Παρόλο που η ιστορία της κάθε κόρης που δεν αγαπήθηκε διαφέρει, θα βρει κάνεις κατά την πορεία τους στην ενήλικη ζωή κοινούς παρονομαστές αλλά και κοινές κρυφές επιθυμίες που χρειάζεται να καλύψουν για  να προχωρήσουν μπροστά. Η αναγνώριση και η κατανόηση των συνεπειών της ανατροφής σε μία τοξική οικογένεια αλλά και των επιθυμιών που αυτή άφησε ακάλυπτες, μπορεί να βοηθήσει στη γρηγορότερη επούλωση των τραυμάτων. Βέβαια η συνειδητοποίηση της κατάστασής μας δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση…

Τα εμπόδια που δεν μας αφήνουν να δούμε καθαρά

Παρόλο που μπορεί να έχετε συνείδηση  του πώς αισθάνεστε για τα κακά παιδικά χρόνια που περάσατε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην μπορείτε να δείτε πώς αυτά έχουν  επιδράσει στις επιλογές και τις σχέσεις ως ενήλικα άτομα. Οι περισσότερες συμπεριφορές που επιδεικνύουμε έρχονται με έναν ασυνείδητο τρόπο. Επιπλέον, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που σας εμποδίζουν να δείτε την πραγματικότητα και να την αναγνωρίσετε όπως το να:

• Θεωρείτε κανονικές και φυσιολογικές τις εμπειρίες της παιδικής σας ηλικίας
• Σας αρέσει να πιστεύετε ότι το παρελθόν είναι παρελθόν και ότι πλέον δεν μπορεί να σας επηρεάσει
• Μην είστε έτοιμες να δράσετε ή να αντιδράσετε σε όσα συνέβησαν τότε
• Θέλετε να είστε όπως όλοι οι άλλοι και νιώθετε ντροπή για όσα έχουν γίνει στην παιδική σας ηλικία
• Φοβάστε ότι ο τρόπος που σας συμπεριφέρθηκαν ως παιδί σας άξιζε, ότι όλα ήταν δικό σας λάθος
• Περισσότερο από όλα θέλετε να σας αγαπά η μητέρα σας. Μπορεί κάποια στιγμή να το καταφέρετε…
• Η εναλλαγή ελπίδας και άρνησης σας κρατάει δέσμιους

Τι μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση του προβλήματος

Κάποιες φορές το πρόβλημα γίνεται αντιληπτό μέσω της θεραπείας, στην οποία καταφεύγουν οι γυναίκες για ζητήματα που αντιμετωπίζουν στο παρόν, όπως οι αποτυχημένες σχέσεις, η  δυσκολία στο να θέσουν και να πετύχουν τους στόχους τους ή άλλα παρόμοια προβλήματα. Κάπως έτσι προκύπτει η σύνδεση αυτών των ζητημάτων με το παρελθόν.

Τι επιθυμούν οι κόρες που δεν αγαπήθηκαν στην ενήλικη ζωή τους;

Την αίσθηση ότι ανήκουν κάπου

Αυτή είναι ίσως η πιο κοινή αλλά και άπιαστη επιθυμίας μίας κόρης που δεν αγαπήθηκε. Η αίσθηση του ξένου, που δεν ανήκει πουθενά, που είναι αποκλεισμένος. Σαν ένα παιδί που έχει κολλήσει τη μύτη του στο παράθυρο ενός σπιτιού που έχει γιορτή αλλά εκείνο έχει μείνει απ’ έξω.

Επιβεβαίωση των σκέψεων και των συναισθημάτων

Μέχρι να προχωρήσει η θεραπεία, η κόρη που δεν αγαπήθηκε θα αισθάνεται βαθιά ριζωμένες ανασφάλειες σχετικά με την εγκυρότητα των σκέψεων και των αντιλήψεών της. Πολλές φορές η κόρες που έχουν δεχτεί λεκτική κακοποίηση παράλληλα έχουν κατηγορηθεί ως υπερευαίσθητες από τη μητέρα τους ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους. Αυτά τα μηνύματα τα έχουν εσωτερικεύσει και έτσι στην ενήλικη ζωή τους αμφιβάλλουν σημαντικά για την ορθότητα της κρίσης τους. Μετέπειτα στη ζωή τους είναι πιο πιθανό να κάνουν σχέση ένα χειραγωγικό ή αυταρχικό άτομο. Ακόμη μπορεί να μην μιλούν ή να μην υπερασπίζονται τον εαυτό τους σε μία ένταση ή διαφωνία με άλλα άτομα.

Πραγματική αυτοπεποίθηση

Παρόλα τα επιτεύγματά της η κόρη που δεν αγαπήθηκε κατακλύζετε από συναισθήματα που θα ταίριαζαν στην αποτυχία, ενώ πιστεύει ότι αργά ή γρήγορα η τύχη της θα τελειώσει και η ανικανότητά της θα φανεί ολοκάθαρα. Αυτό το φαινόμενο έχει και όνομα, λέγεται το «σύνδρομο του απατεώνα». Η ανησυχία της για τις επιδόσεις της αλλά και η ανικανότητά της να απαντήσει σωστά στις εντάσεις και τις διαφωνίες ουσιαστικά γκρεμίζει την αυτοπεποίθησή της.

Συναισθηματική ισορροπία

Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με ανασφαλείς μορφές προσκόλλησης δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τα οδυνηρά συναισθήματα που θα συναντήσουν στη ζωή τους. Έτσι καταλήγουν να κατακλύζονται από τα συναισθήματά τους ή να αποκόπτονται από αυτά.

Μητρική αγάπη

Είναι δύσκολο να ξεπεραστεί η δύναμη αυτής της πρωταρχικής και θεμελιώδους ανάγκης, η οποία δεν φαίνεται να έχει ημερομηνία λήξης. Είναι φυσικά μία λογική επιθυμία. Μπορεί να συνυπάρχει παράλληλα με τις πράξεις της κόρης που αποσκοπούν να βγάλουν την προβληματική μητέρα από τη ζωή της ή να παραμένει ακόμη και όταν αυτό το πρόσωπο έχει φύγει από τη ζωή. Μία γυναίκα που μέσω της θεραπείας έχει αρχίσει να αγαπά τον εαυτό της αλλά και να αισθάνεται συμπόνια γι’ αυτόν, θα δει σιγά-σιγά το κενό μέσα στην καρδιά της, αν και δεν υπάρχει τρόπος να καλυφθεί ποτέ εντελώς.

Κατανόηση του παρελθόντος (και αποσύνδεσή του από το μέλλον)

Οι περισσότερες κόρες δυσκολεύονται να αφηγηθούν ιστορίες από την παιδική ηλικία. Λόγω του ότι αισθάνονται ντροπή για μία κατάσταση που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή αλλά και λόγω του μύθου που υπάρχει γύρω από τη μητρότητα – ότι όλες οι γυναίκες είναι από τη φύση τους πλασμένες να αγαπούν και να φροντίζουν τα παιδιά τους. Ωστόσο, η κατανόηση του παρελθόντος και του τρόπου με τον οποίο αυτό σας επηρέασε είναι το κλειδί για να προχωρήσετε παρακάτω αλλά και να μην επαναλάβετε τα ίδια πρότυπα συμπεριφοράς.

Επιβεβαίωση ότι έχουν αλλάξει

Οι κόρες που δεν αγαπήθηκαν αισθάνονται το βάρος της παιδικής τους ηλικίας αλλά και των επιθυμιών που δεν έχουν ικανοποιηθεί ακόμη. Όταν πλέον απαλλαγούν, κυρίως μέσω της θεραπείας, από αυτό μπορούν να προχωρήσουν στη ζωή τους χωρίς βαρίδια.

Με πληροφορίες από το PsychologyToday