Δεν ξέρω καν πώς να ξεκινήσω. Έχω 2 μικρά παιδιά και με τον άντρα μου είμαστε μαζί 5 χρόνια. Έχω έντονα την επιθυμία να δω κάποιον ψυχολόγο ξανά, γιατί νιώθω πραγματικά χαμένη. Απευθύνομαι σε εσάς μέχρι να καταφέρω να δω κάποιον ψυχολόγο εδώ κοντά, γιατί δεν αντέχω άλλο!
Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε στο σχολείο και μέναμε στο ίδιο χωριό. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος. Η σχέση μας ξεκίνησε πολύ όμορφα και ήταν ιδιαίτερα εκρηκτική. Δεν αργήσαμε να νιώσουμε ότι βρήκε ο καθένας ότι έψαχνε στον άλλον. Παρόλο που ήμασταν μικροί, 17 και 18! Νιώσαμε ότι θέλουμε να κάνουμε οικογένεια. Ωστόσο, προσπαθούσαμε να το ελέγξουμε, έχοντας ως γνώμονα ότι θέλουμε να σπουδάσουμε. Ο πατέρας μου, μου έλεγε συνεχώς να προσέχω.
Από την άλλη η μαμά του τον «έπρηζε» να με ζητήσει μόλις τελειώσει τη στρατιωτική θητεία του, μην τυχόν και με ζητήσει κάποιος άλλος! Εμένα παράλληλα μου έλεγε πόσο με αγαπάει και ότι θέλει εγγονάκι (18 εγώ τότε!). Δεν ήθελα και πολύ… Παρόλο που της απαντούσα διακριτικά ότι όλα θα έρθουν στην ώρα τους, τελικά το δεχόμουν μέσα μου και ήλπιζα ότι θα με είχε σαν κόρη της, μιας και μεγάλωνα χωρίς μάνα. Άλλωστε αυτό ονειρευόμουν πάντα, να φτιάξω μια όμορφη οικογένεια.
Ο άντρας μου τότε μού χάιδευε την κοιλιά και έλεγε «πότε θα την δω να φουσκώνει..;». Έρχεται με ζητάει μόνος του, εν τέλει, αφού η μαμά του όταν της είπε «Πότε θα πάμε να την ζητήσουμε; « του απάντησε «Εμάς τι μας θες; Πήγαινε μονός σου. Το ίδιο έκανε και ο τάδε συγγενής μας «. Έρχεται με ζητάει, λοιπόν.
Ο πατέρας μου δέχεται με την προϋπόθεση ότι θα βγάλουμε τις σχολές μας, απλά για το τυπικό του θέματος να μπορούμε να βγαίνουμε ελεύθερα. Έλα, όμως, που πες από εδώ, πες από εκεί ψηθήκαμε, και στη φούρια του έρωτα συνέβη το μοιραίο (πράγμα για το οποίο, εκ των υστέρων, με κατηγορεί αποκλειστικά ο άντρας μου ότι εγώ το προκάλεσα!).
Περάσαμε διάφορα σκαμπανεβάσματα με συγκρούσεις συμπεθεριών, να μην τα βρίσκουν για το θέμα του γάμου λόγω της απρόοπτης εγκυμοσύνης . Ο πατέρας μου να θέλει να βάλει σε τάξη τα πράγματα. Οι γονείς του τη μια «θα γίνει γάμος», την άλλη όχι. Τέλος πάντων, παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο έπειτα από την αναγκαία παρέμβαση του πατέρα μου.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Με 2 παιδιά, 3 και 2 ετών και έναν σύζυγο, που νιώθω ότι έχει πάρει αποστάσεις από εμένα, νιώθω ότι δεν τον ελκύω πια, παρ’ όλες τις προσπάθειες, που κάνω για το αντίθετο. Νιώθω ότι έχει τάσεις φυγής από εμένα και ότι προτιμάει να βγαίνει μόνος του με τον αδελφό του ή με φίλους και ότι δεν νοιάζεται πώς νιώθω πια εγώ. Έχω προσπαθήσει, πολλές φορές, να του επικοινωνήσω πώς νιώθω.
Έχω προσπαθήσει να συζητήσω. Τις περισσότερες φορές δεν με κοιτάει καν, ασχολείται με κάτι άλλο ή γυρίζει την πλάτη του και κοιμάται. Διακρίνω πολύ εγωισμό από μέρους του και νιώθω ότι είμαι σαν θηλιά στον λαιμό του. Νιώθω ότι δεν θέλει να δουλέψει πάνω στη σχέση μας. Αν πω οτιδήποτε, του φαίνεται υπερβολικό και γενικά, πλέον υπάρχει έντονη διάσταση απόψεων. Ό,τι πει ο αδερφός του και η μαμά του είναι σωστά, εγώ πάντα είμαι λάθος …
Σκέφτηκα το ενδεχόμενο χωρισμού, του το είπα κιόλας , σε μια προσπάθεια να του χτυπήσω το καμπανάκι, αφού γύρισε από έξοδο με συναδέρφους του σε κλαμπ… Όμως τον αγαπάω πολύ. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι έπεσα τόσο έξω μαζί του και δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν με χωρισμένους γονείς, όπως εγώ! Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Νιώθω ένα μεγάλο κενό στην καρδιά μου και ότι δεν έχω τα κατάλληλα συναισθηματικά αποθέματα να προσφέρω στα παιδιά μου την αγάπη που θέλω. Πιάνω τον εαυτό μου να τους φέρεται όπως ο άντρας μου εμένα.
Νιώθω άσχημα να τον παρακαλάω σχεδόν να μου δώσει λίγη προσοχή και ενδιαφέρον. Αν του πω κάτι όλο δικαιολογίες είναι. Στο τηλέφωνο, όταν σχολάει από την δουλειά του, δεν απαντάει . Πάντα η δικαιολογία ότι το ξέχασε αθόρυβο, ενώ παλιότερα εκείνος με καλούσε τις πιο πολλές φορές και γενικά για τα πάντα έχει μια δικαιολογία, είτε του ζητηθεί είτε όχι.
Κάπως έτσι ανακάλυψα το πρώτο έντονο ψέμα για να καλύψει κρυφή έξοδο με τον αδερφό του. Από τότε δεν μπορώ να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Φεύγει και δεν ξέρω τι κάνει πραγματικά και που πάει. Έχω κουραστεί και νιώθω να αρρωσταίνω… Και κατηγορώ τον εαυτό μου που βιάστηκα…
Ακόμα και στις παρέες του ή στη δουλειά του δεν λέει εύκολα ότι είναι παντρεμένος. Κάποιος, που δεν τον γνωρίζει τον περνάει άνετα για ελεύθερο…
Σας παρακαλώ δώστε μου τα φώτα σας…
Στο ερώτημά σας απάντησε η Μαρία Χατζηαναστασίου, ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια υπαρξιακής Προσέγγισης
Είναι ολοφάνερο από τις περιγραφές σου ότι ο άνδρας σου έχει απομακρυνθεί από εσένα, παρά τις προσπάθειες που λες ότι κάνεις. Επίσης, σημαντικό είναι που αναγνωρίζεις ότι αφού έχεις και δύο παιδάκια, καλείσαι ν’ ανταπεξέλθεις συναισθηματικά και πρακτικά σ’ εκείνα, κάτι το οποίο σίγουρα σε δυσκολεύει στην κατάσταση που βιώνεις με τον σύντροφό σου.
Το καλύτερο που πιστεύω πως θα μπορούσες να κάνεις είναι να μην αποσιωπείς περαιτέρω τα σημάδια που σε θλίβουν και σε ζορίζουν, όσο δύσκολο κι αν είναι.
Επιπρόσθετα, καθώς το ιστορικό είναι μεγάλο, θα ήταν πολύ σημαντικό να το μοιραστείς με κάποιον/κάποια ψυχοθεραπευτή/ψυχοθεραπεύτρια της περιοχής σου, ώστε να σε βοηθήσει στη διερεύνηση της σχέσης με τον άνδρα σου, αλλά και της απόφασης που φαίνεται πως καλείσαι να πάρεις.
Μαρία Χατζηαναστασίου,
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Υπαρξιακής Προσέγγισης
6986245679,
[email protected]
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Παιδιά και διαζύγιο: Μη χωρίσετε αν έχετε παιδιά 7-14 ετών!
Όταν το διαζύγιο διαλύει τη σχέση γονέα-παιδιού. Πώς θα σωθούν οι οικογενειακοί δεσμοί;
