πένθος

Έχω σχέση με έναν άνθρωπο εδώ και ένα χρόνο. Είναι χωρισμένος 6 χρόνια και υπάρχει ένα υπέροχο παιδί από τον …

Έχω σχέση εδώ και 7 χρόνια και πέρυσι αρραβωνιαστήκαμε. Ο πατέρας του συντρόφου μου πέθανε τον Μάιο από καρκίνο. Τού …

Η μητέρα μου βιώνει την απώλεια του πατέρα μου ο οποίος πέθανε. Μέσα σε 3 μήνες διαγνώστηκε από καρκίνο των …

Πριν από ένα μήνα έχασα τη μαμά μου ξαφνικά και πριν από λίγες ημέρες γέννησα το δεύτερο μωρό μου. Καταλαβαίνω …

Γέννησα πριν 3 μήνες ένα υγιέστατο αγοράκι. Πριν ένα χρόνο έχασα τον παππού μου. Μου ήρθαν όλα απότομα και ξαφνικά. …

Οι επιθανάτιες εμπειρίες που αναφέρουν πολλοί άνθρωποι, δεν προέρχονται παρά από διαταραχές στην φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου τους, είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κέιμπριτζ.
Σύμφωνα με τους ειδικούς όλες αυτές οι διηγήσεις δεν είναι παρά «τρικ»του μυαλού και όχι αυθεντικές περιηγήσεις στο υπερπέραν. «Ο εγκέφαλός μας είναι πολύ ικανός στο να μας εξαπατά», δηλώνει χαρακτηριστικά η Δρ Καρολάιν Βατ.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολλές από τις συνήθεις επιθανάτιες αναφορές μπορούν να εξηγηθούν με βάση την προσπάθεια του εγκεφάλου να βγάλει νόημα από τις ασυνήθιστες αισθήσεις και αντιλήψεις που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια ενός τραυματικού συμβάντος.
«Πολλοί άνθρωποι που βιώνουν μια επιθανάτια εμπειρία, δεν βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο να πεθάνουν, αλλά οι περισσότεροι νομίζουν πως είναι. Οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι όλες οι όψεις μιας επιθανάτιας εμπειρίας έχουν βιολογική βάση», δήλωσε η Δρ Βατ.
Σε μία τυπική περίπτωση επιθανάτιας εμπειρίας, όσοι τη βιώνουν, έχουν την (εσφαλμένη) επίγνωση πως έχουν πεθάνει, κάτι όμως που συμβαίνει επίσης και σε μια σπάνια νευρολογική διαταραχή, το σύνδρομο Cotard, στην οποία ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι ήδη νεκρός.
Συνηθισμένες είναι και οι αναφορές για εξωσωματικές εμπειρίες, στις οποίες συνήθως οι άνθρωποι νιώθουν να «πλέουν» στον αέρα, πάνω από τον εαυτό τους και τους άλλους, μέσα σε ένα χώρο. Όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τέτοιες εντυπώσεις μπορούν επίσης να δημιουργηθούν τεχνητά μέσω διέγερσης μιας συγκεκριμένης περιοχής του εγκεφάλου, η οποία ρυθμίζει την αντίληψη και την επίγνωση.
Όσο για το περίφημο «φως στην άκρη του σκοτεινού τούνελ», είναι κάτι που επίσης είναι δυνατό να προκληθεί τεχνητά στο εργαστήριο, ενώ κάτι ανάλογο βιώνουν καμία φορά και οι πιλότοι αεριωθουμένων, όταν υφίστανται μεγάλες επιταχύνσεις βαρύτητας (το φαινόμενο της υπερτασικής συγκοπής).
Αμερικανοί ερευνητές πιστεύουν ότι το «τούνελ» προκαλείται από την ελλιπή τροφοδοσία αίματος και οξυγόνου στα μάτια.

Εξάλλου, τα δυνατά αισθήματα ευδαιμονίας και ευφορίας, επίσης κοινά στις επιθανάτιες εμπειρίες, είναι δυνατό να προκληθούν μέσω διαφόρων φαρμάκων.
Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η ορμόνη νοραδρεναλίνη, που απελευθερώνεται από τον εγκέφαλο, μπορεί να δημιουργήσει έντονα θετικά συναισθήματα, ψευδαισθήσεις και άλλες ψυχικές εμπειρίες παρόμοιες με αυτές των επιθανάτιων.
Εν κατακλείδι, κατά τους επιστήμονες, «η επιστημονική εμπειρία δείχνει ότι όλες οι όψεις μιας επιθανάτιας εμπειρίας έχουν νευρο-φυσιολογική ή ψυχολογική Βάση».
Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Trends in Cognitive Science.
Πηγή: ΑΠΕ

Aναγνώστριά μας βιώνει μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα με θανάτους και αρρώστιες στενών προσώπων. Τα 4 τελευταία χρόνια είναι άρρωστος ο πατέρας μου προσπαθώ να σταθώ δίπλα του, νιώθω ότι με καταβάλλει στην προσωπική μου ζωή, τα παιδιά μου έχουν κουραστεί και πιστεύουν ότι τα παραμελώ και είναι προτεραιότητά μου ο πατέρας μου και όχι αυτά (η 12χρονη κόρη μου ειδικά). Πώς μπορώ να βρω τις ισορροπίες; 
Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον συνεργάτη μας, κύριο Μαυρέα Βενετσάνο, Καθηγητή Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. 

Οι απώλειες, ειδικότερα από θάνατο, είναι "γεγονότα ζωής" που μπορούν να είτε να κάνουν το άτομο ευάλωτο σε κατάθλιψη, είτε (το καλύτερο) να περιοριστούν σε απλό πένθος που διαρκεί λίγες εβδομάδες. Στην περίπτωσή σας, οι επανειλημμένες απώλειες, μαζί με το χρόνιο πρόβλημα υγείας του πατέρα σας έχουν συσσωρεύσει μεγάλο βάρος πάνω σας που, όπως φαίνεται, έχει αρχίσει να σας επηρεάζει ψυχικά.
Επιπλέον, αν η ασθένεια του πατέρα σας είναι τελική και αναμένεται ο θάνατος, η μακροχρόνια αναμονή είναι ιδιαίτερα επώδυνη και ψυχοφθόρα. Ιδιαίτερα, στην περίπτωσή σας, η υποχρέωσή σας να σταθείτε δίπλα στον πατέρα σας, συγκρούεται με τις υποχρεώσεις σας ως μητέρας απέναντι στα παιδιά σας, αλλά και την επιθυμία σας να ζήσετε ως ανεξάρτητο άτομο χωρίς βάρη και δεσμεύσεις. Επιπλέον, η ενοχή απέναντι στα παιδιά σας που, δικαίως, σας πιέζουν για περισσότερη προσοχή και φροντίδα, είναι αρκετά μεγάλο βάρος.

Από όσα γράφετε, δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμη κάποια ψυχική διαταραχή όπως κατάθλιψη ή αγχώδης διαταραχή, αν και η επιβάρυνση που βιώνετε, τόσο η πρόσφατη όσο και οι απώλειες του παρελθόντος, σας κάνει ευάλωτη σε παρόμοιες διαταραχές.
Φυσικά, πρέπει πρώτα απ' όλα να μπορέσετε να μοιραστείτε το βάρος της φροντίδας του πατέρα σας και με άλλους (αδέλφια, άλλους συγγενείς). Έτσι θα δώσετε χώρο στον εαυτό σας να ασχοληθεί τόσο με τις υποχρεώσεις σας απέναντι στα παιδιά σας, όσο και με τον εαυτό σας. Επιπλέον, πρέπει, ίσως και με τη βοήθεια ψυχολόγου, να εξετάσετε το θέμα της δυσκολίας σας να καταλήξετε στις προτεραιότητες με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθείτε.