<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπερα σας ονομαζομαι Αγγελικη ειμαι 16 χρονων και ζω σε νησι φετος με το ξεκινημα της σχολικης χρονιας μπαινοντας στο λυκειο αρχισα να εχω πολλα προβληματα σχετικα με την αυτοπεποιθηση μου, γενικως ειμαι ενα εσωστρεφεις ατομο οχι σε υπερβολικο βαθμο αλλα γενικα εχω 23 φιλες με τις οποιες μπορω να μιλησω στους αλλους που απλα γνωριζω ως γνωστους μπορει να πω ενα γεια και αν παρολο που κατοικω σε μικρο μερος και τους γνωριζω ολους φατσικα νιωθω πολλες φορες αρκετα μονη μου και οτι δεν εχω τη δυνατοτητα να αναπτυξω νεες σχεσεις κομπλαρω καθε φορα που παω να μιλησω σε καποιον φοβ'αμαι οτι θα πω μια βλακεια και θα με κοροιδεψει. Τον τελευταιο καιρο ειδικα με ολα τα μαθηματα δεν εχω κατι ιδιαιτερο να ασχοληθω με την παρεα μου δεν περναω παντα καλα πολλες φορες δεν νιωθω την αναγκη να μιλησω μαζι τους για να μου ανεβει η διαθεση νιωθω οτι ειμαι κατωτερη απο τους αλλους και προσπαθω αυτο το συναισθημα να το αποβαλλω αλλα εμφανιζεται ολο και πιο πολυ και δεν ξερω τι αλλο να κανω. Η ζωη μου ειναι πλεον μια απλη καθημερινη ρουτινα μαθηματα σπιτι και οταν βγαινω εξω παλι δεν περναω καλα ισως δεν εχω βρει την καταλληλη παρεα για να νιωθω οτι η καθημερινοτητα του ειναι εστω και λιγο ενδιαφερουσα αλλα δεν εχω την δυνατοτητα και λογω εσωστρεφειας να αναπτυξω νεες φιλιες να αποκτησω περισσοτερη αυτοπεποιθηση να ειμαι πιο χαλαρη. Όλα αυτα μου φαινονται πολυ δυκολα να τα καταφερω για αυτο απευθυνθηκα σε εσας που ειστε ειδικοι και ισως μπορειτε να με βοηθησετε περισσοτερο Σας ευχαριστω θερμα για την προσοχη σας. </span></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά η <strong> Άννα Κανδαράκη, κλινική ψυχολόγος</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/kandarakineww.jpg&amp;amp;width=248" alt="Άννα Κανδαράκη" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;"><br /><span>Η ηλικία των 16 είναι μια δύσκολη ηλικία καθώς έχουμε μπει για τα καλά στην περιβόητη "εφηβεία" , μια δύσκολη αλλά και πολύ όμορφη αναπτυξιακή φάση. Είναι μια περίοδος που μπαίνουμε συχνά να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας, να τον συγκρίνουμε με τους γύρω μας, και να τον μειώσουμε. Κυρίαρχα συναισθήματα είναι ο φόβος, το άγχος, ο θυμός και η ανασφάλεια. Από την άλλη πλευρά είναι η περίοδος που έχουμε φύγει από την παιδική αφέλεια , αρχίζουμε και αναπτύσσουμε κριτική ικανότητα,  προσωπική άποψη και ουσιαστικά χτίζουμε τον εαυτό μας. Μια δύσκολή διαδικασία καθώς από πίσω αναρωτιόμαστε συνεχώς , όπως γράφεις και εσύ , για την αυτοπεποίθησή μας, για τις ικανότητες μας και κατ επέκταση για τον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι. Η σύγκριση και συγχρόνως η αγωνία κριτικής από τους άλλους είναι βασικά χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου κάτι που είναι ακόμα πιο έντονο στην περίπτωση που ζεις σε μικρό τόπο, όπως το νησί που μας λες. Αυτό που είναι σημαντικό είναι πρώτα απ όλα να καταλάβεις και να δεχθείς τις αλλαγές που συμβαίνουν σε σένα, στο σώμα στη σκέψη και στα συναισθήματα σου. Με αυτό το βλέμμα έχεις να αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι ο πιο σκληρός κριτής του εαυτό σου είσαι εσύ η ίδια. Άρχισε να συνειδητοποιείς πόσο συχνά σε κατακρίνεις και σου μιλάς σκληρά. Εσύ είσαι η πρώτη που θα πρέπει να αρχίσεις να σε καταλαβαίνεις, να σου μιλάς πιο τρυφερά και να σου δείξεις εμπιστοσύνη. Όλες αυτές οι σκέψεις που κάνεις είναι σκέψεις ενός νέου ανθρώπου που </span><span>έχει</span><span> επιθυμία να εξελιχθεί και να γίνει καλύτερος, είναι μόνο για καλό. Εστίασε στο αύριο, χτίζοντας πορεία στο σήμερα.  Ο</span><span>νειρέψου</span><span> τι πραγματικά επιθυμείς για σένα και άρχισε σιγά σιγά να βάζεις στόχους, σχεδιάζοντας την πορεία και το δρόμο που θα σε κάνουν να τους κατακτήσεις. </span></p>