Είμαι 16 χρόνων και νιώθω τόσο άδειος μέσα μου που όποιος με κοιτάει νομίζω ότι με  «δουλεύει» και αυτό με κάνει χειρότερα…  Πολλές φορές έχει τύχει να με μειώνουν οι φίλοι μου έστω και πάνω στην πλάκα και αυτό με πειράζει… Στο σχολείο δεν έχω τόσο καλή απόδοση. Είμαι μαθητής του 10-11 και πάω Β’  Λυκείου… Επίσης, όπως είπα, στο σχολείο υπάρχουν πολλά άτομα που έχω δώσει κάποιον «αέρα», με αποτέλεσμα να κάνουν κάποια άστοχα πράγματα χωρίς κανένα σκοπό και αιτία και το μόνο που θα τους νοιάζει είναι να περάσουν αυτοί καλά μαζί μου μόνο αυτό κάνουν πλάκες αναμεταξύ τους και βάζουν και μένα μέσα πειράζοντάς με…

Πολλές φορές οι φίλοι μου είναι διπρόσωποι μαζί μου κάνοντας πράγματα που ίσως δεν τα αξίζω… Είμαι ένα κανονικό παιδί και ο γύρω κόσμος με έχει φέρει στην κατάσταση που είμαι τώρα… Σας διαβεβαιώνω με ειλικρίνεια ότι το βράδυ πριν κοιμηθώ δεν αλλάζω καν ρούχα. Απλά βγάζω τα παπούτσια μου και κοιμάμαι μέχρι να πάω ξανά στο σχολείο και να περάσω ξανά τα ίδια και τα ίδια…

Προσπαθώ πολλές φορές να απομακρυνθώ από αυτά τα άτομα, όμως ξανά ασχολούνται μαζί μου… Οι γονείς μου είναι κάπως ανασφαλείς μαζί μου… Νομίζουν ότι είμαι κακό παιδί επειδή δεν διαβάζω και δεν κάνω τα πράγματα που ίσως οι ίδιοι θέλουν… Έχω αρχίσει το κάπνισμα 4 μήνες τώρα από οικογενειακά προβλήματα που έχω αλλά και εξωτερικά… Για να μην σας τα πολυλογώ θα ήθελα μια συμβουλή από εσάς, τα άτομα που σίγουρα θα ξέρετε κάτι παραπάνω… Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και συγνώμη για την ενόχληση…

Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος Λουκία Αποστολίδου

Θα σε παρακαλέσω να καλέσεις σε μια γραμμή βοήθειας που έχουν διάφοροι οργανισμοί και να μιλήσεις τηλεφωνικά με κάποιον σύμβουλο αρχικά. Επίσης, θα πρότεινα να έβρισκες κάποια ομάδα θεατρικού παιχνιδιού ή ψυχοθεραπείας για έφηβους ώστε να μοιραστείς σε ένα ασφαλές πλαίσιο τα συναίσθηματά σου και να εκτονωθείς. Αντιλαμβάνομαι πως αυτό που βιώνεις από τα άλλα παιδιά είναι το λεγόμενο bullying και από την στιγμή που πλέον έχει ξεκινήσει όλο αυτό, υποθέτω πως δεν μπορείς να βρεις κάποιον σύμμαχο να σε στηρίξει.

Ακριβώς για αυτόν το λόγο σου προτείνω τα παραπάνω, αυτό που περνάς είναι δύσκολο και βαρύ και δεν μπορείς να το περάσεις όλο μόνος σου! Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου, μοιράσου το, μην το κρατάς μέσα σου σε τέτοιο βαθμό, έκφρασε το.

Πρώτα από όλα μίλα στους γονείς για αυτό που βιώνεις, να τους ενημερώσεις για να γνωρίζουν και να μην κάνουν τις δικές τους υποθέσεις σχετικά με το τι σου συμβαίνει. Αν δεν τους περιγράψεις την κατάστασή σου, πώς θα την μάθουν και θα συμμερισθούν;