφα, με την έννοια ότι μπορούμε να αναζητήσουμε το αντίθετο ενός πατέρα που ήταν στωικός και αμέτοχος.

Ανεξαρτήτως φύλο η συμπεριφορά του παιδιού είναι περισσότερο συνδεδεμένη με τον γονέα με τον οποίο το παιδί ταυτίζεται περισσότερο. Μια γυναίκα θα μπορούσε να επηρεαστεί περισσότερο από τη συμπεριφορά του πατέρα της και να αντικατοπτρίζει τις πράξεις του στη δική της σχέση αντί της μητέρας της, αν ταυτιζόταν περισσότερο με τον πατέρα της ως παιδί.

Γενικότερα οι άνθρωποι τείνουμε να θέλουμε να μιμηθούμε τη σχέση των γονιών μας όταν αυτή εκλαμβάνεται ως υγιής και θετική. Για αυτό και πολλές φορές καταλήγουμε να φαντασιωνόμαστε σχέσεις τόσο ρομαντικές όσο ήταν και των γονιών μας, ξεχνώντας και παραλείποντας πως τα δεδομένα αλλάζουν από εποχή σε εποχή και φυσικά φεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε σχέση είναι μοναδική. Είναι πολύ εύκολο να πέσουμε στην παγίδα και να προσμένουμε τον ιδανικό σύντροφο που μοίαζει με τον μπαμπά μας ή την ιδανική σύντροφο που μας θυμίζει τη μαμά μας.

Τα λόγια των γονιών μας γίνονται η φωνή στο κεφάλι μας

Οι περισσότεροι ψυχολόγοι θα συμφωνούσαν ότι οποιαδήποτε προσωπική αλλαγή ξεκινά με την αυτογνωσία! Αρχίστε να εντοπίζετε από πού προέρχονται τα πρότυπα επικοινωνίας, οι σκέψεις και τα συναισθήματα. Σκεφτείτε την παιδική σας ηλικία και προσπαθήστε να θυμηθείτε τα μοτίβα που είχατε στην αλληλεπίδραση με τους γονείς σας γιατι όπως δέρνουν οι έρευνες επηρεάζουν το στυλ προσκόλλησης σας.

Η πρωτοποριακή έρευνα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970 από τους John Bowlby και Mary Ainsworth βοήθησε στην κατανόηση της θεωρίας της προσκόλλησης. Από την εργασία τους, πολλοί ψυχολόγοι ερευνητές έχουν εξετάσει τους διαφορετικούς τρόπους ασφάλειας και τις διάφορες μορφές ανασφαλών δεσμών με τους γονείς μας, που τελικά επηρεάζουν τα στυλ προσκόλλησης μας ως ενήλικες. Για παράδειγμα, αν οι γονείς έδειχναν αγάπη, ανταποκρίνονταν στις ανάγκες μας και επικύρωναν τα συναισθήματά μας, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουμε ένα ασφαλές στυλ προσκόλλησης. Στη συνέχεια, αναζητούμε και επιθυμούμε το ίδιο στυλ ως ενήλικες.

Από την άλλη πλευρά, αν είχαμε μια ανασφαλή προσκόλληση με τους γονείς μας, μπορεί να έχουμε μια κατακερματισμένη αίσθηση του εαυτού μας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος στις σχέσεις, αμφιβολία ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε τους άλλους και μερικές φορές στην ασυνείδητη πεποίθηση πως είμαστε πιο ικανοί να αναζητήσουμε σχέσεις που μιμούνται την ίδια προσκόλληση—όχι επειδή νιώθουμε καλά αλλά επειδή μας είναι οικεία.

Σχετικά άρθρα