Όλα ξεκίνησαν από μια αλλαγή που είδα στην γλώσσα μου την έβλεπα κίτρινη. Η αλήθεια είναι ότι καπνίζω. Κάποια στιγμή πήρα την οδοντίατρο τηλέφωνο και χωρίς να με δει μου είπε ότι είναι καρκίνος. Πήγα σε ωριλά και μου είπε δεν είναι καρκίνος απλά πρέπει να σταματήσω το κάπνισμα γιατί αργότερα μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο. Δεν τον εμπιστεύτηκα και πήγα σε στοματολόγο. Μου είπε ότι δεν είναι καρκίνος απλά είναι επίστρωση κάποιων τροφών ούτε καν από το κάπνισμα.
Ενώ το ξεπέρασα για λίγο, μετά από λίγο καιρό, ξεκίνησαν άλλα, νομίζοντας πως έχω καρκίνο στον φάρυγγα, στον λάρυγγα, πόνος στο στομάχι με εμετούς όταν έτρωγα. Καθώς επίσης και πίεση δύο μέρες, ίσως άγχους, επειδή έχω πάντα χαμηλή πίεση με τρόμαξε όλο αυτό, πονοκεφάλους νομίζοντας ότι είναι εγκεφαλικό, μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια χωρίς να αισθάνομαι πραγματικά αν υπάρχουν αυτά, ωστόσο νόμιζα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω, ότι δεν έχω οξυγόνο.
Πήγα στην παθολόγο μου μέτρησε την πίεση μου και μου είπε ότι είναι μια χαρά καθώς επίσης και πάρα πολύ καλά το οξυγόνο μου. Μου έγραψε εξετάσεις αίματος και όλα ήταν μια χαρά. Καθώς επίσης και για τα μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια, μού έγραψε υπερηχογραφήμα αρτηριών και φλεβών άνω και κάτω άκρων μου και όλα ήταν τέλεια, καθώς επίσης και θυρεοειδή που δεν έχω απ’ ότι έδειξε. Κάποιες φορές νιώθω τραβήγματα στο σαγόνι δεξιά και αριστερά, καθώς επίσης και κόμπο στον λαιμό. Νοιώθω ότι δεν θα ζήσω και θα πεθάνω. Δεν ξέρω αν πραγματικά είμαι άρρωστη ή όλα αυτά είναι ψυχολογικά…
Στο ερώτημά σας απαντά η Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια:
Διάβασα με προσοχή όσα αναφέρετε και οι πρώτες μου σκέψεις είναι οι εξής:
Για αρχή, κάνατε άριστα που ελέγξατε το ιατρικό κομμάτι και επισκεφτήκατε τον γιατρό για να αποκλείσουμε τα πιθανά φυσικά/σωματικά αίτια. Απ’ όσα διαβάζω, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα θέμα στη φυσιολογία, άρα μπορούμε να μιλήσουμε για το ψυχολογικό κομμάτι.
Αναρωτιέμαι αν, την περίοδο που ξεκίνησαν πιο έντονα τα σωματικά συμπτώματα, συνέβη κάτι στη ζωή σας. Θα σας προσκαλούσα να διερευνήσετε τι άλλο βιώνατε εκείνη την περίοδο, ή λίγο πριν εμφανιστούν τα σωματικά συμπτώματα. Το σώμα μας, ακολουθεί το συναίσθημα και τις σκέψεις και συνήθως, συνδέεται με όσα νιώθουμε και σκεφτόμαστε. Θα πρότεινα λοιπόν να δείτε με τι άλλο συνδυάζετε όλο αυτό που περιγράφετε.
Κατανοώ ότι όσα αναφέρετε, ίσως προκαλούν μια δυσφορία και φαντάζομαι θα είναι δύσκολο για εσάς να βιώνετε αυτόν τον φόβο που αναφέρετε και να σκέφτεστε ότι δεν θα ζήσετε. Αυτό που ακούω εγώ, είναι μια παρατεταμένη κρίση άγχους και στρες, που ίσως προκύπτει από πιέσεις που δέχεστε και από κάποια στεσογόνο συνθήκη που βιώσατε και ήταν η αφορμή να αρχίσετε να ανησυχείτε και να μην αισθάνεστε καλά. Το στρες και το άγχος είναι οι βασικότερες αιτίες εκδήλωσης σωματικών συμπτωμάτων.
Επίσης, το ζήτημα ζωής και θανάτου που αναφέρετε, με οδηγεί στη σκέψη ότι ίσως αυτό που περιγράφετε είναι μια υπαρξιακή κρίση, όπου ο καθένας περνάει σε διάφορα στάδια της ζωής και καλείται να αναμετρηθεί με ερωτήματα όπως: «Είμαι ευχαριστημένος/η με τη ζωή που ζω;», «τι θα ήθελα να έχω εκπληρώσει πριν πεθάνω;», «έχει νόημα αυτό που κάνω;»
Τέτοιες ερωτήσεις είναι συνήθως προκλητικές και μας ξεβολεύουν από την ασφάλειά μας. Σας διαβεβαιώ, όμως, ότι είναι η βασική αφορμή για να αλλάξουμε όσα δεν μας αρέσουν, να συμφιλιωθούμε με όσα δεν μπορούμε να αλλάξουμε και να ζήσουμε με περισσότερο νόημα.
Όλα όσα αναφέρω, απαιτούν χρόνο και υπομονή. Θα σας πρότεινα για αρχή να διερευνήσετε με τι από τα δυο μπορεί να συνδέονται τα σωματικά συμπτώματα και στη συνέχεια, εάν το κρίνετε απαραίτητο, να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή) για να δείτε πώς μπορείτε όλο αυτό που συμβαίνει να το «εκμεταλλευτείτε», σαν μια υπέροχη ευκαιρία αλλαγής και εξέλιξης. Προσωπικά, θεωρώ ότι θα σας έκανε καλό η ψυχολογική στήριξη, όταν και αν εσείς αισθανθείτε έτοιμη.
Με εκτίμηση,
Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα
MSc, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
[email protected]
