Οι γονείς μου δεν εγκρίνουν τη σχέση μου και μου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο

Είμαι 22 και φοβάμαι να πω στους γονείς μου πως έχω σχέση. Ξέρω -αν και δεν το έχω προσπαθήσει- ότι δεν θα τον δεχτούν γιατί λόγω επαγγέλματος θα θεωρήσουν πως είναι «λίγος» για μένα. Είμαι σίγουρη πως ιδίως η μητέρα μου θα μου κάνει έναν είδος ψυχολογικού πολέμου το οποίο βάζει σε εφαρμογή αρκετές φορές όταν τσακωνόμαστε πολύ και όταν δεν συμφωνεί με αυτό π πάω να κάνω. Τους αγαπάω πολύ και τους δυο και όντας μοναχοπαίδι δεν θέλω να τους απογοητεύσω. Δυστυχώς το νιώθω πως τους έχω πικράνει αρκετές φορές κι δεν θα ήθελα να το ξανακάνω. Ωστόσο ξέρω πως δεν θα αντέξω σε μια τυχόν ψυχολογική πίεση δίκη τους που θα γίνει άμα τους το πω και θα την «πληρώσει» το αγόρι μου το οποίο όμως στην παρούσα φάση θέλω να είναι δίπλα μου. Στο μυαλό μου είχα πάντα πως άμα τα πράγματα πάνε καλά θα τους το πω.

Ωστόσο, ένα περιστατικό το καλοκαίρι μου έκοψε τον «αέρα». Η θεία μου -που εξίσου αγαπάω πολύ και ήταν πάντα δίπλα μου σε κάθε προσωπικό μου καθώς δεν μιλάω για αυτά με την μητέρα μου- έμαθε πως ίσως κάτι «παίζει» με αυτό το παιδί και με λίγα λόγια μου έκανε ψυχολογικό εκβιασμό Κ πόλεμο. «Θα τα πω όλα στον πατέρα σου». Γρήγορα τα νέα έφθασαν στην γιαγιά -η οποία ασκεί τεράστια επιρροή στην μητέρα μου- σταμάτησε να μ μιλάει Κ μια μέρα ξέσπασε Κ είπε πως έπρεπε να ντρέπομαι για αυτά που κάνω, να σταματήσω να κυκλοφορώ με αλήτες -έτσι χαρακτήρισε δίχως βέβαια να τον ξέρει – και ότι θα είμαι η αιτίας π ο πατέρας μου θα πάθει 2ο έμφραγμα και η μητέρα μου εγκεφαλικό.

Περιττό να σας περιγράψω το πώς ένιωσα. Αυτή την στιγμή τα γράφω και πονάει η καρδιά. Φυσικά από τότε προσπάθησα να το κρύψω από όλους και αποφάσισα να μην πω τίποτα. Πιεσμένη βέβαια καθώς έλεγα μην συνεχίζω να λέω ψέμματα στους γονείς μου αποφάσισα να το «ρίξω» σιγά σιγά. Έλεγα λοιπόν πως ερχόταν μια συγκεκριμένη παρέα κάθε φορά να με δει στο χωριό. Καθώς αυτό το περιστατικό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, η μάνα μου αξιώθηκε να με ρωτήσει «ως τι έρχονται να με δουν αυτά τα παιδιά». Δεν είχαν σκοπό να πω την αλήθεια, δείλιασα μόνο και μόνο στο ύφος της. Απάντηση δεν έδωσα αλλά πρόλαβε να δώσεις εκείνη. «Σε παρακαλώ μόνο μην μου προσθέσεις αλλά πρόβλημα ιδίως με τέτοιους ανθρώπους (λόγω δουλειάς το είπε αυτό). Εκεί λοιπόν χάθηκε και κάθε ελπίδα που είχα να μιλήσω.

Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Νιώθω πόνο και θυμό μέσα μου. Νιώθω τόσο μόνη και τόσο πληγωμένη. Το σκέφτομαι συνεχώς και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα αλλά παιδιά να μπορούν να μοιραστούν πράγματα που εγώ δεν έχω κανέναν για να το κάνω. Είναι καταπληκτικοί γονείς και τους υπέρ αγαπώ αλλά δεν εκεί όταν εγώ τους θέλω. Δεν είναι για τέτοια ζητήματα. Νιώθω ότι ζω δυο παράλληλες ζωές, δυο ζωές βασισμένες στο ψέμα, στο άγχος, στον πόνο, στην πίεση. Κλαίω που δεν μπορώ να έχω αυτό π κάποιοι τυχεροί το έχουν δίχως καν να το ζητήσουν. Η δίκη μου προσωπική ζωή μοιάζει σαν πρόβλημα στα μάτια τους καθώς δεν συνάδει με τις επιλογές τους. Αναζητώ λοιπόν έναν τέλος σ αυτόν το προσωπικό μου εφιάλτη. Θέλω να ησυχάσω να μπορώ να κοιμηθώ χωρίς τύψεις τα βράδια…

Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας

Αγαπητή αναγνώστρια,
Φαίνεται ότι μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες καταφέρνεις να κρατήσεις την προσωπική σου ζωή κάτω από τον δικό σου έλεγχο. Η πίεση που δέχεσαι από την οικογένειά σου σου δημιουργεί ενοχές και διλήμνατα. Ο φόβος σου να ανακοινώσεις τη σχέση σου δείχνει το πόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία σου με τους γονείς σου και όχι το είδος της επιλογής σου. Καταλαβαίνω την ανησυχία των γονιών σου αλλά είσαι σε μια ηλικία που έχεις αναπτύξει ένα κάποιο κριτήριο επιλογών και μπορείς να διαχειριστείς τις καταστάσεις ακόμα και σε περίπτωση που κάνεις κάποιο λάθος. Παρατηρώ ότι η προσωπική σου ζωή αφορά, όχι μόνο τους γονείς σου αλλά και την ευρύτερη οικογένεια (γιαγιά, θεία) και εσύ προσπαθείς να βρεις μια ισορροπία μεταξύ της δικής σου ευτυχίας και της ικανοποίησης των γονιών σου. Καταλαβαίνω ότι τους αγαπάς αλλά θα πρέπει να ξέρεις ότι η δική τους ευτυχία δεν βρίσκεται στα δικά σου χέρια. Φαίνεται ότι έχουν μια συγκεκριμένη άποψη για το πως πρέπει να είναι ο σύντροφος σου και έτσι φαίνεται η δυσκολία τους να αποδεχτούν ότι έχεις μεγαλώσει και κάνεις πια τις δικές σου επιλογές.

Η ενηλικίωση, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την δημιουργία σχέσεων δέσμευσης (φιλικές ερωτικές) αλλά και τη θέσπιση ισότιμης σχέσης με τους γονείς και ανάπτυξη εκτίμησης για τους άλλους. Οι ενοχές και τα ψέματα δηλητηριάζουν την προσπάθεια σου να προχωρήσεις και να αναπτυχθείς προσωπικά. Το να κάνεις κάτι με το οποίο οι γονείς σου διαφωνούν δεν σημαίνει ότι δεν τους αγαπάς και δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για τυχόν προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν. Επίσης δεν ευθύνεσαι εσύ για τον τρόπο που επιλέγουν οι άλλοι να αντιμετωπίζουν τις δικές τους δυσκολίες ακόμα και αν αυτές οι δυσκολίες έχουν να κάνουν με σένα. Το να επιμένεις να ορίζεις εσύ την ζωή σου θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν ότι μεγαλώνεις και γίνεσαι ένας άνθρωπος με την δική του προσωπικότητα που μπορεί να επιλέγει και να αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του. Εάν συμφωνείς και εσύ, ίσως θα βοηθούσε να μιλήσεις με την οικογένεια σου και να τους εξηγήσεις πόσο πιεσμένη νιώθεις και πως θα ήθελες να έχετε μια επικοινωνία που να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη και στην κατανόηση.

Ντέντε Δήμητρα
Σύμβουλος Ψυχικής υγείας, MSc
[email protected]

Σχετικά άρθρα